Όπως έχει επισημάνει από καιρό η στήλη, οι σχέσεις Αθήνας - Άγκυρας αποτελούν κρίσιμη απειλή, τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τη χώρα. Ωστόσο, πέρα από τη γνωστή διάσταση της Κύπρου, που εδώ και δέκα χρόνια ταυτίζεται με τα ευρύτερα ελληνικά συμφέροντα, τα τελευταία χρόνια, οι σχέσεις μας με τη γείτονα έχουν γίνει τριγωνικές, καθώς επηρεάζονται τα μέγιστα από τις σχέσεις της Τουρκίας με την υπόλοιπη Ευρώπη και από το λεγόμενο μεταναστευτικό.
Από τη μια πλευρά, η μεταναστευτική «ροή» κι ο έλεγχος της στρόφιγγας στα τουρκικά σύνορα προς Δυσμάς, έχει εξελιχθεί σε στρατηγικό «ατού» της Τουρκίας, σε ένα μέσο εκβιασμού πρακτικά, τόσο απέναντι στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Κι από την άλλη, η ίδια αυτή ροή, πέρα από τις δυσχέρειες που δημιουργεί στη χώρα μας, αποτελεί εν δυνάμει απειλή σε ό,τι αφορά την ενδο-απομόνωση της χώρας μας από τους ίδιους της τους εταίρους, προκειμένου να περιοριστεί η εκτόνωση σε άλλες χώρες, στο εσωτερικό της γηραιάς ηπείρου.
Η εμπειρία που έχουμε από τα προηγούμενα χρόνια είναι μάλλον πικρή και θα πρέπει να αποτελέσει σήμα συναγερμού για ορισμένα σενάρια του πιθανού εγγύς μέλλοντος. Πολλά έχουν γραφεί κι ακόμη περισσότερα θα γραφούν στο μέλλον, γύρω από το αν η χώρα μας χειριζόταν και χειρίζεται εσωτερικά με ορθό τρόπο το μεταναστευτικό ζήτημα. Σίγουρα έχουν υπάρξει λάθη, παραλείψεις και μπόλικη εκμετάλλευση με διάφορους τρόπους. Ωστόσο, αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι να διασφαλίσουμε ότι οι εταίροι μας, στο πλαίσιο της περίφημης «αλληλεγγύης», θα κάνουν ό,τι τους αναλογεί στην αντιμετώπιση μιας νέας πιθανής κρίσης. Κάτι που ως σήμερα δεν φαίνεται να έχουν πράξει στον απαιτούμενο βαθμό. Κι ότι δεν θα αποτελέσει το μεταναστευτικό, την αφορμή για μια πιθανή αναμόρφωση της συνθήκης Σένγκεν, ενάντια στα συμφέροντα της χώρα μας, αλλά και σε οιαδήποτε έννοια «δικαίου», προκειμένου να υψωθεί ένα άλλο είδος τείχους για την προστασία ορισμένων χωρών της Ευρώπης.
Πρόκειται για θέμα ακανθώδες, καθώς υπάρχει σωρεία πληροφοριών για τις επιδιώξεις ορισμένων χωρών μελών της Ε.Ε., αλλά και κεφαλαιώδους σημασίας για την Ελλάδα, που πρέπει να γνωρίζει πόσο και σε ποιους θα μπορέσει να στηριχθεί, στην περίπτωση που οι σχέσεις με τη γείτονα επιδεινωθούν, με οποιονδήποτε τρόπο.
Το έχουμε επισημάνει αλλά οφείλουμε να το επαναλάβουμε. Όσο στριμώχνεται το καθεστώς Ερντογάν, στις σχέσεις του με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, στο θέμα των γεωτρήσεων στην περιοχή, στη Συρία και τα σύνορά του με το Ιράκ, τόσο πιο επικίνδυνο και απρόβλεπτο για τα ελληνικά συμφέροντα μπορεί να γίνει.
Γι' αυτό, οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι -και στο σκέλος των συμμαχιών μας- για το οποιοδήποτε είδος «κρίσης» θα θελήσει να προκαλέσει, είτε αφορά «επεισόδια» είτε εκβιασμούς με τους μετανάστες.