Δανειζόμαστε τον τίτλο από το σχετικό θέμα της "Ελευθεροτυπίας" (της 18ης/12), καθώς με… υπότιτλο: "Δασκαλόπουλος. Τα παιδιά είναι ο καθρέφτης μας - Σε πολλά σημεία τα προγράμματα των δύο δεν ξεχωρίζουν" αποτυπώνεται η προσπάθεια του προέδρου του Συνδέσμου να παρέμβει στα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα.

Με τις διαπιστώσεις, τις επισημάνσεις και τα λεγόμενα του κ. Δασκαλόπουλου για τις τελευταίες κοινωνικές εξελίξεις (που σηματοδοτήθηκαν με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου) φαντάζομαι πως συντάσσεται ομόψυχα η πλειονότητα των συνανθρώπων μας.

Θα μπορούσαν να ήταν λόγια ενός πατέρα, για παράδειγμα, στην ομιλία του στον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, ένας επιμνημόσυνος λόγος ή ακόμη μέρος από τον λόγο ενός πολιτικού που θέλει να "χαϊδέψει τα ώτα εν δυνάμει ψηφοφόρων του".

Θα μπορούσαν να ήταν τα λόγια οποιουδήποτε από εμάς, καθώς είναι ξεκάθαρα και προπάντων ανθρώπινα, άρα συναισθηματικά, δηλαδή ποντάρουν στην εύλογη έντονη φόρτιση των ημερών (και επιχειρούν να την εκμεταλλευτούν;) .

Όμως, ως ενδυόμενος το κοστούμι ενός σύγχρονου πολιτικού ο κ. Δασκαλόπουλος δεν θέλησε να επιρρίψει ευθύνες στην κυβέρνηση, περιοριζόμενος στο να τη συμπεριλάβει στη συλλογική ευθύνη. Δεν ξεκαθάρισε εάν θέτει ή όχι θέμα ανικανότητας της κυβέρνησης και είχε πολλά καλά λόγια για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (που δημοσκοπικά θα είναι η επόμενη κυβέρνηση).

Σε αντίθεση με παλαιότερες θέσεις του, έκανε και αυτός στροφή προς το κράτος και απέρριψε το επιχείρημα πως δεν υπάρχουν χρήματα για επενδύσεις στην Παιδεία, στην Πρόνοια, στις υποδομές.

Όμορφα και… άγια όλα αυτά, φτάνουν εύηχα σε μας που κατοικούμε Καισαριανή - Παγκράτι.

Όπως πιθανόν και στα αφτιά πολλών από όσους αγωνιούν για την επιβίωση της επιχείρησής τους, για το δικαίωμα στην εργασία (που δεν είναι πλέον και τόσο αυτονόητο, δυστυχώς). Όμως, αν δεν μου διαφεύγει -και εάν είμαι λάθος, mea culpa (του… συρμού άλλωστε)- ο κ. Δασκαλόπουλος δεν μίλησε ως πρόεδρος του ΣΕΒ, δεν αναφέρθηκε ως επικεφαλής ενός συλλογικού οργάνου που παράγει και μπορεί να διασφαλίσει παραγωγή - άρα θέσεις εργασίας.

Εν κατακλείδι, δεν νομίζω να έλαβε κάποια θέση πρακτικά χρήσιμη για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί η κρίση, να πορευτούν τουλάχιστον τα μέλη του Συνδέσμου του τη δύσκολη χρονιά που έρχεται, να έχουν θέσεις εργασίας οι γονείς των νεαρών στους οποίους απευθύνεται ή ακόμη περισσότερο για το πώς θα έχει μέλλον ΠΡΑΚΤΙΚΑ και ΡΗΞΙΚΕΛΕΥΘΑ και όχι με ΠΟΜΦΟΛΥΓΕΣ αυτή η γενιά, που είναι τις τελευταίες ημέρες στους δρόμους.

Εάν ήταν καλός αφηγητής ο κ. Δασκαλόπουλος, θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω τα λεγόμενά του όπως τις εξαιρετικές ιστορίες του Ευγένιου Τριβιζά για να κανακέψω τον κανακάρη μου.

Όμως νομίζω ότι καθώς είναι πρόεδρος του ΣΕΒ θα πρέπει την επόμενη φορά να απευθυνθεί ως τέτοιος στον κάθε πατέρα, που αγωνιά για το μέλλον του παιδιού του.

Και το κυριότερο, εάν είχε, όπως παλιότερα, τον έλεγχο παραγωγικής μονάδας, βγαίνοντας μπροστά για να ξεκαθαρίσει σταράτα και υπεύθυνα πως δεσμεύεται προσωπικά για τις θέσεις εργασίας των εργαζομένων στις επιχειρήσεις του.

Γιατί, κατά την ταπεινή μου εκτίμηση, δεν είναι μάγκας αυτός που ανέξοδα επιχειρεί να χαϊδέψει τα αφτιά μου, αλλά εκείνος που βγαίνει και λέει πως δεν θα χαθεί ούτε μία από τις 50.000 θέσεις εργασίας των επιχειρήσεών του. Και μάλιστα στην αρχή ενός εργασιακού μεσαίωνα.