Με έντονο ενδιαφέρον περιμένουν οι επενδυτές του τραπεζικού κλάδου το δίμηνο Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου για να διαπιστώσουν αν και πόσα warrants θα μετατραπούν τελικά σε μετοχές.
Μέχρι πριν από λίγους μήνες, το συγκεκριμένο ερώτημα μόνο θεωρητικό χαρακτήρα είχε καθώς οι τιμές των τραπεζικών τίτλων τότε δεν αποτελούσαν κίνητρο για τους κατόχους warrants να ασκήσουν με το... καλημέρα -δηλαδή το πρώτο εξάμηνο μετά την έκδοσή τους- το δικαίωμα μετατροπής σε μετοχές.
Από τότε όμως μέχρι σήμερα, οι τιμές των τραπεζών ανέβηκαν σημαντικά και τώρα όλα τα ενδεχόμενα μέχρι τη 10η Δεκεμβρίου για την Alpha Bank, την 26η Δεκεμβρίου για την Εθνική και τη 2α Ιανουαρίου για την Πειραιώς παραμένουν ανοιχτά.
Από την πλευρά της, η κυβέρνηση θα ήθελε αυτός ο αριθμός να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερος, καθώς ουσιαστικά το ποσό που θα καταβληθεί από τους ιδιώτες επενδυτές θα έρθει να μειώσει ισόποσα το δημόσιο χρέος.
Για την ακρίβεια, μάλιστα, το ποσό αυτό θα μειώσει το υπόλοιπο της χώρας προς το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και θα ενισχύσει το υπάρχον μαξιλάρι (άνω των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ) που θα μπορούσε ίσως να χρησιμοποιηθεί:
α) Για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού του δημοσίου τη διετία 2014-2015 με αποφυγή νέων οριζόντιων μέτρων.
β) Για τη χρηματοδότηση νέας επανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών, σε περίπτωση που προκύψει τέτοια ανάγκη.
γ) Για μια συνδυαστική κάλυψη των δύο αυτών αναγκών.
Επιπλέον, ορισμένοι τραπεζικοί παράγοντες θεωρούν πως η μέγιστη περίοδος των πέντε ετών που δίνεται στους κατόχους των warrants για να τα μετατρέψουν σε μετοχές είναι ιδιαίτερα μεγάλη και έτσι θα έπρεπε να βρεθεί μια φόρμουλα ώστε το χρονικό αυτό διάστημα να συρρικνωθεί. Και αυτό γιατί οι ίδιοι κύκλοι θα επιθυμούσαν να γίνουν όσο το δυνατόν περισσότερες μετατροπές σε όσο πιο σύντομο χρονικό διάστημα.
Κάτι τέτοιο όμως έχει πολύ μεγάλες νομικές και διαδικαστικές δυσκολίες και επιπλέον δεν υποστηρίζεται από το σύνολο των τραπεζών, αλλά μόνο από μέρος αυτών.
Σε κάθε περίπτωση, οι μέχρι τώρα προσδοκίες των παραγόντων της αγοράς για το ύψος των μετατροπών το δίμηνο Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου είναι σαφώς περιορισμένες.
Και αυτό γιατί η μετατροπή των warrants σε μετοχές απαιτεί την καταβολή υψηλών κεφαλαίων, που είναι αμφίβολο αν διαθέτουν, ή αν επιθυμούν να καταβάλουν πολλοί από τους σημερινούς κατόχους τους.
Συγκεκριμένα, μεγάλο μέρος των warrants κατέχεται από τα hedge funds, ενώ επίσης σημαντικές θέσεις εξακολουθούν να έχουν μικροεπενδυτές, βασικοί μέτοχοι τραπεζών και ιδιώτες επιχειρηματίες που κλήθηκαν από τις διοικήσεις των τραπεζών να συμμετάσχουν στις ΑΜΚ, προκειμένου αυτές να παραμείνουν σε ιδιωτικά χέρια.
Το πρώτο λοιπόν ζητούμενο είναι πόσοι από αυτούς τους Έλληνες ιδιώτες επενδυτές διαθέτουν αυτήν την περίοδο την απαιτούμενη ρευστότητα για να αποκτήσουν μετοχές τραπεζών, έστω και σε προνομιακή τιμή.
Ακόμη όμως και αν διαθέτουν τη ρευστότητα, πόσοι θα τη διοχετεύσουν στις τραπεζικές μετοχές και δεν θα την κρατήσουν για τις δικές τους επιχειρήσεις ή για προσωπικές τρέχουσες ανάγκες;
Το δεύτερο ζητούμενο είναι αν και πόσα από τα hedge funds θα θελήσουν να πάνε αυτήν την περίοδο σε ένα πιο συντηρητικό προφίλ επένδυσης που είναι οι μετοχές, μειώνοντας τη μεταβλητότητα των θέσεών τους και τον βαθμό μόχλευσης των επενδύσεών τους.
Πέραν αυτών όμως, υπάρχει και το ζήτημα της ανάγκης που έχουν αρκετοί επενδυτές για μεγαλύτερη ορατότητα σε ό,τι αφορά τις κεφαλαιακές ανάγκες και τα business plans των τραπεζών (μακροχρόνια επιχειρηματικά σχέδια) από τη μια πλευρά και τη γενικότερη πορεία της οικονομίας από την άλλη.
Θεωρείται λοιπόν πιθανόν ότι ορισμένοι θα αψηφήσουν το όποιο πρόσκαιρο διαφαινόμενο κεφαλαιακό κέρδος, προκειμένου να ασκήσουν το δικαίωμα της μετατροπής σε ένα από τα αμέσως επόμενα εξάμηνα (εφόσον οι όροι της αγοράς συμφέρουν) όταν μάλιστα θα έχουν αποκτήσει καθαρότερη εικόνα για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και των τραπεζών της.
Άλλωστε, το επιπλέον τίμημα που θα καταβάλουν δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό...