Όταν το ίδιο το κράτος θέτει τον πήχη τόσο χαμηλά, όπως είναι τα επίπεδα της "ονομαστικής αξίας", προκειμένου να αντασφαλίσει τη συμμετοχή των τραπεζών στο περίφημο πια… πακέτο, τι περισσότερο θα μπορούσε να περιμένει η εγχώρια επενδυτική κοινότητα από τους ξένους, που συνεχίζουν να ρευστοποιούν και να αποχωρούν από τον κλάδο;

Λόγια ενός ιδιαίτερα προβληματισμένου, όπως τον είδαμε χθες το βράδυ, πολύπειρου τραπεζικού παράγοντα, που κατά την εκτίμησή μας απηχεί τις επιφυλάξεις και τις ανησυχίες νουνεχών ανθρώπων της αγοράς.

Οι οποίοι από την αρχή είχαν εκφράσει -και μάλιστα ανοιχτά- τις διαφωνίες τους τόσο ως προς τον χειρισμό του προβλήματος από τον καθ' ύλην αρμόδιο υπουργό όσο και ως προς τις παλινωδίες και τις μεθοδεύσεις που ακολούθησαν μέχρι τελευταία.

Γνωστές λίγο ως πολύ οι διαφορετικές απόψεις και οι εκτιμήσεις παραγόντων της αγοράς, φορέων και ανθρώπων που μπορούν να αφουγκράζονται ακόμη την... ανάσα της κοινωνίας.

Φαίνεται όμως πως το Δημόσιο, δηλαδή εν προκειμένω ο υπουργός Οικονομίας, στοχοθέτησε τον κλάδο στα... μάτια κυρίως των ξένων βάζοντας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το θέμα της "ονομαστικής αξίας". Και όπως σημείωνε ο ίδιος τραπεζικός παράγοντας, είναι ανακριβές πως κάτι αντίστοιχο ίσχυσε σε όλες τις περιπτώσεις ευρωπαϊκών χωρών που προχώρησαν σε ανάλογα πακέτα ενίσχυσης της ρευστότητας των τραπεζών τους.

Είτε αρέσει είτε όχι, ένα μεγάλο μέρος της αγοράς φρονεί πως ο χειρισμός των καθ' ύλην αρμοδίων ήταν καθοριστικός για την ούτως ή άλλως αρνητική στάση των ξένων και καταδικαστικός για την κατάσταση που εμφανίζει ο κλάδος στο... ταμπλό.