Πόλεμο ανακοινώσεων ανάμεσα στο υπουργείο Οικονομικών και τον ΣΥΡΙΖΑ πυροδότησε η πρόταση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τις αλλαγές στο φορολογικό. Το υπουργείο Οικονομικών χαρακτήρισε «ανεδαφικές, απροσδιόριστου κόστους και ημιτελείς» τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύοντας, μεταξύ άλλων, την έξτρα φορολόγηση των καταθέσεων.

«Δεν περιμένουμε από τους υποστηρικτές του μνημονίου να καταλάβουν ότι υπάρχει κοινωνικά δίκαιη εναλλακτική φορολογική πολιτική, πλην αυτής που συνδιαμορφώνει και υλοποιεί η συγκυβέρνηση του κ. Σαμαρά με την τρόικα», ήταν η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε το απόγευμα της Δευτέρας δέσμη προτάσεων για τη φορολογική πολιτική σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο ΕΒΕΑ, παρουσία εκπροσώπων διαφόρων επαγγελματικών φορέων και ομάδων.

Μεταξύ αυτών, ξεχωρίζουν η αύξηση του αφορολόγητου ορίου στα 12.000 ευρώ με προσαύξηση 2.000 ευρώ για το πρώτο παιδί και 3.000 για το δεύτερο και κάθε επόμενο, η μείωση του ανώτατου συντελεστή 23% όσον αφορά τον ΦΠΑ, η αύξηση των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις, η επιβολή κι άλλων φόρων πολυτελείας και η καθιέρωση ηλεκτρονικού περιουσιολογίου. 

Παράλληλα, εισηγείται καθιέρωση Φόρου Μεγάλης Περιουσίας με ατομικό αφορολόγητο όριο τις 300.000 και προοδευτική κλίμακα. Σύμφωνα με την πρόταση, ο συγκεκριμένος φόρος θα υπολογίζεται με βάση τα στοιχεία του περιουσιολογίου, στα οποία θα περιλαμβάνονται η κατοχή κτιρίων, οικοπέδων, γαιών, έργων τέχνης, καταθέσεων τραπεζών, επενδυτικών προϊόντων και συμμετοχών σε εταιρείες.

Το μήνυμα των προτάσεων είναι σαφές. Παίρνουμε από τους «πλούσιους» και δίνουμε στις ασθενέστερες εισοδηματικά τάξεις. Ως πολιτικό μήνυμα σε χαλεπούς καιρούς δεν μπορεί κανείς να αντιταχθεί.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι προτάσεις είναι ελλιπείς και ακοστολόγητες, σε αρκετές περιπτώσεις είναι δεδομένο ότι θα προσκρούσουν στις αντιδράσεις της τρόικας (π.χ. γενική μείωση των συντελεστών ΦΠΑ), ενώ σε άλλες δεν διαφέρουν από τις κυβερνητικές θέσεις, στερούμενες του στοιχείου της έκπληξης.
 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ασάφειας το θέμα του αφορολογήτου. Για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα δεν αρκεί μόνο ο ορισμός του αφορολογήτου. Θα πρέπει να προσδιοριστούν κλιμάκια και συντελεστές.

Στο θέμα του Φόρου Μεγάλης Περιουσίας επίσης λείπουν συντελεστές και κλιμάκια όπως άλλωστε και η πρόβλεψη δημοσιονομικής απόδοσης καθώς, όπως αντιλαμβανόμαστε, είναι η βασική πρόταση από την οποία θα χρηματοδοτηθούν οι μειώσεις φόρων για τους ασθενέστερους.

Γενικά, πρόκειται για προτάσεις οι οποίες είτε είναι ιδιαίτερα φιλολαϊκές αλλά ακοστολόγητες -ποιος δεν θα ήθελε αύξηση του αφορολογήτου στα 12.000 ευρώ ή μείωση του ΦΠΑ από το 23%- είτε περιλαμβάνονται ήδη στο κυβερνητικό πρόγραμμα όπως π.χ. η καθιέρωση περιουσιολογίου, είτε έρχονται σε αντιδιαστολή με τις προσπάθειες επιστροφής στην ανάκαμψη, όπως για παράδειγμα η αύξηση των φορολογικών επιβαρύνσεων για τις επιχειρήσεις.

Ειδικά για το τελευταίο, ενδεικτική είναι η τοποθέτηση του υφυπουργού Οικονομικών Γ. Μαυραγάνη στη Βουλή: «Ακούσαμε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων και μάλιστα να προτείνει και φορολόγηση των διανεμόμενων μερισμάτων στην κλίμακα. Δηλαδή, έχουμε 26%, θα πάει παραπάνω και θα έχουμε και τους συντελεστές στην κλίμακα φορολόγησης των φυσικών προσώπων που φτάνουν 42%, θα φτάσουμε λοιπόν στην πλήρη φορολόγηση, συνεπώς από πλευράς επενδύσεων δεν υπάρχει κανένα κίνητρο».

Πηγές του ΣΥΡΙΖΑ πάντως διευκρινίζουν ότι οι προτάσεις αυτές είναι υπό διαμόρφωση, δεν είναι η τελική κυβερνητική πρόταση και θα συμπληρωθούν και θα εξειδικευτούν στη συνέχεια.