Σε 5.000 μεγαβάτ ανέρχεται η ισχύς των 370 αδειών μονάδων ΑΠΕ για τις οποίες έπαψαν να ισχύουν οι Οριστικές Προσφορές Σύνδεσης, τις οποίες είχαν λάβει οι ιδιοκτήτες τους από το Διαχειριστή του δικτύου (ΑΔΜΗΕ).
Πρόκειται για τον πρώτο απολογισμό του μέτρου που προβλέφθηκε με το νόμο 4152 του 2013 ο οποίος μεταξύ άλλων προέβλεπε την υποχρεωτική προσκόμιση εγγυητικών επιστολών για τις άδειες που είχαν λάβει οριστικές προσφορές σύνδεσης, προκειμένου αυτές να συνεχίσουν να ισχύουν μετά την 1η Ιανουαρίου 2015.
Στόχος του μέτρου, όπως προβλήθηκε από το ΥΠΕΚΑ, είναι η «αποσυμφόρηση» από άδειες οι οποίες για διάφορους λόγους, κυρίως οικονομικής αδυναμίας των ιδιοκτητών τους, δεν πρόκειται να υλοποιηθούν, ώστε οι χωρητικότητες που καταλαμβάνουν στα δίκτυα να διατεθούν σε επενδυτές που είναι σε θέση να τις προχωρήσουν.
Ωστόσο η εφαρμογή του μέτρου προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις εκ μέρους κυρίως των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στα αιολικά. Στις επενδύσεις αυτές ο χρόνος ωρίμανσης είναι πολύ μεγάλος, λόγω της αδειοδοτικής διαδικασίας και των συχνών προσφυγών, ενώ και η ισχύς της κάθε άδειας είναι επίσης μεγάλη. Οπότε οι επιχειρήσεις είναι υποχρεωμένες να δεσμεύουν σημαντικό μέρος της πιστοληπτικής τους ικανότητας και για μεγάλο χρονικό διάστημα, προκειμένου να εξασφαλίσουν εγγυητικές επιστολές, με κόστος πολύ υψηλό υπό τις σημερινές συνθήκες στενότητας στο τραπεζικό σύστημα.
Μάλιστα εκπρόσωποι εταιρειών που δραστηριοποιούνται στα αιολικά πάρκα εκτιμούν ότι η επιβολή της εγγυοδοσίας θα αποτελέσει ακόμη ένα αντικίνητρο για την υλοποίηση επενδύσεων στην τεχνολογία των αιολικών, στην οποία η Ελλάδα υστερεί έναντι των στόχων και των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει.
Αξίζει να αναφερθεί ότι στη λίστα του ΑΔΜΗΕ με τις άδειες για τις οποίες δεν κατατέθηκαν εγγυητικές επιστολές, υπάρχουν πολλές, για τις οποίες οι ενδιαφερόμενοι είχαν υπογράψει τις συμβάσεις σύνδεσης ή ακόμη είχαν λάβει και την άδεια εγκατάστασης. Ωστόσο προτίμησαν να μην καταβάλουν την εγγυητική επιστολή, κρίνοντας ότι το επενδυτικό τους σχέδιο που στηρίχθηκε σε άλλες τιμές πώλησης ενέργειας στο δίκτυο, με την επιπλέον οικονομική επιβάρυνση που προκαλεί η απόκτηση της τραπεζικής εγγυητικής επιστολής, δεν είναι πλέον βιώσιμο.
Τέλος σημειώνεται ότι σε τρεις περιπτώσεις ιδιοκτήτες αδειών που προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη κατά της απόφασης καταβολής εγγυήσεων η ισχύς των αδειών διατηρείται έως ότου εκδοθεί η απόφαση επί της αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων.