Ομολογώ ότι είμαι πολύ ζοχαδιασμένος από τα απανωτά κρούσματα σήψης που καταγράφηκαν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

Η αρχή έγινε με την υπόθεση των οικονομικών εισαγγελέων, που παραιτήθηκαν, κατήγγειλαν και… επανήλθαν, χωρίς να βγάλουμε άκρη ποιος παρενέβη σε ποιον, ποιος κατονομάστηκε, ή τι συνέβη επιτέλους.

Αμέσως μετά, είδαμε το Υπουργείο Ανάπτυξης να καταγγέλλει το Υπουργείο Οικονομίας για διάφορα «σκανδαλάκια» παραεμπορίου και λαθρεμπορίου, αλλά μύτη πάλι δεν άνοιξε!

Κι εν συνεχεία, μέσα σε ελάχιστες ημέρες: 

-Ο μεγαλομέτοχος (πλέον) και εκδότης του ΔΟΛ Σταύρος Ψυχάρης, αφού ξεκατινιάστηκε με τον ΓΑΠ για το... δανειάκι που δεν πήρε από την ΕΤΕ και τα πηγαινέλα από την πίσω πόρτα του Μαξίμου, προσπαθεί να πείσει ότι η σωτηρία του καταχρεωμένου συγκροτήματος αποτελεί προϋπόθεση για την… ελευθερία του Τύπου!

Λησμονώντας ίσως ότι τα έντυπα του ΔΟΛ έπαιζαν τον ρόλο της «εφημερίδας της κυβερνήσεως», για να το πούμε ευγενικά, σχεδόν σε όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων 30 χρόνων!

-Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Χρήστος Παπουτσής, προσπαθεί να μας πείσει ότι τα όργανα της τάξης έκαναν ό,τι έπρεπε στην απαράδεκτη υπόθεση του (επίσης απαράδεκτου) Κίμωνα Κουλούρη, παρότι ο τελευταίος δεν μπουζουριάστηκε αμέσως, όπως θα συνέβαινε με οποιονδήποτε «απλό» πολίτη.

-Η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου συνολικά (για την οποία τόσο ο ΔΟΛ όσο και γενικότερα ο «κυρίαρχος» Τύπος κρατάνε αντίστοιχο λιβανιστήρι με αυτό που κρατούν κάθε φορά στις νέες κυβερνήσεις) προς το παρόν δεν έχει κάνει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ από αυτά που θα έπρεπε να κάνει.

Αντί αυτού, προσπαθεί να πείσει ότι για να πάρουμε την επόμενη δόση μόνη λύση είναι να μειωθούν και… επισήμως οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα. Με προστασία των χαμηλόμισθων, μας λένε, με τη μόνη διαφορά ότι όπως το πάμε χαμηλόμισθοι θα είναι μόνο όσοι λαμβάνουν περί τα 800-900 ευρώ!

-Ο δήθεν «εθνικόφρων» Γιώργος Καρατζαφέρης, ο οποίος, σε μια θλιβερή στιγμή της ελληνικής ιστορίας, μας προέκυψε πλέον βασικός συνομιλητής των καναλιών και ουσιαστικός «παράγων», αδυνατεί πια να συγκρατήσει τη χαρά του που έγινε «εξουσία».

Κι έτσι, πρωταγωνιστώντας στο ιδιόκτητο καναλάκι του, θριαμβολογεί για την ευθεία ανάμιξή του σε κρατικό διαγωνισμό, προδικάζοντας πλήρως και το αποτέλεσμα υπέρ συγκεκριμένης εταιρίας.

Θέμα για το οποίο, όλως περιέργως, ο mainstream Τύπος δεν έχει βγάλει ούτε άχνα ως τώρα. Αυτά είναι τα καλά της «εξουσίας».

Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, έχουμε και ιλαροτραγικές φιγούρες, όπως ο «χαϊδεμένος» των media Μιχάλης Χρυσοχοΐδης (που λίγους μήνες πριν έγλειφε πατόκορφα τον αρχισυνδικαλιστή Φωτόπουλο της ΓΕΝΟΠ, ενώπιον της τηλεοπτικής κάμερας), οι οποίες αντί να επιτελέσουν κάποιο έργο πασχίζουν για τη διαδοχή στο ημιθανές ΠΑΣΟΚ, ωσάν να μη γνωρίζουν ότι η χώρα είναι πια ένα βήμα πριν από τον γκρεμό ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥΣ.

Κερασάκι στην τούρτα η Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία το έχει ρίξει στις δημόσιες παρεμβάσεις για το μέλλον της χώρας και «των παιδιών μας» (sic), θεωρώντας ίσως ότι η θητεία της στο Υπουργείο Παιδείας, που σημαδεύτηκε ήδη από τον πρωτοφανή τραγέλαφο με τα σχολικά βιβλία και τη συνεχιζόμενη αναταραχή στα πανεπιστήμια, αποτελεί το κατάλληλο εχέγγυο για περαιτέρω φιλοδοξίες!

Και οι απελπισμένοι Έλληνες τι κάνουν;

Ετοιμάζονται να δώσουν (περίπου υποχρεωτικά;) την πρώτη θέση -όποτε γίνουν εκλογές- στη Νέα Δημοκρατία. Στο κόμμα, δηλαδή, που μόλις δύο χρόνια πριν έδωσε τη χαριστική βολή στη χώρα, εκτινάσσοντας το χρέος και τα ελλείμματα σε πρωτόγνωρα ύψη!

Κι ας είναι τα πρόσωπα και οι μηχανισμοί του περίπου οι ίδιοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

Δυστυχώς, βρισκόμαστε θεατές ενός έργου που εξακολουθεί να έχει τους ίδιους πρωταγωνιστές, σχεδόν σε όλους τους ρόλους. Εκείνοι που μας έφεραν ως εδώ, από όλα τα πόστα τα «ηγετικά», εμφανίζονται ακόμη και τώρα ως αυτοί που θα μας… σώσουν. Αν είναι ποτέ δυνατόν!

Άνθρωποι αδαείς, που παριστάνουν τις αυθεντίες, υποκριτές που παριστάνουν τους ηθικούς, πρόσωπα που... ξεχώρισαν, δήθεν, με όπλο την αναρριχητική τους ικανότητα, στο πλαίσιο ενός διεφθαρμένου πολιτικοοικονομικού συστήματος.

Πολιτικοί από όλα τα κόμματα, που αντί να ντρέπονται για τα ψέματα που είπαν, για το κατάντημα των ασφαλιστικών ταμείων, της υγείας, της παιδείας αλλά και της εθνικής άμυνας, συνεχίζουν να εκτίθενται λέγοντας τη δήθεν βαρύνουσα άποψή τους για την οικονομία που κατέστρεψαν και τη «σωτηρία» της χώρας που εξευτέλισαν!

Το πιο θλιβερό από όλα είναι ότι ακόμη και σήμερα οι όποιες «υγιείς δυνάμεις» αυτής της χώρας παραμένουν περιθωριοποιημένες, ενώ η πλειονότητα της κοινής γνώμης ναρκωμένη στον ρόλο του θεατή, σοκαρισμένη ίσως από τις απανωτές σφαλιάρες.

Αν συνεχίσουμε όμως έτσι, τότε και η επόμενη μέρα θα έχει λίγο-πολύ τους ίδιους πρωταγωνιστές.

Απλώς θα είναι ακόμη χειρότερη.