Η εμφανής προσπάθεια της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού να προστατευτεί απολύτως το «ισχυρό χαρτί» των εκλογών, δηλαδή ο ίδιος, ακριβώς λόγω του ακραίου χαρακτήρα που έχει λάβει, μετατρέπει το θέμα σε κινούμενη άμμο, στην οποία όσο προσπαθεί να ξεφύγει από την πραγματικότητα τόσο περισσότερο βουλιάζει.
Ορισμένα παραδείγματα:
Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην πρόσφατη συνέντευξή του στον ΑΝΤ1, παραδέχτηκε ότι γίνονται παρακολουθήσεις και υποκλοπές από κάποιο/α κέντρο/α, αλλά ότι ο ίδιος δεν γνωρίζει την ταυτότητά τους και σίγουρα δεν εμπλέκεται. Αυτά μήνες μετά τις αποκαλύψεις περί υποκλοπών και παρακολουθήσεων και έναν τουλάχιστον χρόνο μετά τις πρώτες καταγγελίες από την πλευρά του δημοσιογράφου Κουκάκη!
Ο υπουργός Δικαιοσύνης δήλωσε στον ΣΚΑΪ ότι έρχεται νομοθετική ρύθμιση που θα απαγορεύει τα… παράνομα λογισμικά παρακολούθησης, ωσάν αυτή τη στιγμή τέτοιου είδους λογισμικά να πωλούνται νομίμως σαν κουφέτα, στον οποιονδήποτε, κάτι που σίγουρα δεν συμβαίνει. Όχι μόνο για λόγους κόστους, αλλά και για πολλούς άλλους λόγους, η νόμιμη πώλησή τους γίνεται κατά κανόνα σε κρατικές οντότητες. Σε άλλη περίπτωση, θα ήταν απλό και εύκολο να βρούμε τους αγοραστές στα βιβλία τιμολογίων κάποιας εταιρείας πώλησης, κάτι που δεν αναμένεται να συμβεί.
Είναι προφανές σε όσους γνωρίζουν τον τρόπο που λειτουργούν οι υπηρεσίες ασφαλείας και άμυνας ότι εάν υπήρχε θέμα ανάμιξης εχθρικής δύναμης στο όλο θέμα των παράνομων υποκλοπών, αν δηλαδή εχθρικές δυνάμεις παρακολουθούσαν πολιτικούς και δημοσιογράφους, θα είχαν κινητοποιηθεί άμεσα όλοι οι μηχανισμοί, ήδη από τις πρώτες καταγγελίες -και σίγουρα από τον περασμένο Αύγουστο. Οι ύποπτοι θα είχαν κρατηθεί και ανακριθεί, ενώ τα γραφεία των φερόμενων ως εμπλεκόμενων εταιρειών θα είχαν γίνει «φύλλο και φτερό» για λόγους εθνικής ασφαλείας.
Παραδόξως, τίποτε από αυτά δεν συνέβη, ουδεμία εμπλοκή των αρμόδιων αρχών ασφαλείας υπήρξε, ενώ το θέμα εμφανίζεται να βολοδέρνει επί μήνες στη Δικαιοσύνη και στην περιβόητη πλέον Εθνική Αρχή Διαφάνειας -την ίδια αρχή που αρνείται να εφαρμόσει δικαστική απόφαση για αναλυτική αποκάλυψη των κονδυλίων που δόθηκαν μέσω της περίφημης «λίστας Πέτσα», επικαλούμενη ότι οι πολίτες-φορολογούμενοι που το ζήτησαν, δεν έχουν «έννομο συμφέρον» να μάθουν πού πήγαν τα… χρήματά τους!
Στο ίδιο μοτίβο γενικότερα εντάσσεται και η προσπάθεια της κυβέρνησης να καλύψει τη «νόμιμη αλλά πολιτικά λανθασμένη» παρακολούθηση Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ, πίσω από το «απόρρητο», αλλά και να αποφύγει την κλήση στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής του Γρηγόρη Δημητριάδη και των φερόμενων ως ιδιοκτητών των εταιρειών που κατείχαν και εμπορεύονταν τα παράνομα λογισμικά.
Όλα αυτά δεν πείθουν, ενώ σκοντάφτουν ολοένα και περισσότερο όχι μόνο σε επίσημες δηλώσεις προσώπων από τον ίδιο της τον χώρο (από τον Κώστα Καραμανλή έως τα μέλη της Επιτροπής Θεσμών Όλγα Κεφαλογιάννη και Κώστα Τζαβάρα), αλλά και σε έως πρότινος απολύτως φιλικά media, με πρώτη μεταξύ αυτών την «Καθημερινή».
Με δεδομένο ότι θα υπάρξει και επόμενο κύμα αποκαλύψεων (ήδη πήραμε μια νέα γεύση αυτό το σαββατοκύριακο που πέρασε), ο συνεχής στρουθοκαμηλισμός εκ μέρους του πυρήνα της κυβέρνησης απειλεί να εξελιχθεί σε στρατηγικό λάθος ολκής, ακριβώς για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω.
Φυγή προς τα εμπρός δεν μπορεί πλέον να γίνει, χωρίς να αποδοθούν ευθύνες. Ούτε αποτελεί πειστικό επιχείρημα να λες «κοιτάξτε τι έργο κάναμε και… ξεχάστε τις παρακολουθήσεις», ωσάν να πρόκειται περί κάποιου ασήμαντου λάθους πολιτικής και όχι για ένα κομβικό θέμα στη λειτουργία της Δημοκρατίας, αλλά και για μεγάλη «τρύπα» στη διασφάλιση των επικοινωνιών σημαντικών προσώπων, με πιθανές επιπτώσεις τόσο στην επιχειρηματική δραστηριότητα όσο και στην ασφάλεια της χώρας.
Ο υπογράφων δεν μπορεί να γνωρίζει σε ποιο βαθμό εμπλέκεται ή όχι στην υπόθεση ο ίδιος ο πρωθυπουργός ή ο στενός κύκλος των προσώπων του. Αντιλαμβάνεται επίσης τον -υπαρκτό- κίνδυνο, οι περαιτέρω έρευνες να φέρουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε πολύ δύσκολη θέση, εφόσον προκύψει άμεσα μεμπτή εμπλοκή του παραιτηθέντος/αποπεμφθέντος Γρηγόρη Δημητριάδη, που ως γραμματέας του πρωθυπουργού και ανιψιός του, ήταν και «το δεξί του χέρι».
Κάτι τέτοιο θα σημαίνει ότι είτε γνώριζε ο ίδιος, γεγονός που θα τον καταστρέψει πολιτικά, είτε δεν γνώριζε, άρα απέτυχε να ελέγξει το πολύ στενό του περιβάλλον, το οποίο επίσης θα έχει βαριές πολιτικές συνέπειες. Όπως και να έχει όμως, οι εξελίξεις δεν πρόκειται να σταματήσουν και οι σκιές που βαραίνουν τον δημόσιο βίο δεν πρόκειται να εξαφανιστούν, αν δεν αρχίσει η οργανωμένη εξιχνίαση αυτής της υπόθεσης.
Το επόμενο βήμα, όλα δείχνουν ότι θα αφορά την κλήση των φερόμενων ως εμπλεκόμενων προσώπων στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, μέσα στο Νοέμβριο (Δημητριάδη, Λαβράνου, Μπίτζιου, Ταλ Ντίλιαν). Παρότι η κλήση γίνεται μετά από αίτημα σύσσωμης σχεδόν της αντιπολίτευσης, η στάση της Νέας Δημοκρατίας είναι εκείνη που θα δώσει σήμα για το αν έχει γίνει αντιληπτή η παγίδα από τη μέχρι τώρα κυβερνητική στάση.
ΥΓ: Όσοι συμβουλεύουν τον πρωθυπουργό να προχωρήσει σε εκλογές το γρηγορότερο, μάλλον δεν του προσφέρουν καλή υπηρεσία. Αφενός, διότι δεν μπορούν να γνωρίζουν τι νέες αποκαλύψεις (εντός και εκτός εισαγωγικών) μπορεί να προκύψουν έως την ημερομηνία των εκλογών. Αφετέρου, διότι δεν είναι πρέπον για ένα σοβαρό πρωθυπουργό να επισπεύδει τις εκλογές προκειμένου να αποφύγει τέτοιο θέμα. Τρίτον, διότι οι εξελίξεις επί του θέματος παρακολουθούνται διεθνώς και κάτι τέτοιο είναι πιθανό ότι θα συντελέσει σε περαιτέρω αμαύρωση της εικόνας της χώρας αλλά και του ιδίου. Για τους πραγματικά φιλελεύθερους και δημοκρατικούς κύκλους της Ευρώπης, η «ρετσινιά» είναι ήδη μεγάλη.
Παρ όλα αυτά το συγκεκριμένο σενάριο, κάθε άλλο παρά απίθανο είναι. Στην Ελλάδα είμαστε.