Στο σχόλιο της προηγούμενης Δευτέρας είχε επισημανθεί η ευρύτερη σημασία της επένδυσης στο Ελληνικό και του «σήματος» που θα δώσει μια αύξηση κεφαλαίων στη Lamda Development, προς τους επενδυτές που παρατηρούν τις εξελίξεις στην εγχώρια αγορά.
Η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ανακοινώθηκε μέσα στην ίδια εβδομάδα κι όπως αποδείχθηκε, έχει και εντελώς ελληνική σφραγίδα, καθώς η μεγάλη αύξηση των 650 εκατ. ευρώ θα καλυφθεί από τον όμιλο Λάτση με τη συμμετοχή δύο ακόμη ελληνικών ομίλων, του ομίλου Olympia (συμφερόντων Πάνου Γερμανού) και της VNK Capital της οικογενείας Κάτσου, που συνολικά επενδύουν περίπου 100 εκατ. ευρώ.
Κατά την ταπεινή άποψη του υπογράφοντος, όσο περισσότερα είναι τα «ελληνικά» κεφάλαια που θα εμπλακούν στην κολοσσιαία αυτή επένδυση (που θα απαιτήσει ποσά αρκετών δισ. ευρώ στην εξέλιξή της) τόσο το καλύτερο. Για την ακρίβεια, όσο περισσότερα ελληνικά κεφάλαια επενδυθούν γενικώς στη χώρα, τόσο το καλύτερο για την οικονομία αλλά και τους κατοίκους της.
Είναι γνωστό ότι στα χρόνια της κρίσης, έλαβε χώρα μια τεράστια εκροή ελληνικών κεφαλαίων στο εξωτερικό, ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων, με βαριές συνέπειες στην οικονομία αλλά και στις τράπεζες. Και ως τώρα, ουδεμία συγκροτημένη προσπάθεια έχει αναληφθεί για τον επαναπατρισμό τους. Υπάρχει μεν κάποια εισροή, πλην όμως είναι πολύ μικρή για να κάνει τη διαφορά.
Υπό αυτή την έννοια, η πλήρης κατάργηση των capital controls (παρότι τα μέτρα δεν ίσχυαν για τα επαναπατριζόμενα κεφάλαια, η ψυχολογική επιβάρυνση ήταν εύλογη) οφείλει να αποτελέσει αφετηρία για την άμεση διοργάνωση μιας συγκροτημένης προσπάθειας επαναπατρισμού ελληνικών κεφαλαίων, προκειμένου να διαφυλαχθεί ως ένα βαθμό και η «ελληνικότητα» σε στρατηγικούς -και όχι μόνον- κλάδους.
Καθώς η οικονομική κατάσταση εξομαλύνεται, η κυβέρνηση οφείλει να παροτρύνει τον επαναπατρισμό κεφαλαίων, προσφέροντας επενδυτικά κίνητρα, ενώ και η αντιπολίτευση οφείλει από την πλευρά της να συναινέσει σε ένα από κοινού συμφωνημένο «πακέτο δράσεων», διασφαλίζοντας έτσι στα μάτια των Ελλήνων μεγαλοαποταμιευτών του εξωτερικού (που ξέρουν πώς δουλεύει εδώ το σύστημα) ότι θα υπάρξει «συνέχεια» στην πολιτική αυτή και όχι ανατροπή της από την οιαδήποτε επόμενη κυβέρνηση.
Η συγκυρία αυτό το διάστημα είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή, καθώς κατά κανόνα τα ελληνικά δισεκατομμύρια στο εξωτερικό λιμνάζουν σε τοποθετήσεις που προσφέρουν όλο και χαμηλότερες αποδόσεις, λόγω των χαμηλών επιτοκίων. Την ίδια ώρα, οι ελληνικές τράπεζες, το Χρηματιστήριο, αλλά και πληθώρα τομέων της λεγόμενης «πραγματικής οικονομίας», διψούν για χρηματοδότηση, ενώ ολοένα και περισσότεροι ξένοι επενδυτές ετοιμάζονται να «ψωνίσουν» ό,τι θεωρούν πως έχει αξία, με επίκεντρο τον τουρισμό, τις υποδομές και το real estate development.
Αν όχι τώρα λοιπόν, τότε πότε; Όταν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού παραγωγικού πλούτου θα έχει περάσει στα χέρια ξένων κεφαλαίων;
ΥΓ: Η στήλη ουδόλως αμφισβητεί τη σημασία των ξένων επενδύσεων. Όπως έχει διαφανεί όμως παγκοσμίως, τα τελευταία χρόνια, αν δεν υπάρχει ένα μείγμα εγχώριων και ξένων επενδύσεων, αλλά την πρωτοβουλία την έχουν κατά κύριο λόγο ξένα κεφάλαια, τότε σπεύδουν να εκμεταλλευτούν την πρωτοκαθεδρία τους, διαμορφώνοντας ποικιλοτρόπως προς όφελός τους, τους όρους του παιχνιδιού.
Όσο για τη σημασία που έχει η «πατρότητα» των επενδύσεων, η διεθνής εμπειρία έχει δείξει πως, είτε αρέσει είτε όχι, οι πολυεθνικές εταιρείες έχουν εντελώς διαφορετική αντίληψη του «τοπικού συμφέροντος» απ' ό,τι άλλες εταιρείες, μικρότερες σαφώς σε μέγεθος, που όμως έχουν έντονο το στοιχείο της εντοπιότητας.