Τα χθεσινά email- βόμβες που είδαν το φώς της δημοσιότητας, μετά τη συνάντηση Μηλιού και Σταθάκη με μέλη της επενδυτικής κοινότητας του Λονδίνου (δείτε εδώ και εδώ), πέρα από τον όποιο εντυπωσιασμό προκάλεσαν, λόγω των καυστικών σχολίων που περιελάμβαναν, εμπεριέχουν ένα απτό, ξεκάθαρο μήνυμα για την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης:
Οι εκπρόσωποι των αγορών, δεν θεωρούν ρεαλιστικά, υπό τις σημερινές συνθήκες, τα όσα λέει ότι θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είτε διότι πιστεύουν ότι η Ελλάδα δεν έχει την διαπραγματευτική δύναμη να κάνει την Ευρώπη και το ΔΝΤ να ενδώσουν, είτε διότι εκτιμούν ότι συνολικά, η εφαρμογή ενός προγράμματος αυτού του είδους, δεν θα επιφέρει θετικά αποτελέσματα. Όσο εύηχα κι αν ακούγονται από κοινωνικής πλευράς, ορισμένες εξαγγελίες.
Όμως εάν οι αγορές δεν είναι πρόθυμες να δανείσουν την Ελλάδα, τότε η χώρα μας έχει μόνον τρείς λύσεις.
- Να χρεοκοπήσει αποχωρώντας από την Ευρωζώνη, λύση που δεν νομίζω ότι χρήζει περαιτέρω σχολιασμού.
-Να καταστεί εξαιρετικά σύντομα απολύτως αυτάρκης, σε βαθμό που όχι απλώς να μην χρειάζεται νέα δάνεια για να καλύπτει τρύπες στον προϋπολογισμό, αλλά και να μπορεί να αποπληρώνει τα παλαιότερα. Οπότε θα πρέπει να έχει «γνήσιο» πλεόνασμα στον κρατικό προϋπολογισμό, μετά την πληρωμή τοκοχρεολυσίων.
-Να συνεχίσει να εξαρτάται από τον δανεισμό των εταίρων μας και του ΔΝΤ, στο... διηνεκές!
Η πρώτη λύση είναι εξαιρετικά φιλόδοξη, ακόμη και με βάση τους στόχους του «μισητού» μνημονίου, το σημαντικότερο όμως είναι ότι καταφανώς δεν θα επιτρέψει την υλοποίηση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, που μεταξύ άλλων προβλέπει μείωση κάποιων φόρων, αύξηση των δαπανών, προσλήψεις στο δημόσιο κ.λ.π.
Η δεύτερη λύση προϋποθέτει αντίστοιχη «προθυμία» εκ μέρους των εταίρων μας, κάτι που δεν υφίσταται.
Τουναντίον, όσο η Ελλάδα αδυνατεί να δανειστεί από τις αγορές, τόσο θα σκληραίνουν οι όροι, προκειμένου να δίδεται η όποια βοήθεια, κάτι που ουδόλως συμφωνεί με τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για «σκληρή διαπραγμάτευση» με τους εταίρους.
Εν ολίγοις... αδιέξοδο!
Κι εδώ πλέον έρχεται το σημείο που θα πρέπει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί τι είναι ρεαλιστικό και τι όχι, στις σημερινές συνθήκες.
Η παρουσίαση ρεαλιστικών οικονομικών προγραμμάτων στην Ελλάδα, φαίνεται να έχει μικρή σημασία καθώς ακόμη και σήμερα ο μέσος ψηφοφόρος, είτε απλώς ακούει τις υποσχέσεις, είτε δεν έχει τις γνώσεις για να κρίνει σε βάθος, είτε και απλά έχει βαρεθεί την υφιστάμενη κατάσταση.
Όμως όσο πολύτιμες κι αν είναι οι ψήφοι στις εκλογές, άλλο τόσο άχρηστες είναι όταν έρχεται η ώρα να κυβερνηθεί η χώρα. Εκεί μετράει το σχέδιο, οι συμμαχίες, η αποδοχή των –ξένων- αντισυμβαλλόμενων, εκτός κι αν πρόκειται να γίνουμε Βενεζουέλα της Ευρώπης, χωρίς τα πετρέλαια.
Κι απ' ότι έδειξε η χθεσινή μέρα, το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ουδόλως «έπεισε» τους ξένους συνομιλητές του.
Τα ίδια φοβάμαι –αν όχι και χειρότερα- θα συμβούν όταν στη θέση των «αγοραίων» στελεχών βρεθούν απέναντι από το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, οι αξιωματούχοι της Ευρώπης και του ΔΝΤ.
Το reality check στο Λονδίνο ήταν σίγουρα οδυνηρό. Ελπίζω όμως να εισακουστεί.
ΥΓ: Ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν ότι η παντοδυναμία των αγορών, είναι επικίνδυνη, κι ότι πολλά πρέπει να αλλάξουν στον σημερινό κόσμο. Ωστόσο η πολιτική οφείλει να εδράζεται στις συνθήκες και τις ανάγκες του σήμερα, προετοιμάζοντας το αύριο, πάντα στα πλαίσια του εκάστοτε «εφικτού».
Κι αυτά που πρεσβεύει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, στη δεδομένη εγχώρια συγκυρία και με τις τρέχουσες διεθνείς ισορροπίες, μπορεί να διευκολύνουν την αλιεία κάποιων ψήφων, φαντάζουν όμως εντελώς ανέφικτα.