Μετοχική «χρυσή βίζα»: Το χρονικό μιας… μεγάλης γκάφας!

Η υπόθεση της απόκτησης «χρυσής βίζας» μέσω μετοχών και λοιπών χρηματοοικονομικών προϊόντων αποτελεί μια ακόμη περίπτωση ελληνικής πολιτικής γκάφας, με αποτέλεσμα το «παιχνίδι» της προσέλκυσης επενδυτικών κεφαλαίων από το εξωτερικό να θεωρείται πλέον χαμένο… από τα αποδυτήρια.

Και αυτό γιατί ενώ μόλις προχθές υπεγράφη η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) προκειμένου αλλοδαποί να μπορούν να αποκτήσουν «χρυσή βίζα» όχι μόνο με την απόκτηση ακινήτου αλλά και μέσω χρηματοοικονομικών προϊόντων, οι προσδοκίες των παραγόντων της αγοράς είναι σχεδόν μηδενικές.

Η υπόθεση ξεκίνησε περίπου προ τριετίας (β’ εξάμηνο 2016, αρχές 2017), όταν οι δικοί μας έπιασαν τους Κινέζους και τους πρότειναν να μπορούν αυτοί να λαμβάνουν την ελληνική «χρυσή βίζα» όχι μόνο μέσω ακινήτων αλλά και με την αγορά εγχώριων επενδυτικών τίτλων (μετοχές, ομόλογα, Α/Κ), ύψους 250.000 ευρώ.

Οι Κινέζοι είδαν «ζεστά» το θέμα και η ελληνική πλευρά είχε ένα όπλο στα χέρια της: Μέσα από ένα πιο ευέλικτο προσφερόμενο επενδυτικό μείγμα, θα μπορούσε να προσελκύσει πολύ περισσότερους από τους Κινέζους που αναζητούσαν «χρυσή βίζα» σε κάποια από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα πράγματα λοιπόν πήγαιναν καλά και κάπου τον Σεπτέμβριο του 2017, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Ελλάδας ταξίδεψε και υπέγραψε σχετική συμφωνία στην Κίνα. Έλα όμως που η συμφωνία κλείστηκε χωρίς ενδιάμεσα να έχει ψηφιστεί ο σχετικός νόμος από την Ελληνική Βουλή!

Και φτάνουμε έτσι στην άνοιξη του 2018, όπου τίθεται μεν προς διαβούλευση το σχετικό θέμα, αλλά με την τότε κυβέρνηση να προτείνει ως ελάχιστο ποσό όχι τις 250.000 αλλά τις 400.000 ευρώ! Οι αντιρρήσεις της επενδυτικής κοινότητας που εκφράζονται εκείνη την περίοδο δεν λαμβάνονται καν υπόψη…

Μέχρι τις 12 Μαρτίου του 2019(!) δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε και η στήλη δημοσιεύει καυστικό σχόλιο με τίτλο «Επέκταση χρυσής βίζας: Βραδυποριακός-Ταλαιπωριακός»…

Ο νόμος τελικά ψηφίζεται και μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης (Ιούλιος 2019), οι χρηματιστές (ΣΜΕΧΑ) επαναφέρουν την πρότασή τους για ελάχιστο όριο της «επενδυτικής χρυσής βίζας» στις 300.000 ευρώ, προκειμένου (συνυπολογιζόμενου και του συμβολαιογραφικού κόστους που συνεπάγεται μια απόκτηση ακινήτου) να μην υπάρχει σαφές συγκριτικό πλεονέκτημα απόκτησης βίζας για λογαριασμό των ακινήτων.

Ούτε και αυτό έγινε δεκτό, γιατί μπορεί μέλη της προηγούμενης κυβέρνησης να… έβγαζαν σπυράκια κάθε φορά που άκουγαν για χρηματιστήριο, αλλά και κύκλοι της παρούσας κυβέρνησης θεωρούν πολύ πιο «αναπτυξιακή» επιλογή αυτή των ακινήτων, παρά τις μετοχές και τα ομόλογα.

Η ουσία είναι πως σε έναν κόσμο που αλλάζει ταχύτατα από μέρα σε μέρα, άντε τώρα να πιάσεις του Κινέζους με τους οποίους είχες συμφωνήσει προ τριετίας (αν το θυμούνται καν…) και να τους πεις πως αντί για 250.000 ευρώ θα πρέπει τώρα να καταβάλλουν 400.000 ευρώ!

Γι’ αυτό και οι προσδοκίες είναι… στο πάτωμα.