Ένας μήνας περίπου έχει περάσει από τις κρίσιμες εξελίξεις στην Κύπρο και παρ' όλα αυτά το τραπεζικό σύστημα της χώρας παραμένει ακέφαλο!

Μετά δηλαδή την παραίτηση των δύο διοικητικών συμβουλίων σε Κύπρου και Λαϊκή, η συγχωνευμένη πλέον τράπεζα λειτουργεί χωρίς διοικητικό συμβούλιο, αλλά και χωρίς διευθύνοντα σύμβουλο!

Βρίσκεται, με άλλα λόγια, στον… αυτόματο πιλότο.

Η αλήθεια είναι επίσης πως η κυβέρνηση και η κεντρική τράπεζα δυσκολεύονται να συμφωνήσουν στο ποια είναι τα κατάλληλα άτομα να σηκώσουν στην κρίσιμη τρέχουσα συγκυρία στις πλάτες τους ένα τόσο μεγάλο βάρος.

Η κατάσταση μάλιστα δυσκολεύει ακόμη περισσότερο από τη στιγμή που ο Φειδίας Πηλείδης (πρόσωπο εγνωσμένης αξίας, πρόεδρος του Κυπριακού Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου και No 1 της PricewaterhouseCoopers, αλλά όχι τραπεζίτης) αρνήθηκε τη σχετική πρόταση.

Δυστυχώς, η όλη υπόθεση για τις κυπριακές αρχές δεν είναι καθόλου εύκολη. Ας μην ξεχνάμε πως η Κύπρος είναι μια χώρα 750.000 κατοίκων και φυσικό είναι να μην έχει τον αριθμό των υψηλόβαθμων τραπεζικών στελεχών που διαθέτουν οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία.

Ο μεγαλύτερος όμως πονοκέφαλος προέρχεται από το γεγονός ότι η κυπριακή κυβέρνηση δυσκολεύεται να προτείνει πολλά από τα πρόσωπα που δραστηριοποιήθηκαν στον κλάδο τα τελευταία δέκα χρόνια. Και αυτό γιατί ο τραπεζικός τομέας έχει γίνει την τελευταία διετία σάκος του μποξ από πολιτικά κόμματα, από την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και από την ίδια την κεντρική τράπεζα…

Έτσι, σήμερα ζητούνται άτομα για το διοικητικό συμβούλιο και την ανώτατη διοίκηση της «συγχωνευμένης» Κύπρου-Λαϊκής, τα οποία θα πρέπει:

α) να είναι ιδιαίτερα ικανά, αλλά να αμείβονται χαμηλά, τουλάχιστον σε σύγκριση με τα επίπεδα του παρελθόντος

β) να έχουν μεγάλη πείρα στον τραπεζικό κλάδο και βαθιά γνώση της τοπικής αγοράς

γ) να μην έχουν εμπλακεί στην υπόθεση Μιλόσεβιτς

δ) να μην είχαν ενεργό ρόλο στις διοικήσεις Βγενόπουλου στη Λαϊκή και Ηλιάδη στην Κύπρου (οι κ. Βγενόπουλος και Ηλιάδης έχουν δώσει τις απαντήσεις τους)

ε) και, κατά προτίμηση, να μη μετείχαν και στην τελευταία κρατική διοίκηση της Λαϊκής Τράπεζας (π.χ. Μιχάλης Σαρρής, Κρις Παύλου), λόγω του σαφώς αποτυχημένου έργου της

Πώς όμως να συνδυαστούν όλα αυτά σε μια σχετικά ρηχή αγορά υψηλόβαθμων τραπεζικών στελεχών;

Βέβαια, με όλους αυτούς τους περιορισμούς, μένουν εκτός διεκδίκησης πολλά ικανά και ακέραια στελέχη, τα οποία απλώς τσουβαλιάζονται και αδικούνται μέσα στο κλίμα που έχει δημιουργήσει η γενικότερη περιρρέουσα κατάσταση.


Ποιοι κατέβηκαν από το τρένο

Τα τελευταία πέντε χρόνια, η ίδρυση νέων τραπεζών (π.χ. Πειραιώς, Eurobank) είχε ως αποτέλεσμα τις μεταγραφές κάποιων γνωστών τραπεζικών στελεχών στον ανταγωνισμό.

Επιπρόσθετα, είχαμε και την… αποψίλωση του τραπεζικού συστήματος από γνωστά στελέχη του, τα οποία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ανέλαβαν κυβερνητικές και λοιπές θέσεις (οι δύο υπουργοί Οικονομικών Χαρίλαος Σταυράκης και Βάσος Σιαρλή και ο τέως πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Γιώργος Χαραλάμπους).

Στην Τράπεζα Κύπρου επίσης, πέρα από τις προαναφερθείσες αποχωρήσεις των Σταυράκη, Σιαρλή και Χαραλάμπους, είχαμε και τις πρόσφατες απομακρύνσεις των Ανδρέα Ηλιάδη και Γιάννη Κυπρή.

Από τη Λαϊκή Τράπεζα επίσης, μετά την αποχώρηση των «Ελλήνων του Ανδρέα Βγενόπουλου», είχαμε στη συνέχεια την απομάκρυνση των (Κυπρίων) Ανδρέα Κουννή και Χρήστου Στυλιανίδη, ενώ πριν από κάποια χρόνια είχε αποχωρήσει για να ηγηθεί της Eurobank ο Μιχάλης Λούης.

Ενδεικτικό ίσως της έλλειψης «έτοιμων διευθυντικών στελεχών» ήταν το γεγονός ότι το 2012 το κυπριακό δημόσιο όρισε στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Λαϊκής Τράπεζας έναν ασφαλιστή, τον Τάκη Φειδία, ο οποίος «αποσπάστηκε» από τη συγγενική CNP, για να παραιτηθεί και αυτός τον προηγούμενο μήνα.