Αυτές τις μέρες είναι σαν να άνοιξαν τα μυστικά αρχεία του Foreign Office. Tα στόματα ανοίγουν το ένα πίσω από το άλλο. Κι αρχίζουν επιτέλους να λέγονται αλήθειες.
Η ελληνική κοινωνία τιμωρήθηκε με πρωτόγνωρο τρόπο, η οικονομία της βιάστηκε κυριολεκτικά εξαιτίας της θέλησης των Ευρωπαίων, κυρίως των Γάλλων και των Γερμανών, να προστατεύσουν με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος το τραπεζικό τους σύστημα - και τη σαθρή αρχιτεκτονική του ευρώ.
Το απίστευτο «πρώτο μνημόνιο», ένα κείμενο επιστημονικής φαντασίας, που πολύ λυπάμαι γιατί δεν είχα τότε, άμεσα, το δημοσιογραφικό θάρρος να καταγγείλω όσο του έπρεπε, σχεδιάστηκε με γνώμονα το πολιτικό κόστος των Βορείων και την ανάγκη τους να κερδίσουν χρόνο.
Όλοι τελικά ήξεραν ότι θα αποτύγχανε, αλλά δεν τους ένοιαζε. Αυτό που τους ένοιαζε –και γι' αυτό δεν άφησαν την Ελλάδα να κουρέψει τότε το χρέος της- ήταν να δημιουργήσουν μηχανισμούς άμυνας για το ενδεχόμενο μετάστασης, αλλά και να προστατεύσουν τις τράπεζές τους. Έναντι αυτών των προτεραιοτήτων, η χώρα «διασωληνώθηκε» και κατέστει πειραματόζωο, υπό το πρόσχημα μιας δήθεν ηθικοπλαστικής «αλληλεγγύης».
Η Ελλάδα φταίει γιατί αφέθηκε να βρεθεί στην ανάγκη, γιατί άφησε την οικονομία της να εξοκείλει σε βαθμό πρωτοφανή. Το φάρμακο των Ευρωπαίων όμως, παρότι απέτρεπε τον «ξαφνικό θάνατο», ήταν καρκίνος για τον ασθενή.
Και οι «γιατροί» της περίφημης τρόικας το ήξεραν.
Προφανώς οι συνταρακτικές αποκαλύψεις εκ μέρους του ΔΝΤ έχουν τις σκοπιμότητές τους. Δεν είναι τυχαίο, υποθέτω, ξέροντας πώς λειτουργεί το σύστημα, που η απόρρητη έκθεση έπεσε στα χέρια της αμερικανικής Wall Street Journal.
Το γεγονός όμως ότι απόψεις που ως σήμερα αντιμετωπίζονταν από το «κατεστημένο» περίπου ως «θεωρίες συνωμοσίας» επιβεβαιώνονται με τον πλέον επίσημο τρόπο έχει μεγάλη πολιτική σημασία.
Είναι εντυπωσιακό όταν κατηγορίες, που ακούγονταν παλαιότερα μόνο από σκληρούς «αντιμνημονιακούς», υιοθετούνται από Μέσα όπως η βρετανική Telegraph. Αρθρογράφος της οποίας σημειώνει, όπως μπορείτε να διαβάσετε στο σχετικό θέμα του Euro2day.gr, ότι ο Όλι Ρεν πρέπει να παραιτηθεί για «εγκλήματα κατά της Ελλάδας»!
Αναμφίβολα οι αποκαλύψεις έχουν ως στόχο να περιορίσουν την επιρροή των Ευρωπαίων στο ίδιο το ΔΝΤ, όπως φαίνεται και από το άρθρο-καταπέλτη που έγραψε προ ημερών πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του Ταμείου, «καρφώνοντας» μεταξύ άλλων και το πιο «βρόμικο» μυστικό του πυρήνα της ευρωζώνης:
Την ιδιαίτερα χαμηλή σχέση μεταξύ ιδίων κεφαλαίων και συνολικού ενεργητικού των τραπεζών στη Γαλλία αλλά και στη Γερμανία. Μια σχέση που τις καθιστά πολύ ευάλωτες στην πτώση τιμής σημαντικών στοιχείων του ενεργητικού τους.
Ευάλωτες σε βαθμό... πτώχευσης!
Αν θέλετε να καταλάβετε ακριβώς γιατί «κάηκε» η ελληνική οικονομία στον βωμό κάποιων μεγάλων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων απλώς διαβάστε προσεκτικά αυτό το άρθρο.
Θα ήταν άδικο όμως να χρεώσουμε αυτήν την εξέλιξη στην τότε ελληνική ηγεσία, παρά τον αναμφίβολα πανικόβλητο και ερασιτεχνικό τρόπο χειρισμού. Το παιχνίδι ήταν πρακτικά προδιαγεγραμμένο αφού οι εταίροι μας ήταν η μόνη οδός χρηματοδότησης.
Το φάσμα των συνεπειών μιας πτώχευσης ήταν πολύ τρομακτικό για ένα εκμαυλισμένο πολιτικό σύστημα συνηθισμένο να προσφέρει στον λαό επίπλαστη ευμάρεια. Ομοίως, θα ήταν ίσως ουτοπικό να περιμένουμε γνήσια και άδολη αλληλεγγύη από τους εταίρους μας
Δεν είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι πολιτικές και οι οικονομικές ελίτ, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Σήμερα όμως θα είναι μεγάλο σφάλμα του Αντώνη Σαμαρά και της τρικομματικής κυβέρνησης αν δεν καταφέρουν να εκμεταλλευτούν προς όφελός τους αυτά τα «ένοχα μυστικά» που βγαίνουν πια στο προσκήνιο της δημοσιότητας.
Η πολιτική της τρόικας δεν αφορά μόνο το παρελθόν, αλλά το παρόν και το μέλλον της χώρας. Ακόμη και σήμερα το θέμα του τεράστιου ελληνικού χρέους, αλλά και της έως τώρα επιδεινούμενης ύφεσης, συζητείται με τρόπο περισσότερο «πολιτικό» παρά οικονομικό.
Το ένοχο... μυστικό σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι η Ελλάδα χρειάζεται νέο γενναίο «κούρεμα», αυτήν τη φορά στον «επίσημο τομέα», αλλά και σημαντική αλλαγή πολιτικών -στον άξονα της ανάπτυξης- για να σταθεί πραγματικά στα πόδια της.
Αν συνεχιστούν τα πολιτικά «τερτίπια» του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης (που γίνονταν ως τώρα με την ανοχή του ΔΝΤ), ιδίως σε ό,τι αφορά το χρέος, ενδέχεται να καταλήξουν σε ακόμη χειρότερη καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Οι αντοχές είναι πια περιορισμένες. Ένας ακόμη χρόνος βαθιάς ύφεσης μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα, περιλαμβανομένων και των εύθραυστων πολιτικών ισορροπιών.
Οι εξελίξεις δίνουν στην Ελλάδα το δικαίωμα να διεκδικήσει σημαντικές βελτιώσεις και αλλαγές, έχοντας το ηθικό ανάστημα που προσφέρουν οι θυσίες στις οποίες υποβλήθηκε η κοινωνία της, από τα λάθη, τις παραλείψεις, αλλά και τις ηθελημένες κινήσεις των δανειστών της, προς όφελος των συμφερόντων (και των τραπεζών) τους.
Πρόκειται για ευκαιρία που θα είναι εγκληματικό να πάει χαμένη!