Το τρίπτυχο της λύσης για τις ελληνικές τράπεζες

Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις για τις ελληνικές τράπεζες και τη μείωση των κόκκινων δανείων, σημειώνει η Wood σε ανάλυσή της μετά από επίσκεψη στην Αθήνα και συναντήσεις με το μάνατζμεντ των ελληνικών τραπεζών και στελέχη του οικονομικού επιτελείου. Διαπιστώνει δε ότι το κλίμα είναι «πεσμένο» μετά το sell off των τραπεζικών μετοχών το τελευταίο δίμηνο.

Το σχέδιο δράσης είναι το εξής: 1) Προσπάθεια να πιαστούν ή να υπερκαλυφθούν οι στόχοι του SSM. 2) Βοήθεια στη μείωση των NPLs μέσω νέων σχεδίων που εξελίσσονται, όπως το Asset Protection Scheme. 3) Στήριξη του P&L μέσω της σταδιακής αύξησης των νέων χρηματοδοτήσεων και χαμηλότερου κόστους.

Η ουσιαστική βελτίωση της ρευστότητας (δεν υπήρξε πανικός, σημειώνει, παρά την αναταραχή) αναμένεται να αποτρέψει κινήσεις των εποπτικών αρχών σε ό,τι αφορά στα κεφάλαια. Πρακτικά η Wood εμμένει στην εκτίμησή της ότι πιθανότατα θα αποφευχθούν θέματα εύρεσης κεφαλαίων υπό πίεση, αν και τονίζει ότι το στοίχημα στις ελληνικές τράπεζες είναι «υψηλά κερδοσκοπικό» και ρίσκου.

Τα βασικά συμπεράσματα είναι τα εξής:

1) Η αναταραχή στο χρηματιστήριο οδήγησε τις αρχές να εξετάσουν την πρόταση του ΤΧΣ για το ASP (βασισμένο στο ιταλικό μοντέλο).

2) Οι στόχοι του SSM δεν έχουν οριστικοποιηθεί, αλλά κανείς δεν περιμένει αρνητικές εκπλήξεις.

3) Οι τράπεζες είναι πεπεισμένες ότι θα πιάσουν τους στόχους του 2021 για τα κόκκινα δάνεια και μη οργανικές λύσεις αποκτούν ταχύτητα (πωλήσεις πακέτων και τιτλοποιήσεις).

4) Η κερδοφορία προ προβλέψεων φαίνεται να έπιασε πάτο το δεύτερο τρίμηνο του 2018 και οι τράπεζες εντείνουν τις προσπάθειες να αυξήσουν τις νέες χρηματοδοτήσεις και τη μείωση κόστους.

5) Η κερδοφορία θα πρέπει να βελτιωθεί το 2019 αλλά το Cost of Risk παραμένει υψηλό και η απόδοση ιδίων κεφαλαίων πολύ χαμηλή και

6) Η ρευστότητα παραμένει συμπαγής καθώς τόσο οι καταθέσεις όσο και ο δανεισμός μέσω διατραπεζικής δεν επηρεάστηκε από την αναταραχή.

Σε ό,τι αφορά το μακροοικονομικό τοπίο, τα μηνύματα είναι καθησυχαστικά, με την εκτίμηση για ανάπτυξη άνω του 2% του ΑΕΠ το 2019 και κάποια «πράσινα βλαστάρια» στην κτηματαγορά. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, κατά την άποψη της Wood, η προεκλογική περίοδος αναμένεται να δημιουργήσει «μεταρρυθμιστική κόπωση».

Κατά την εκτίμηση της Wood, όλες οι ενδείξεις συνηγορούν στο ότι οι ρυθμιστικές αρχές παραμένουν υποστηρικτικές των προσπαθειών (π.χ. απαιτητικοί αλλά ρεαλιστικοί στόχοι από τον SSM, επιτρέπεται στις τράπεζες να αγοράζουν περιουσιακά στοιχεία μέσω των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, αποδοχή της δομής του DTC, λογικές παραδοχές στα stress tests).

Οι επιλογές είναι περιορισμένες καθώς πιθανή αναζήτηση κεφαλαίων από τον ιδιωτικό τομέα υπό καθεστώς πίεσης θα άλλαζε τους κανόνες του παιχνιδιού, ακόμα και αν ήταν επιτυχημένη. Παράλληλα το να αντληθούν κρατικά κεφάλαια από το μαξιλάρι ρευστότητας θα ήταν η λιγότερο προτιμώμενη επιλογή και θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέα διάσωση καθώς θα μείωνε το μαξιλάρι ρευστότητας.