Η υπόθεση της ΔΕΠΑ κατέληξε σε φιάσκο, η παραχώρηση των λαχείων βρίσκεται σε απόσταση... αναπνοής, ενώ μαζί της κινδυνεύει να τιναχθεί στο αέρα και η ίδια η αποκρατικοποίηση του ΟΠΑΠ.

Με λίγα λόγια, τρεις από τις τέσσερις βασικές αποκρατικοποιήσεις του 2013 είτε απέτυχαν είτε κινδυνεύουν να αποτύχουν. Ειδικά δε στην υπόθεση των λαχείων, μετά και το πρωτοφανούς σκληρότητας εξώδικο της Emma Delta, o νυν πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, Στέλιος Σταυρίδης, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι υπάρχει «εμπλοκή».

Ασφαλώς, για τις πρόσφατες εξελίξεις στον ΟΠΑΠ και στα λαχεία υφίστανται ευθύνες τόσο στην υφιστάμενη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ, όσο και στη διοίκηση του Οργανισμού.

Όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες με τον νέο υπουργό Υγείας Άδωνη Γεωργιάδη είναι με μια λέξη απαράδεκτα. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο κ. Γεωργιάδης λέει στις ιδιωτικές κλινικές και στα διαγνωστικά κέντρα (που ήδη στενάζουν υπό το βάρος των ανεξόφλητων υποχρεώσεων και των αλλεπάλληλων «κουρεμάτων») ότι θα πρέπει να πληρώσουν από την τσέπη τους το έλλειμμα του ΕΟΠΥΥ!

Δηλαδή, για μία ακόμη φορά, ο ιδιωτικός τομέας θα πρέπει να πληρώσει τα λάθη του δημοσίου, με ζημίες, απολύσεις και πιθανόν νέα λουκέτα!

Στη χώρα μας παρατηρείται μια σχεδόν μοναδική παραδοξότητα. Μπορεί οι Έλληνες να εμφανίζονται διχασμένοι όσον αφορά στο ρόλο του Δημοσίου, στην πράξη όμως σχεδόν όλοι αντιμάχονται το… κράτος.

Στη μία πλευρά βρίσκονται οι «κρατικοδίαιτοι» και όσοι θεωρούν ότι το «Δημόσιο» πρέπει να λειτουργεί όχι ως συνετός «νοικοκύρης», αλλά ως έρμαιο αφηρημένων ιδεολογημάτων ή παραταξιακών σκοπιμοτήτων.

Τούτοι είναι στην πράξη εναντίον της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, εναντίον κάθε περικοπής στη σπατάλη δεκαετιών, ενάντια σε οποιοδήποτε μέτρο κάνει το κράτος πιο αποτελεσματικό.

Είναι συγκλονιστικός ο τρόπος με τον οποίο τα πάντα στην Ελλάδα περνούν από ένα φίλτρο απλούστευσης, προκειμένου να χαίρεται ή να ανατριχιάζει «το κοινό».

Η συμφωνία του Eurogroup για την διάσωση τραπεζών μέσω του ESM, που παρουσίασε αναλυτικά το Euro2day.gr αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Στην ουσία πρόκειται για ένα βήμα, που είναι μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά με σημαντικές ατέλειες.

Εν Ελλάδι έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητο ότι το ποσό που πρόκειται να διαθέσει το ESM (της τάξεως των 60 δισ.. ευρώ) είναι κυριολεκτικά... σταγόνα στον ωκεανό, σε σχέση με το τεράστιο μέγεθος των ανοιγμάτων που ενδέχεται να προκύψουν στις Ευρωπαϊκές τράπεζες.

Χθες η μετοχή της Eurobank έκλεισε με πτώση 28,57%. Σίγουρα το γεγονός ότι οι μετοχές που έχουν απομείνει στο ευρύ κοινό είναι ελάχιστες, ευνοεί τις έντονες διακυμάνσεις και μειώνει τη σημασία αυτής της απότομης πτώσης.

Δεν παύει όμως να έχει ερμηνεία ως μια πρώτη αντίδραση της αγοράς.

Το «στοίχημα» που ανέλαβε το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, προωθώντας πρακτικά την σχεδόν ολοκληρωτική αλλαγή ηγεσίας στη Eurobank, δεν βρήκε απήχηση στο ταμπλό, την επόμενη μέρα.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες της στήλης, πέραν της αποχώρησης του προέδρου και του διευθύνοντος συμβούλου, επίκεινται οι παραιτήσεις των δύο από τους τρεις αναπληρωτές διευθύνοντες συμβούλους, δηλαδή των Νίκου Καραμούζη και Βύρωνα Μπαλλή.