Ηταν Ιούλιος 2012 (για την ακρίβεια, 26 Ιουλίου), όταν ο Μάριο Ντράγκι, σε ομιλία του στο Λονδίνο, έστελνε το μήνυμα στις πανίσχυρες αγορές πως η ΕΚΤ θα κάνει whatever it takes.
Ολες κι όλες τρεις λέξεις -σε κοφτά αγγλικά- που έμελλε ως φράση, σύνθημα, προειδοποίηση να αποτελέσουν το «όπλο» που έβαλε στο τραπέζι ο τότε επικεφαλής της ΕΚΤ -αλλά που δεν χρειάστηκε καν να χρησιμοποιήσει.
Τότε το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο, πως όσοι στοιχηματίζουν σε βάρος της ευρωζώνης, του ευρώ, θα βρουν την ΕΚΤ απέναντί τους. Τότε, 3 χώρες σε μνημόνια, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ελλάδα -με τη χώρα μας με το... ενάμισι πόδι εκτός- και με τα spreads για ιταλικά και ισπανικά ομόλογα στα ύψη.
Σήμερα, μετά το αποτέλεσμα-ανατροπή και πρωτιά του Nέου Λαϊκού Μετώπου, ο σχηματισμός κυβέρνησης είναι γρίφος. Αλλωστε γρίφος θα ήταν και σε αρκετά ακόμη ενδεχόμενα. Τα στοιχήματα είναι στο τραπέζι, όπως και οι εναλλακτικές, με το Bloomberg να πιθανολογεί ένα σχήμα Μακρόν-Αριστεράς αλλά χωρίς Μελανσόν. Θα φανεί εάν επιβεβαιωθεί ή όχι το Bloomberg, ενθυμούμενοι πως προ ημερών ήταν το Politico που αναφερόταν σε σενάρια με Λαγκάρντ - αλά πρωθυπουργία Ντράγκι (13 Φεβρουαρίου 2023).
Το πώς θα αντιδράσουν οι πανίσχυρες αγορές είναι το θέμα, οπότε θα φανεί κατά πόσον στην Ευρώπη του 2024 θα μπορούσε να ισχύσουν κανόνες του 2012, εάν 12 χρόνια μετά, η ΕΚΤ σε ενδεχόμενη «επίθεση» έχει τα δικά της «όπλα», εάν η Κριστίν Λαγκάρντ είναι ετοιμοπόλεμη και εάν το Transmittion Protection Instrument -μηχανισμός που ανακοινώθηκε το 2022 αλλά μέχρι τώρα δεν χρειάστηκε να «οπλιστεί»«, να δοκιμαστεί η αποτελεσματικότητά του στο πεδίο.
Σε μία περίοδο που η ΕΚΤ μετά βίας μείωσε τα επιτόκια (στο 3,75% το βασικό), που έχει ξεκινήσει πρακτικές ποσοτικής σύσφιξης, σε μία φθίνουσα ευρωπαϊκή οικονομία, σε μία «μικρότερη» (γεωπολιτικά/γεωοικονομικά) Ευρώπη.
Και με τη σημείωση πως η χρήση του ΤΡΙ προϋποθέτει την υποχρέωση λήψης περιοριστικών (και) δημοσιονομικών πολιτικών.