ΔΕΗ: Μπορεί να «σπάσει αβγά» η συγκυβέρνηση;

Σε μητέρα των μαχών εξελίσσεται η κόντρα κυβέρνησης από τη μια και συνδικάτων - αντιπολίτευσης από την άλλη για την πώληση της «μικρής ΔΕΗ».

Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί έκριναν, κακώς κατά την άποψή μας, ότι θα ήταν καλό οι σχετικές διαδικασίες να μετατίθενται συνεχώς στο μέλλον, λες και δεν θα έφτανε κάποτε η στιγμή της σύγκρουσης. Μόνο που έτσι χάθηκε πολύτιμος χρόνος για ενημέρωση των πολιτών για το τι σημαίνει μεταβίβαση του 30% της ΔΕΗ και ποιες επιπτώσεις θα έχει στην ίδια την επιχείρηση, στους καταναλωτές και στην οικονομία.

Το θέμα της πώλησης μονάδων της ΔΕΗ, ως απαραίτητη διαδικασία για το άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρισμού και ανάπτυξη του ανταγωνισμού, ετέθη για πρώτη φορά από την Ε.Ε. μέσω της τρόικας τον Ιούλιο του 2010. Μπήκε δηλαδή στο μνημόνιο, αφού από το 2001, όπου θεωρητικά άνοιξε η αγορά, δεν έγινε τίποτε προς την κατεύθυνση αυτή. Ωστόσο, από τότε, μόλις το καλοκαίρι του 2014 και αφού στο μεταξύ υπεγράφησαν μερικά μνημόνια ακόμη, εν μέσω τουριστικής αιχμής η κυβέρνηση προσπαθεί να διαχειριστεί τις διακοπές ηλεκτροδότησης, ενώ η αντιπολίτευση οργανώνει κινήματα και δημοψηφίσματα της τελευταίας στιγμής, λες και δεν γνώριζε τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η χώρα έναντι των δανειστών.

Η κινητοποίηση των συνδικάτων και των συνδικαλιστών, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, δείχνει αποφασιστικότητα στην επίτευξη του κοινού στόχου: να μην αλλάξει δηλαδή το σημερινό status, που δεν είναι άλλο από τη συνδιοίκηση της επιχείρησης. Το ίδιο ισχύει και για τους συμμάχους τους, τοπικούς παράγοντες, βουλευτές, εργολάβους κάθε είδους. Κάποιοι από αυτούς έχτισαν και διατηρούν πολιτικές καριέρες στις πλάτες της κρατικά-συνδικαλιστικά ελεγχόμενης ΔΕΗ. Πώς είναι δυνατόν να απεμπολήσουν τα δικαιώματά τους;

Το αν θα πουληθεί η «μικρή ΔΕΗ» είναι δευτερεύον θέμα. (Άποψη του γράφοντος είναι ότι δύσκολα θα πουληθεί.) Ακόμη λοιπόν και αργομισθία να τους χάριζαν, ακόμη και διπλάσιους μισθούς να εξασφάλιζαν, η αντίδραση θα ήταν ίδια. Ορυχεία και λιγνιτικές μονάδες σημαίνουν χιλιάδες εργαζόμενους, τεράστιες εργολαβίες και προμήθειες, οι οποίες κατανέμονται όχι πάντα με κριτήρια οικονομικά. Αρκεί να δει κανείς τον χορό των εκατομμυρίων στις αναθέσεις μεταφορών στα λιγνιτικά πεδία για να καταλάβει.

Έτσι έμαθαν, ή καλύτερα έτσι τους έμαθαν, τα ίδια τα κόμματα που σήμερα απαρτίζουν την κυβέρνηση. Το κύριο ερώτημα λοιπόν είναι προς αυτά. Είναι διατεθειμένα να σπάσουν αβγά, δηλαδή να προχωρήσουν στις μεταρρυθμίσεις; Είναι διατεθειμένα να επιβάλουν στη διοίκηση της ΔΕΗ να εφαρμόσει τον νόμο σε ό,τι αφορά το προσωπικό ασφαλείας, τη μη διατάραξη της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της χώρας; Από όσα μαθαίνουμε, ο απεργιακός σχεδιασμός προβλέπει να μην προσέλθουν στις θέσεις τους οι εργαζόμενοι στις βάρδιες μετά τη λήξη των προηγούμενων, είτε συμμετέχοντας στην απεργία, είτε παρεμποδιζόμενοι.

Τις επιπτώσεις των ενεργειών αυτών τις αναμένει με αγωνία όλη η κοινωνία. Ήδη ο διαχειριστής του δικτύου έβγαλε ανακοινώσεις για επικείμενες περικοπές ηλεκτροδότησης από τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, χωρίς να μπορεί να τις προσδιορίσει, αφού δεν ξέρει πόση θα είναι η ενεργειακή έλλειψη.

Η ιστορία είναι γνωστή. Έχει επαναληφθεί πολλές φορές στο παρελθόν. Οι συνδικαλιστές τιμωρούν αυτούς για τους οποίους υποτίθεται ότι αγωνίζονται, αφού με τον ιδρώτα του ελληνικού λαού φτιάχτηκε η ΔΕΗ, ώστε να τη διαχειρίζονται κατά το δοκούν και προς όφελός τους. Τα παρατράγουδα και το πάρτι με τις χρηματοδοτήσεις αρκετών εκατομμυρίων της ΔΕΗ προς τη ΓΕΝΟΠ είναι γνωστά και εκκρεμούν στη Δικαιοσύνη.