Εξαγορές-συγχωνεύσεις: Μετρητά ή μετοχές το 2007;

Δυο απόψεις φαίνεται πως είναι ευρέως διαδεδομένες αναφορικά με τις προβλέψεις για τον επόμενο χρόνο. Η πρώτη λέει ότι η έκρηξη στις εξαγορές και συγχωνεύσεις θα συνεχιστεί. Η δεύτερη, ότι ο κλάδος private equity θα αντιμετωπίσει προβλήματα. Καθώς ωριμάζει ο κύκλος των εξαγορών και συγχωνεύσεων, οι εταιρείες θα βασίζονται λιγότερο στα μετρητά για τις εξαγορές, και θα προχωρούν στην έκδοση περισσότερων μετοχών.

Δημοσιεύθηκε: 26 Δεκεμβρίου 2006 - 23:04

Εξαγορές-συγχωνεύσεις: Μετρητά ή μετοχές το 2007;

του Tony Jackson

Δυο απόψεις φαίνεται πως είναι ευρέως διαδεδομένες αναφορικά με τις προβλέψεις για τον επόμενο χρόνο. Η πρώτη λέει ότι η έκρηξη στις εξαγορές και συγχωνεύσεις θα συνεχιστεί. Η δεύτερη, ότι ο κλάδος private equity θα αντιμετωπίσει προβλήματα.

Εδώ φαίνεται πως υπάρχει μια ”παραφωνία”. Σίγουρα μια σειρά ελλείψεων στα private equities θα δημιουργήσει πρόβλημα στην πιστωτική αγορά. Και σίγουρα οι εξαγορές και συγχωνεύσεις εξαρτώνται από την συνεχιζόμενη ροή ”εύκολης πίστωσης”.

Όχι απαραίτητα, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι. Καθώς ωριμάζει ο κύκλος των εξαγορών και συγχωνεύσεων, οι εταιρείες θα βασίζονται λιγότερο στα μετρητά για τις εξαγορές, και θα προχωρούν στην έκδοση περισσότερων μετοχών.

Ίσως. Όμως η αντίληψη ότι ο κύκλος εξελίσσεται πάντα κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι αμφισβητήσιμη. Στην ”κορυφή” του προηγούμενου κύκλου, οι μετοχές χρησιμοποιούνταν παγκοσμίως περισσότερο απ’ ότι τα μετρητά, όχι όμως πολύ περισσότερο. Στις ΗΠΑ το 1999-2000, σύμφωνα με την Dealogic, οι συμφωνίες μόνο σε μετοχές ανήλθαν σε 1.500 δισ. δολάρια, όμως οι συμφωνίες σε μόνο σε μετρητά ανήλθαν σε περίπου 1.000 δισ. δολάρια. Και στη Βρετανία, τα μετρητά υπερήχαν των μετοχών και τα δυο προαναφερθέντα έτη.

Τότε, όπως και τώρα, το ερώτημα είναι ποιάς μορφής ”συνάλλαγμα” για την εξαγορά είναι πιο ακριβό. Σαν πρόχειρο οδηγό, ας συγκρίνουμε την απόδοση των κερδών στις μετοχές και στις δυο χώρες, με την απόδοση των κρατικών ομολογων.

Στις ΗΠΑ, οι αποδόσεις των εντόκων γραμματίων ήταν σημαντικά υψηλότερες καθ’ όλη τη διάρκεια του προηγούμενου κύκλου εξαγορών και συγχωνεύσεων. Ως εκ τούτου, προτιμήθηκαν οι συμφωνίες σε μετοχές. Στη Βρετανία η διαφορά ήταν μικρότερη και σε ορισμένες περιπτώσεις ανύπαρκτη – εξ ου και η προτίμηση στα μετρητά.

Από τότε έχουμε παρατηρήσει αγορά ”αρκούδων” στις μετοχές, ή, σε κάθε περίπτωση, τα κέρδη έχουν αυξηθεί πολύ γρηγορότερα απ’ ότι οι τιμές των μετοχών. Έτσι, τώρα είναι η χρηματοδότηση των μετοχών που είναι ακριβή.

Δυο πράγματα θα μπορούσαν να το αλλάξουν αυτό. Ο πιστωτικός κύκλος θα μπορούσε να ”γυρίσει” αποφασιστικά, έτσι ώστε οι αποδόσεις των ομολόγων να αυξηθούν κατακόρυφα. Αν η αγορά μετοχών δεν επηρεάζονταν από αυτό – και αυτό είναι ένα μεγάλο ”αν”- οι μετοχές για μια ακόμα φορά θα ήταν η φθηνή εναλλακτική λύση. Ή θα μπορούσε απλά να υπάρξει αγορά ”ταύρων” στις μετοχές – αν και στη Βρετανία, σε κάθε περίπτωση, θα έπρεπε να είναι μια πολύ μεγάλη αγορά ”ταύρων” για να κλείσει η ”ψαλίδα”.

Βέβαια, υπάρχει μεγάλη ”κυκλικότητα” σε όλο αυτό. Οι ισχυρές αγορές θα δώσουν ώθηση τις εξαγορές και συγχωνεύσεις και οι ισχυρές εξαγορές και συγχωνεύσεις θα δώσουν ώθηση στην αγορά. Ή ενδεχομένως όχι.

Σε όλα αυτά υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα: εάν η ρευστότητα θα συνεχίσει να ξεχειλίζει στην αγορά όπως και πριν. Και η απάντηση σε αυτό εξαρτάται από το που πιστεύετε ότι προέρχεται αυτή η ρευστότητα.

Μια ενδιαφέρουσα θεωρία, παρουσιάζει ο Jean-Michel Six, κορυφαίος ευρωπαίος οικονομολόγος της Standard & Poor’s. Η κύρια πηγή ρευστότητας, προς το παρόν, ισχυρίζεται, είναι οι κεντρικές τράπεζες από τον αναπτυσσόμενο κόσμο που αγοράζουν τα χρεόγραφα του αναπτυγμένου κόσμου, εν μέρει για να προστατεύσουν το συνάλλαγμά τους.

Το περασμένο χρόνο, όπως φαίνεται, 80% της ανάπτυξης της παγκόσμιας διάθεσης χρήματος προέρχεται από αναδυόμενες αγορές όπως η Κίνα. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού, βεβαίως, πηγαίνει στα δολάρια. Στο 12μηνο μέχρι τον Σεπτέμβριο, ξένα κεφάλαια ύψους 900 δισ. δολαρίων πήγαν στα αμερικανικά χρεόγραφα σταθερής απόδοσης –τα μισά εξ αυτών σε κρατικά ομόλογα και τα άλλα μισά σε εταιρικά. Το ποσό που πήγε σε μετοχές ήταν μικροσκοπικό, συγκριτικά.

Αν υποθέσουμε ότι το δολάριο συνεχίσει να εξασθενεί του χρόνου, η κατεύθυνση αυτής της εισροής ρευστότητας θα γίνει απρόβλεπτη. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι η ρευστότητα θα ”φύγει”. Υπό την προϋπόθεση ότι η Κίνα θα συνεχίσει να δημιουργεί περισσότερο ρευστό από αυτό που μπορεί να επενδύσει στο εσωτερικό της χώρας, το πλεόνασμα απλά θα κάνει την εμφάνισή του κάπου αλλού – στην ευρωζώνη για παράδειγμα.

Άρα, αυτό σημαίνει ότι οι πιστωτικές συνθήκες θα παραμείνουν ήπιες; Θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί ως προς αυτό το ενδεχόμενο.

Όσον αφορά τις εξαγορές και συγχωνεύσεις, υπάρχει άλλο ένα σημείο που θα πρέπει να έχουμε κατά νου. Πέραν ενός συγκεκριμένου σημείου, όταν οι εταιρείες προετοιμάζονται για να προχωρήσουν σε κάποια εξαγορά, ρισκάρουν με την πιστοληπτική τους ικανότητα, δημιουργώντας έτσι αναστάτωση τους μετόχους τους.

Στην Ευρώπη, πάντως, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει ακόμα. Ορισμένες ”μοχλευμένες” εξαγορές είχαν ως αποτέλεσμα σημαντικές υποβαθμίσεις, όμως οι ”συμβατικές” επιχειρήσεις που έκαναν μεγάλες προσφορές, σε γενικές γραμμές ”βγήκαν αλώβητες”. Την ίδια ώρα, όμως, το γενικό επίπεδο επιχειρηματικής ”μόχλευσης” αυξάνεται. Υπάρχει μικρότερο περιθώριο ελιγμού απ’ ότι παλαιότερα. Έτσι, η εύθραυστη ισορροπία μεταξύ μετοχών και χρέους θα μπορούσε να αποδειχθεί ένας κρίσιμος παράγοντας το έτος που μας έρχεται.

© The Financial Times Limited 2006. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation