Στη ζώνη του λυκόφωτος της χρεοκοπίας

Οταν τα πράγματα κυλάνε ομαλά, η πρωταρχική ευθύνη ενός ΔΣ είναι οι μέτοχοι. Στην χρεοκοπία, σε πρώτη σειρά έρχονται οι πιστωτές. Στην «ζώνη του λυκόφωτος» της διάλυσης στις ΗΠΑ όμως, τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα.

Δημοσιεύθηκε: 2 Απριλίου 2008 - 14:38

Οταν τα πράγματα κυλάνε ομαλά, η πρωταρχική ευθύνη του διοικητικού συμβουλίου είναι απέναντι στους μετόχους. Στην χρεοκοπία, στην πρώτη σειρά έρχονται οι πιστωτές της εταιρίας. Τι γίνεται όμως στην περίοδο του λυκόφωτος κατά την οποία τα πράγματα δεν είναι καλά αλλά η εταιρία δεν έχει ακόμη διαλυθεί;

Η επονομαζόμενη «ζώνη του λυκόφωτος στην χρεοκοπία» είναι μια περίοδος που μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα ακανθώδης στις ΗΠΑ, επειδή οι αμερικανικοί νόμοι επιτρέπουν σε μια εταιρία να συνεχίσει να λειτουργήσει ενώ αναδιοργανώνεται. Σε άλλες χώρες, οι εταιρίες οφείλουν να διαλυθούν άμεσα και να επιστρέψουν τα περισσότερα δυνατά στους πιστωτές.

Η σύγχυση αυτή χρονολογείται σε δικαστική απόφαση του 1991 στο Ντέλαγουερ, στην οποία εμπλέκονταν πολλές επιχειρήσεις και αποφάσιζε ότι το Δ.Σ. μιας εταιρίας υπό διάλυση μπορεί να μελετήσει τις ανάγκες των πιστωτών προσθέτως στο παραδοσιακό της καθήκον να προστατεύσει τους μετόχους.

Αν και η απόφαση είναι κάπως αόριστη, τα κερδοσκοπικά κεφάλαια την αξιοποίησαν, ανέλαβαν ξεπουλημένα χρεόγραφα και απαιτούσαν από τα Δ.Σ. να κοιτάξουν πρώτα τις δικές τους ανάγκες και να μην είναι σε ίση μοίρα με τους μετόχους. Ορισμένοι πιστωτές άρχισαν επίσης να καταθέτουν μηνύσεις κατά των διοικητικών συμβουλίων, με την κατηγορία ότι προσπαθούν να κρατήσουν στον αφρό την εταιρία και θεωρώντας τους υπεύθυνους για «επιδείνωση χρεοστασίου.»

Αυτά τα ζητήμα γίνονται σήμερα πιεστικά. Μέχρι να αυξήσει η JP Morgan την προσφορά της για την Bear Stearns στα 2 από τα 10 δολάρια ανά μετοχή, ορισμένοι μέτοχοι της Bear διερωτώνταν ανοιχτά μήπως το Δ.Σ. τους έχει «πουλήσει.»

Το ανώτατο δικαστήριο του Ντέλαγουερ πρόσφατα προχώρησε σε αποσαφήνιση των ευθυνών του Δ.Σ. κατά την περίοδο του «λυκόφωτος», αποφασίζοντας πέρσι ότι οι μέτοχοι δεν έχουν άμεσο δικαίωμα μήνυσης των μετόχων για τις κινήσεις που κάνουν, ακόμη κι όταν η επιχείρηση έχει μπει στο στάδιο της διαδικασίας εκκαθάρισης. Το ίδιο δικαστήριο απέρριψε επίσης μια προσφυγή στο πλαίσιο υπόθεσης διάλυσης, αποφίζοντας ότι το συμβούλιο έχει δικαίωμα να λειτουργεί κατά την επιχειρηματική του κρίση, ακόμη κι αν οι αποφάσεις των μελών δεν έχουν το ποθητό αποτέλεσμα.

Οι αποφάσεις του Ντέλαγουερ θα πρέπει να υποστηριχθούν από τα ομοσπονδιακά δικαστήρια και μάλιστα σύντομα.

Ολο και περισσότερες αμερικανικές εταιρίες πλησιάζουν την διάλυση. Εάν θέλουμε να υπερασπιστούμε την αξία των μετόχων, τα Δ.Σ. πρέπει να έχουν την ελευθερία να λάβουν σκληρές αποφάσεις και να πωλήσεις μονάδες χωρίς να τίθενται υπό αμφισβήτηση οι αποφάσεις τους από τους πιστωτές.

© The Financial Times Limited 2008. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation