Θεωρούμε επίκαιρο και εξαιρετικά αιχμηρό για τη χρονιά που φεύγει τον σημερινό "Ναυτίλο" του Στάθη στην "Ελευθεροτυπία".

Γι' αυτό και αντί... ευχετηρίων καρτών, όπως συνηθίζεται αυτές τις ημέρες, αναπαράγουμε τη στήλη του φίλου Στάθη.
 
Κι αυτό με την ελπίδα και την προσδοκία πως για το 2009 πολλά από τα παθήματα της χρονιάς που φεύγει θα κάνουν έστω και στο ελάχιστο σοφότερους αυτούς που διαφεντεύουν τις τύχες του κόσμου, τις τύχες μας αλλά και εμάς τους ίδιους. 

Καλή χρονιά με υγεία! 

"Προφανώς έχουμε χιούμορ! Μαύρο χιούμορ. Χθες αμέσως μετά τον θάνατο δύο μικρών παιδιών (δύο αδελφάκια, κοριτσάκια, 11 ετών και τεσσάρων) στη Γάζα από ισραηλινό πύραυλο ακρίβειας-ακρίβειας διάβαζα συνέντευξη του Αρχιραβίνου της Ιερουσαλήμ για τα άγια γένια του πατριάρχη Αβραάμ - ευχαριστώ για τη χρηστομάθεια, την καταβρήκα! Μαλάκωσε η ψυχή μου και παρηγορήθηκε! Υπάρχει Θεός, σκέφτηκα! αφού δεν καίει τους εμπρηστές, υπάρχει μεγάθυμος!

Επιεικής με την ύβριν κρατάει τη νέμεση απασχολημένη με το νοικοκυριό του παραδείσου. Χρόνια πολλά, λοιπόν, σε όσους επιζήσουν στη Γάζα κι έρκος οδόντων (στον τριγμό τους). Μπορεί τα άγια γένια του Αβραάμ να εκλάβουν αυτή μας τη στάση ως προσευχή και να μη μας βγάλουν οφθαλμούς κι οδόντας οι ευσεβείς των ασεβών...

Σαν τυχάρπαστο μπρίκι πλέει η χώρα...

Ο κ. πρωθυπουργός έχει αναχωρήσει για τις Νήσους του Ανασχηματισμού, χαμένες κάπου εκεί στη μέση του Ειρηνικού, αφήνοντας πίσω του πάνω στο σκάφος την υπόλοιπη κυβέρνησή του να κολλάει μπρίκια εν αναμονή να τα κολλήσει καλύτερα...

Στ' αμπάρι κάτω το τσούρμο ψήνει ρέγγες και περιμένει κινήσεις του κ. Πρωθυπουργού άκρως καινοφανείς και πλήρως κενές περιεχομένου, άλλως πως δεν αποκλείεται η εκ νέου γιούχα και εμ αρ μπι!

Ο Αη Νικόλας, βοήθειά μας.

Πλέουμε με 100.000 άνεργους πτυχιούχους κρεμασμένους στα ξάρτια, 20% φτωχούς μπαλαούρο και 10% ανέργους έρμα να μη βιράρει το καράβι έτσι καθώς αρμενίζει με σπασμένες βιτρίνες και κούκλες σε νεκρική ακαμψία φαρδιά-πλατιά ξαπλωμένες στις ρημαγμένες προθήκες του ένδοξού μας καταναλωτισμού.

Αλλάζει ο χρόνος, αδέρφια, κι έρχεται βαρύς καιρός.

Ακούω "Διάφανα Κρίνα", όμως πάνω απ' το κεφάλι μου κρώζουν οι γλάροι, βουτάνε κι αρπάζουν τους στίχους για να τους σώσουν, πετώντας μακριά από τις διαφημίσεις και τα ασφυξιογόνα -αυτά τα ασφυξιογόνα κάνουν θολή τη γραμμή των οριζόντων κι έτσι πίσω της η Τουρκία μετακινεί τα σύνορα ανατολικώς του Καστελόριζου και τα σπρώχνει προς Νότον, προς τον Ταλάτ, στις λέξεις του οποίου αναδύεται μια νέα υφαλοκρηπίδα, ως άλλη αφρογέννητη Αφροδίτη με Φερεντζέ- η βόρεια Κύπρος, τα μαύρα κατεχόμενα, εκεί όπου λούστροι φτωχομπινέδες Εγγλέζοι πήγαν κι αγόρασαν κλεμμένα σπίτια, αυλές που θρηνούν τους νεκρούς τους και πορτοκαλιές που νοσταλγούν ακόμα τις φευγάτες προσφυγοπούλες, παλιάνθρωποι καταπατητές που δεν ξέρουν ότι θα τους κάψει μια μέρα τα μάτια ο άρχοντας Ήλιος.

Όμως εμείς πάνω στο μπρίκι μας ασφαλείς, μακριά από ξεχασμένους πολέμους, αλλά κάπως ανήσυχοι με άλλους που ανέβηκαν πάλι αίφνης στη σκηνή και σκοτώνουν αβέρτα, ούτε προς Νότον πλέουμε ούτε προς Βορράν.

Φόβος πολύς μας κατατρύχει τι θα μας συμβεί εκεί και τι παραφυλάει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα κρυμμένο - μην ακούμε, μη μαθαίνουμε, έτσι ξορκίζουμε το κακό, ας συμβεί πρώτα και βλέπουμε. Αν το πρώτο ιδιωτικό ΑΕΙ στην επικράτεια το φτιάξουν Τούρκοι στη Θράκη, εδώ είμαστε, θα δούμε τι θα κάνουμε, απλώς, ως τώρα δεν είχαμε αντιληφθεί τι μαλακία κατορθώσαμε ανοίγοντας τον ασκό των κολεγίων. Νομίζαμε μόνον ότι θα 'κονομήσουμε κι απ' αυτό, ότι θα ευθυγραμμιστούμε κι άλλο με τη Δύση, η προοπτική του κέρδους μας παρέσυρε, άσε θα δούμε.

Βαρεθήκαμε εξάλλου οι εξελίξεις να υπερβαίνουν τη μελαγχολία μας. Ποιος έπαιρνε στα σοβαρά τους Σκοπιανούς; Τώρα λένε (αυτοί) ότι ανησυχούμε (εμείς) για τη "νεοαποκτηθείσα απ' την Ελλάδα επαρχία της Μακεδονίας" (άκουσον άκουσον!) και γι' αυτό δεν αναγνωρίζουμε, λένε, το "έθνος" και τη "γλώσσα τους" (είναι τρελοί); Κάτι θα πρέπει να κάνει γι' αυτό η Ντόρα κι οπωσδήποτε ο Γιωργάκης, όταν πάρει αυτοδυναμία και κάνει κυβέρνηση, όμως άπνοια, και με την μπουνάτσα το "εθνικό μας φαντασιακό" παθαίνει ναυτία, λάδι η θάλασσα, σαν της Βιστωνίδας την μπούκα (Εντέλει λίμνη είναι η Αχερουσία του Εφραίμ ή λιμνοθάλασσα; Πότε θα βγει το πόρισμα; Βγήκε; Σώωωπα!).

Και πού είναι αυτός ο Πρωθυπουργός; Πότε θα γυρίσει απ' τις Νήσους του Ανασχηματισμού; Βαρεθήκαμε να βαράμε μύγες στην κουβέρτα, έχουμε μπροστά μας να περαιώσουμε μεγάλα έργα, να χτίσουμε το Βωβομόλ στον Βοτανικό, να ξεπατώσει ο κυρ Σουφλιάς το Ελληνικό, περνά ο καιρός, φεύγει και εμεις χάνουμε διόδια.

Γερνάμε ακίνητοι πάνω σε ένα αργοκίνητο μπρίκι που φέρνει στροφές γύρω απ' τον εαυτόν του πάνω σε αυτά τα κρύα νερά - δίνω έναν οβολό ακόμα και στον Χάροντα να με περάσει απέναντι να αφήσω πίσω μου αυτή τη βρεγμένη πολιτεία να πάω εκεί που πάνε οι γλάροι, όπου πάνε οι γλάροι υπάρχει στεριά. Ή σκουπιδότοπος.

Χωματερή το κάναμε το μαγαζί, κυρ Καραμανλή.

Εσύ, ο Λούλης σου, ο κυρ Πελέκης σου, η Vodafone, η Ζίμενς -πού είναι οι Εμίρηδες που θα αγόραζαν την Ολυμπιακή; Γιατί δεν μπόρεσες να πουλήσεις το λιμάνι της Θεσσαλονίκης; Πώς θα ζήσουμε; Χρόνια τώρα πουλάμε κάτι και ζούμε· πουλάμε τρέλα, πουλάμε Ελλάδα, πουλάμε ένδοξους προγόνους - τι διάολο αδράνεια είναι αυτή;

Περιμένοντας τον ανασχηματισμό! Μαραζώνει έτσι ο τουρισμός. Όλο και λιγότεροι θα 'ρχονται να δουν τα χάλια μας - δεν πάμε πουθενά έτσι! Ευτυχώς που έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε πού να πάμε..."