Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει η παρέμβαση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας προς την κυβέρνηση για την ελάφρυνση του ενεργειακού κόστους της βιομηχανίας. Η ΡΑΕ, με την επιστολή της προς το Υπ.Οικ. και το ΥΠΕΚΑ, επισημαίνει τις παραμέτρους που δείχνουν να μην κατανοούν τα παραγωγικά υπουργεία.

Ότι δηλαδή η επιβάρυνση του κόστους εγχώριας παραγωγής από την υψηλή φορολόγηση και το υπερβάλλον κόστος των κρατικών μονοπωλίων το μόνο που πετυχαίνουν είναι να κλείσουν επιχειρήσεις, να οδηγήσουν στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους, να αυξήσουν την επιβάρυνση των ταμείων από επιδόματα ανεργίας, να στερήσουν το Δημόσιο από φορολογικά έσοδα και εν τέλει να διαταράξουν ακόμη περισσότερο τον κοινωνικό ιστό.

Η επιστολή της ΡΑΕ έρχεται μετά από μήνες αδράνειας των πολιτικών επιτελείων και αφού οι προτάσεις που κατατέθηκαν σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο από τον ΣΕΒ, συλλογικούς φορείς και πληττόμενες επιχειρήσεις βρήκαν μεν ευήκοα ώτα, αλλά πέραν τούτου... ουδέν!

Την ίδια στιγμή, τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης, από τον πρωθυπουργό μέχρι και τους γενικούς γραμματείς, μιλούν για την ανάγκη προσέλκυσης ξένων άμεσων επενδύσεων.

Εδώ όμως τίθεται ένα ερώτημα: πόσο ορθολογικό και θεμιτό είναι να προσπαθείς να προσελκύσεις επιχειρηματίες από την αλλοδαπή, τη στιγμή που εξωθείς στο κλείσιμο ήδη λειτουργούσες επιχειρήσεις;

Εν τέλει, η κυβέρνηση προωθεί δύο τύπους επιχειρηματικότητας; Την «καλή» εκ του εξωτερικού, στην οποία παρέχουμε κάθε διευκόλυνση, και την εγχώρια «κακή», που κλείνουμε;

Αν πιστεύει κάτι τέτοιο, δεν έχει παρά να το δημοσιοποιήσει αναλαμβάνοντας και τις ευθύνες.

Για ποιον λόγο όμως να επιβάλει το μαρτύριο της σταγόνας σε δεκάδες επιχειρήσεις και σε χιλιάδες εργαζόμενους σε αυτές;