Αίσθηση προκάλεσε στον ασφαλιστικό κλάδο, αλλά και στην αγορά γενικότερα το μεγάλο ύψος των αυξήσεων κεφαλαίου στις οποίες πρόκειται να προχωρήσουν οι λεγόμενες «κρατικές» ασφαλιστικές εταιρίες, η Εθνική και η Αγροτική.

Συγκεκριμένα, η ΑΤΕ Ασφαλιστική έχει μιλήσει για μια έκδοση που μπορεί να φτάνει έως και τα 250 εκατ. ευρώ, όταν στελέχη της αγοράς, συνεκτιμώντας και τα ικανοποιητικά αποτελέσματα του πρώτου εξαμήνου, υπολογίζουν ότι άντληση γύρω στα 180 εκατ. ευρώ θα μπορούσε να είναι αρκετή για τη θυγατρική (πλέον) της Τράπεζας Πειραιώς.

Ανάλογες είναι οι εκτιμήσεις και για την Εθνική Ασφαλιστική, όπου γίνεται λόγος για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου έως και 650 εκατ. ευρώ! Η αλήθεια είναι πως ακόμη και «σκληροί» παράγοντες της αγοράς εκτιμούσαν πως το άνοιγμα της Εθνικής Ασφαλιστικής δεν θα υπερέβαινε τα 400 εκατ. ευρώ, ενώ ορισμένοι περισσότερο επιεικείς μιλούσαν για ποσό γύρω στα 300 - 350 εκατ. ευρώ.

Βέβαια, τα κεφάλαια αυτά θα καταβληθούν από τις μητρικές τράπεζες (Πειραιώς και Εθνική αντίστοιχα) και φυσικά προϋποθέτουν την ολοκλήρωση της επανακεφαλαιοποίησης του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος από λεφτά του EFSF.

Άλλωστε, κατά το μεγαλύτερο μέρος, τα ανοίγματα των δύο ασφαλιστικών εταιριών προκλήθηκαν από το «κούρεμα» των ελληνικών κρατικών ομολόγων, με τα οποία ήταν φορτωμένες. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, πως αυξήσεις κεφαλαίου της τάξεως των 100-200 εκατ. ευρώ υλοποιήθηκαν και από θυγατρικές ξένων ασφαλιστικών στην Ελλάδα.

Το ερώτημα ωστόσο παραμένει: γιατί οι δύο ασφαλιστικές εταιρίες προχωρούν σε τόσο μεγάλες αυξήσεις κεφαλαίου;

Το μυαλό ορισμένων πήγε στην ύπαρξη «τρύπας» που προφανώς δεν γνωρίζουμε, ωστόσο μια πιο πιθανή -και πλέον «επεξεργασμένη» εκτίμηση που έκαναν τα «πονηρά μυαλά» του κλάδου- είναι πως οι δύο ασφαλιστικές μέσα από τις επικείμενες αυξήσεις κεφαλαίου δεν επιθυμούν να καλυφθούν μόνο από το κούρεμα των ελληνικών κρατικών ομολόγων, αλλά και έναντι των απαιτήσεων κεφαλαίου που θα απαιτήσει το Solvency II από τις αρχές του 2014, ή τέλος πάντων από όποτε ξεκινήσει (πιθανολογείται η νέα καθυστέρησή του, καθώς θα πρέπει να προηγηθεί η νέα Βασιλεία του τραπεζικού συστήματος).

Τα «πονηρά μυαλά» της αγοράς, μάλιστα, υποστηρίζουν πως έχοντας κεφαλαιοποιηθεί επαρκώς (και μάλιστα με το παραπάνω) οι δύο εταιρίες θα μπορούσαν να πουληθούν ευκολότερα, στην περίπτωση βέβαια όπου μειωθεί ο μακροοικονομικός κίνδυνος της χώρας.