Όχι μόνο η απόσταση μεταξύ της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ για τη σύμβαση προμήθειας φυσικού αερίου δεν έχει γεφυρωθεί, αλλά, όπως όλα δείχνουν, τα διαφορετικά συμφέροντα που έχει η κάθε εταιρία απομακρύνουν την προοπτική επίλυσης του θέματος.

Τα παραπάνω αναφέρουν στο euro2day αρμόδιες πηγές της ΔΕΗ, σχετικά με την εκκρεμότητα στην υπογραφή νέας σύμβασης, μετά τη λήξη ισχύος της προηγούμενης εδώ και μία τριετία.

Η εξέλιξη αυτή, παρά τις πληροφορίες περί του αντιθέτου, προκαλεί επιπλέον δυσκολίες στην επιλογή στρατηγικού επενδυτή, ή στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, καθώς η έλλειψη σύμβασης και μάλιστα μακροχρόνιας με μεγάλο καταναλωτή, όπως είναι η ΔΕΗ, μειώνει την αξία της επιχείρησης.

Ένα από τα σημεία-«αγκάθια» για την προσέγγιση των δύο πλευρών είναι οι επιμέρους όροι προμήθειας, οι οποίοι, σύμφωνα με τη ΔΕΗ, δεν επιτρέπουν και την ελάχιστη ευελιξία όσον αφορά στον προγραμματισμό παραλαβών, με αποτέλεσμα η ΔΕΗ να μην μπορεί να εκμεταλλεύεται ευκαιρίες της αγοράς σποτ.

Το δεύτερο και σημαντικότερο θέμα αφορά στη χρονική διάρκεια της νέας σύμβασης. Η ΔΕΠΑ επιδιώκει η νέα σύμβαση, όπως και αυτή που έληξε, να έχει διάρκεια άνω των 10 ετών, ενώ αντίθετα η ΔΕΗ και οι άλλοι μεγάλοι καταναλωτές στην Ελλάδα επιδιώκουν συμβάσεις το πολύ έως 4 χρόνια, δηλαδή στα ισχύοντα διεθνώς. 

Υπήρξε η ιδέα να βρεθεί λύση εκ των άνω, δηλαδή με τη σύγκληση γενικής συνέλευσης μετόχων και στις δύο εταιρίες, αφού το ελληνικό δημόσιο στη ΔΕΠΑ ελέγχει το 65% και στη ΔΕΗ το 51%. Όπως παρατηρούν όμως νομικοί κύκλοι της ΔΕΗ, για μεν τη ΔΕΠΑ κάτι τέτοιο μπορεί να δείχνει εύκολο, λόγω του υψηλού ποσοστού του Δημοσίου, ωστόσο για τη ΔΕΗ φάινεται δύσκολο, καθώς στο 49% των μετοχών μετέχουν αρκετά ξένα funds. Έτσι, η όποια απόφαση του ελληνικού δημοσίου που θα κρινόταν ότι θίγει τα συμφέροντα της επιχείρησης θα προκαλούσε αντιδράσεις εκ μέρους των επενδυτών.

Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σε αντίθεση με τον ηλεκτρισμό, το νέο νομοσχέδιο δεν έχει προβλέψει υπηρεσίες τελευταίου καταφυγίου στο φυσικό αέριο.

Οι υπηρεσίες αυτές, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, ανατίθενται έπειτα από διαγωνισμό και συνήθως κατακυρώνονται στη δεσπόζουσα εταιρία, η οποία και αποζημιώνεται για την υπηρεσία αυτή.

Η έλλειψη στο νομοσχέδιο έχει επισημανθεί ήδη από φορείς της αγοράς, καθώς προκαλεί δυσλειτουργίες στους όρους διασφάλισης του εφοδιασμού της αγοράς.