Όσοι προωθούν την άποψη ότι η σωτηρία της χώρας θα επιτευχθεί μέσα από τη νέα δανειακή σύμβαση και το άμεσα συνδεδεμένο θέμα του «κουρέματος» ηθελημένα ή άθελά τους παραπλανούν την κοινή γνώμη.

Τα δύο αυτά σημαντικά θέματα αποτελούν «αναγκαία» αλλά όχι «ικανή» συνθήκη.

Καλώς ή κακώς, η ανάταξη της χώρας είναι καθαρά εσωτερικό μας θέμα. Κι εξαρτάται απόλυτα από την ποιότητα της ηγεσίας -και των μηχανισμών- που θα κληθεί να τη φέρει σε πέρας.

Κατά την άποψή μου, είναι εντυπωσιακό ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα, παρά την ανυποληψία του, έχει καταφέρει να παρουσιάσει πολλά από τα άδικα και σκληρά μέτρα που επέβαλε ως δήθεν επιταγές της τρόικας. Στην πραγματικότητα, πρωτίστως οφείλονται στις δικές του αποτυχίες να εφαρμόσει εναλλακτικές.

Αποτυχίες οι οποίες δυστυχώς συνεχίζονται και με τη νέα «συναινετική» διακυβέρνηση. Μέχρι σήμερα, οι κυβερνώντες δεν κατάφεραν να δώσουν έστω κι ένα ισχυρό σήμα ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει καλύτερη. Αυτό που έδειξαν είναι ότι απλώς μπορεί να γίνει φτωχότερη!

Οι βίαιες αλλαγές που έχουν γίνει στη χώρα δεν αφορούν τόσο τη λειτουργία του σάπιου συστήματος, όσο τα εισοδήματα των νομοταγών πολιτών, που επλήγησαν ποικιλοτρόπως.

Η σπατάλη πόρων στον δημόσιο τομέα, η διαπλοκή, η παραοικονομία, η διαφθορά, η αναξιοκρατία και η αδιαφάνεια συνεχίζονται, παρά τη μεγάλη δημοσιότητα που λαμβάνουν κάποιες μεμονωμένες ενέργειες καταπολέμησής τους.

Κι αυτό συμβαίνει διότι σε μεγάλο βαθμό ούτε τα πρόσωπα ούτε οι νοοτροπίες έχουν μεταβληθεί. Τα πολυποίκιλα «συμφέροντα» παραμένουν ισχυρά και βρίσκουν τρόπους να ελιχθούν...

Δεν είμαι αρκετά ρομαντικός για να πιστέψω ότι τέτοιου είδους φαινόμενα μπορούν να εκλείψουν. Εκτιμώ, όμως, ότι, αν δεν περιοριστούν σε επίπεδο συμβατό με τα δεδομένα μιας ανεπτυγμένης ευρωπαϊκής χώρας, άσπρη μέρα δεν πρόκειται να δούμε.

Δυστυχώς, η κοινωνία μας δεν φαίνεται να το έχει αντιληφθεί επαρκώς. Αυτό καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις για τους πολιτικούς, αυτό προκύπτει και από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα κυρίαρχα -ιδίως τα τηλεοπτικά- media, αυτά που πρακτικά υπηρέτησαν αγόγγυστα το σάπιο σύστημα των προηγούμενων δεκαετιών.

Ρίξτε απλώς μια ματιά και δείτε ποιοι κυριαρχούν στην επικαιρότητα. Δεν σας εξοργίζει ότι μετά από δύο και πλέον χρόνια σκληρότατης οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης, σε όλες τις πλευρές -πολιτικών, μεγαλοδημοσιογράφων και λοιπών «παραγόντων»- εμφανίζονται λίγο-πολύ τα ίδια πρόσωπα;

Αν η απάντησή σας είναι ναι, σας έχω ακόμη μία ερώτηση:

Τι κάνετε εσείς γι' αυτό; Παραμένετε παθητικός θεατής; Λέτε και κάποια «μπινελίκια» για να ξεθυμάνετε;

Φοβάμαι ότι δεν είναι αρκετό! Φοβάμαι ότι κάπως έτσι θα καταλήξουμε σε αυτό που ο λαός μας εδώ και χρόνια λέει: «Και κερατάς και… δαρμένος»!

Ας δούμε λίγο την πραγματικότητα. Η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με μια κρίση που δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη, με μόνη εξαίρεση μια ξένη εισβολή.

Η κρίση που περνάμε είναι συνολική. Η οικονομική της διάσταση στην πραγματικότητα είναι το αποτέλεσμα της κρίσης θεσμών και αξιών, που διαπερνά τα πάντα, από την παιδεία και την υγεία, έως την άμυνα, το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής.

Κάποιοι αναμένουν τη «σωτηρία» από εξωτερικούς παράγοντες, ακόμη και σε θέματα δημόσιας διοίκησης. Ωστόσο, η Δημοκρατία, που οι πρόγονοί μας καθιέρωσαν ως πολίτευμα, εναποθέτει τη μέγιστη ευθύνη στον πολίτη.

Είναι λοιπόν δικό μας χρέος να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Να κρίνουμε και να αντισταθούμε, να κάνουμε, ο καθένας από την πλευρά του, τη δική μας δημιουργική επανάσταση.

Ας απορρίψουμε, ως πολίτες, ως πελάτες, ως αναγνώστες, ως τηλεθεατές, έμπρακτα, κάθετα και πλήρως, όσους ευθύνονται για το κατάντημα της χώρας είτε με τις πράξεις είτε με τις παραλήψεις τους. Ας κινηθούμε έμπρακτα ενάντια στη διαφθορά, στην αδιαφάνεια και στην αδικία.

Σκεφθείτε αυτό που κάποιος άλλος είπε και δεν κουράζομαι να το επαναλαμβάνω: «Το μόνο που χρειάζεται για να κυριαρχήσει το κακό είναι να μην κάνουν τίποτε οι καλοί άνθρωποι».

Ας εκμεταλλευτούμε επιτέλους και αυτήν την έρημη τη δύναμη της ψήφου στις επόμενες εκλογές, «μαυρίζοντας» όλους όσοι έπαιξαν ρόλο -μικρό ή μεγάλο- συμμετέχοντας στην καταστροφή της χώρας.

Μόνο έτσι θα προκαλέσουμε την απαραίτητη αλλαγή προσώπων και μηχανισμών.

Η αλλαγή αναπόφευκτα θα γίνει. Μόνο που αν συνεχίσουμε έτσι θα έρθει πιο αργά, πιο βίαια και πολύ πιο επώδυνα, όχι μόνο για τους δήθεν «ταγούς» αλλά και για την κοινωνία.