Η ανάκαμψη δεν φτάνει στην... τσέπη των εργαζόμενων

Οι μισθοί έχουν μείνει στάσιμοι στις ανεπτυγμένες οικονομίες καθώς αποδεικνύεται ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να ωφεληθούν από την άνιση κατανομή της παγκόσμιας οικονομικής ανάκαμψης. Ο μέσος πραγματικός μισθός στις ανεπτυγμένες οικονομίες αυξήθηκε μόλις 0,1% το 2012 και 0,2% τον προηγούμενο χρόνο, σύμφωνα με τη διετή έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO). Σε πολλές πλούσιες οικονομίες, εκ των οποίων η Ιταλία, η Ιαπωνία και η Βρετανία, οι εργαζόμενοι έχουν χαμηλότερες αποδοχές από το 2007.

Η χαμηλή ανάπτυξη των μισθών σε αυτές τις χώρες έχει γίνει ένα από τα καθοριστικά θέματα στη μετά κρίσης εποχή, με τους πολιτικούς να ανησυχούν για την στασιμότητα – αν όχι την επιδείνωση – του βιοτικού επιπέδου, ειδικότερα για τους φτωχότερους εργαζόμενους.

Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα προωθεί την αύξηση του κατώτατου μισθού ομοσπονδιακό επίπεδο, αλλά σκοντάφτει στις αντιδράσεις των Ρεπουμπλικάνων στο Κογκρέσο. Φέτος, το γερμανικό κοινοβούλιο ενέκρινε τον πρώτο κατώτατο μισθό της χώρας.

Το ILO δηλώνει πως η στασιμότητα των μισθών δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της χρηματοοικονομικής κρίσης του 2008, η οποία οδήγησε σε αύξηση της ανεργίας και σημαντική επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης σε πολλές χώρες. Είναι επίσης αποτέλεσμα των μακροπρόθεσμων δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης, της τεχνολογίας και της αποδυνάμωσης των συνδικάτων.

Από τη δεκαετία του 1980, οι μισθοί αυξάνονται με χαμηλότερο ρυθμό από ότι η παραγωγικότητα κι αυτό σημαίνει πως οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν μικρότερο μερίδιο της οικονομικής ανάπτυξης. Η τάση αυτή διακόπηκε από την κρίση, αλλά πλέον έχει ανακτηθεί στις περισσότερες χώρες. Εξαίρεση αποτελεί η Γαλλία και η Βρετανία, όπου το μερίδιο εισοδήματος για τους εργαζόμενους παραμένει σχεδόν σταθερό, αν και η ανάπτυξη μισθών παραμένει και εκεί χαμηλή.

Το ILO αναφέρει πως οι κυβερνήσεις θέλουν να αντιμετωπίσουν το θέμα της ανισότητας στην αγορά εργασίας θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τον κατώτατο μισθό και να ενισχύσουν τη συλλογική διαπραγματευτική ικανότητα, αντί να στηρίζονται στη δημοσιονομική πολιτική για να αναδιανέμουν χρήματα από τους πλούσιους στους φτωχούς.

«Η δημοσιονομική πολιτική αναδιανομής, η οποία ιστορικά συνεισέφερε στον περιορισμό της ανισότητας κατά 25%-30%, χάνει την ισχύ της» δήλωσε η Σάντρα Πολάσι, αναπληρώτρια γενική διευθύντρια πολιτικής του ILO. «Ο λόγος για τον οποίο η δημοσιονομική πολιτική είναι λιγότερο αποτελεσματική είναι επειδή αποτελεί όλο και πιο βαρύ φορτίο, ενώ υπάρχουν όρια στο πόσα μπορούν να γίνουν με την πολιτική».

Εν τω μεταξύ, οι μισθοί συνεχίζουν να αυξάνονται στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, αν και απέχουν ακόμη πολύ από τα επίπεδα των πλούσιων χωρών. Ο μέσος ετήσιος μισθός είναι περίπου 1000 δολ. στις αναπτυσσόμενες οικονομίες και βρίσκεται σχεδόν στο ένα τρίτο του μέσου όρου των πλούσιων χωρών.

Υπάρχουν επίσης σημαντικές διαφορές ανάμεσα στο ρυθμό της αύξησης των μισθών μεταξύ περιοχών. Οι μισθοί αυξήθηκαν 6% κατά μέσο όρο στην Ασία, την ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία, αλλά λιγότερο από 1% στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Το μερίδιο της εργασίας στην οικονομική ανάπτυξη συρρικνώνεται στην Κίνα, το Μεξικό και την Τουρκία, αλλά αυξάνεται στη Ρωσία.

Το ILO δηλώνει ότι αυτό που παρατηρείται είναι ένας παγκόσμιος «αγώνας ταχύτητας προς τη μέση» καθώς οι μισθοί αυξάνονται στις φτωχότερες χώρες, αλλά μένουν στάσιμοι στα πλουσιότερα κράτη. Καταλήγει ότι η εισοδηματική ανισότητα αυξήθηκε σε περίπου μισές από τις αναπτυσσόμενες και τις ανεπτυγμένες χώρες από το 2006 ως το 2010 και μειώθηκε ή έμεινε σταθερή στις άλλες μισές. Η εισοδηματική ανισότητα μειώθηκε κυρίως στην Βραζιλία και την Αργεντινή 

© The Financial Times Limited 2014. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation