Γιατί η ΝΔ λέει «όχι» στον Αναπτυξιακό Νόμο

Διχογνωμία επικράτησε στο εσωτερικό της ΝΔ τις τελευταίες μέρες όσον αφορά τη στάση του κόμματος στο ζήτημα του αναπτυξιακού νόμου. Μέχρι και την τελευταία στιγμή και ενώ το σχέδιο νόμου βρισκόταν στις Επιτροπές της Βουλής, απόφαση η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είχε λάβει, ενώ ακόμα και στην ψηφοφορία επιφυλάχθηκε να τοποθετηθεί στην ολομέλεια την ερχόμενη εβδομάδα.

Η μία άποψη, όπως διατυπώθηκε και σε σχετική σύσκεψη από κάποια γαλάζια στελέχη, υποστήριζε την υπερψήφιση του νομοσχεδίου για δύο λόγους: αφενός γιατί επί της ουσίας καλύτερα να υπάρχει ένας μέτριος (ή έστω κακός) νόμος με όλα τα εμφανή μειονεκτήματά του παρά να μην υπάρχει καθόλου αναπτυξιακός νόμος και αφετέρου για να μην θεωρηθεί η ΝΔ κόμμα συνεχούς διαμαρτυρίας, μετατρεπόμενη σε έναν «ΣΥΡΙΖΑ του πρόσφατου παρελθόντος».

Η δεύτερη άποψη, η οποία και τελικά επικράτησε, ήταν να συνεχιστεί η σκληρή αντιπολιτευτική γραμμή, με δεδομένο ότι το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου αποτελεί «κοροϊδία» και δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Παράλληλα, και σε επίπεδο στρατηγικής, τονίστηκε ότι την ώρα που η ΝΔ έχει κάνει «σημαία» της την πρόταση «2% πρωτογενές πλεόνασμα - 4% ανάπτυξη» με ένα τελείως διαφορετικό μείγμα πολιτικής από αυτό που εφαρμόζεται σήμερα, σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να ταυτιστεί με την κυβέρνηση σε ένα τόσο κομβικό μάλιστα ζήτημα.

Τελικά, η συγκεκριμένη πρόταση υπερτέρησε, η ΝΔ στην ολομέλεια θα πει «όχι» επί της αρχής, ωστόσο επιμέρους θετικά σημεία του σχεδίου νόμου, όπως η προσέγγιση του ευρωπαϊκού μέσου όρου στο μείγμα μεταξύ παροχής φοροαπαλλαγών και απευθείας επιδοτήσεων, καθώς και η «μόχλευση» που επιδιώκεται με τα νέα «Ταμεία Συμμετοχών», θα εξεταστούν λεπτομερώς και ενδέχεται να ψηφιστούν.

Τρεις είναι οι βασικοί άξονες της επιχειρηματολογίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τους οποίους αιτιολογεί την απόφασή της:

1.Το συγκεκριμένο σχέδιο του αναπτυξιακού νόμου, σύμφωνα με κομματικές πηγές, έρχεται σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο σε απόλυτο βαθμό από την ιδεοληπτική πολιτική της κυβέρνησης. Eνα περιβάλλον:

α. Ύφεσης, που οδήγησε σε απώλεια Εθνικού Εισοδήματος (ΑΕΠ) ύψους 21 δισ. ευρώ ή 5.000 ευρώ ανά νοικοκυριό τη διετία 2015 – 2016,

β. Ελλειψης ρευστότητας από την ύπαρξη κεφαλαιακών περιορισμών (capital controls), ήδη για ένα χρόνο τώρα, από την αύξηση των ληξιπροθέσμων οφειλών του Κράτους προς τους ιδιώτες, από τις μεγάλες φορολογικές υποχρεώσεις, από την έλλειψη εμπιστοσύνης,

γ. Μεταρρυθμιστικής «οπισθοδρόμησης» στην Παιδεία, την Υγεία, τη Δικαιοσύνη, τη Δημόσια Διοίκηση, και

δ. Φορολογικής εξόντωσης, που προκαλεί ο πολλαπλασιασμός άμεσων και έμμεσων φόρων, οι οποίοι πλήττουν όλους τους Έλληνες και κυρίως τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού, συρρικνώνουν τη ζήτηση και τον τζίρο των επιχειρήσεων, αυξάνουν το κόστος παραγωγής και το μεταφορικό κόστος, καθιστούν δυσκολότερη την επίτευξη ικανοποιητικού περιθωρίου κέρδους για τις επιχειρήσεις και αποθαρρύνουν τις επενδύσεις.

2.Ουσιαστικά, κατά τη Συγγρού, το εν λόγω νομοσχέδιο είναι ένα «πουκάμισο αδειανό», καθώς:

-Αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων και δεν συμβάλει σε ένα θετικό σοκ που έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία με επενδύσεις και χιλιάδες θέσεις εργασίας.

-Με «προίκα» μόνο 3,6 δισ. ευρώ μέχρι το 2022, δηλαδή περίπου 600.000.000 ευρώ το χρόνο, δεν διαθέτει πόρους για να στηρίξει επενδυτικές πρωτοβουλίες. Όταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Κράτους προς τους ιδιώτες έφτασαν τα 6,7 δισ. ευρώ τον Απρίλιο 2016, η «υπόσχεση» για 600.000.000 ευρώ για επενδύσεις σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, συνιστούν κοροϊδία, όχι στήριξη.

-Η πρόβλεψη ότι θα δημιουργηθούν 15.000 θέσεις εργασίας από αυτόν τον αναπτυξιακό νόμο, είναι «τόσο απελπιστικά λίγη που μόνο θλίψη προκαλεί όταν οι άνεργοι τον Φεβρουάριο 2016 ανήλθαν σε 1.158.731 άτομα».

3. Όπως υποστηρίζει η ΝΔ, η κυβερνητική πρόταση συνιστά επιστροφή στον κομματισμό και τη γραφειοκρατία, καθώς:

α. Προωθεί την αδιαφάνεια και τη γραφειοκρατία, δίνοντας υπερεξουσίες στον εκάστοτε Υπουργό Οικονομίας,

β. Για να ενεργοποιηθεί απαιτούνται πάνω από 30 Υπουργικές και Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις και επιμέρους προκηρύξεις, ενώ τα κριτήρια αξιολόγησης για την υπαγωγή μιας επένδυσης είναι ασαφή. Η διαφάνεια και οι ίσες ευκαιρίες στη στήριξη των επενδύσεων και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, εκτιμά η Συγγρού, περνούν σε δεύτερη μοίρα, κάτι που συνιστά επιστροφή στον κομματισμό και τη γραφειοκρατία της δεκαετίας του '80,

γ. Τιμωρεί τους επενδυτές του προηγούμενου αναπτυξιακού νόμου, καταργώντας ουσιαστικά τη συνέχεια του Κράτους. Οι παρατάσεις ολοκλήρωσης έργων που δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί, λόγω της τραπεζικής και οικονομικής κατάστασης, είναι ασφυκτικές, στερούνται κριτηρίων και η αποπληρωμή σε βάθος επταετίας ακυρώνει στην ουσία την ενίσχυση, με αποτέλεσμα έργα να μην ολοκληρωθούν και θέσεις εργασίας να μη δημιουργηθούν.

Είναι σαφές, υποστηρίζει η αξιωματική αντιπολίτευση, «ότι ο 'αναπτυξιακός νόμος' της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα 'φύλλο συκής' που χρησιμοποιείται για να κρύψει τη γύμνια της συγκυβέρνησης και την απουσία αναπτυξιακής πολιτικής. Όταν η ελληνική οικονομία έχει ανάγκη ένα επενδυτικό σοκ 100 δις ευρώ τα επόμενα χρόνια, μόνο ως φάρσα μπορεί να αποκαλείται αυτός ο νόμος αναπτυξιακός».