Αρχικά θα ήταν ένας παγκόσμιος φόρος στις χρηματιστηριακές συναλλαγές. Οι ΗΠΑ, όμως, είπαν «όχι» στον γνωστό ως φόρο Tobin, παρά την πίεση που ασκήθηκε πριν από δύο χρόνια από το G20.

Στη συνέχεια θα ήταν ένας πανευρωπαϊκός φόρος, που θα αποδεχόταν το σύνολο των 27 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως, η Μεγάλη Βρετανία και οι Σκανδιναβοί διαφώνησαν.

Έτσι, μείναμε με τους 17 της ευρωζώνης. Ούτε εκεί βγήκε «λευκός καπνός». Η Δανία και η Ιρλανδία δεν τον θέλουν…

Πού βρισκόμαστε τώρα; Η Γαλλία και η Γερμανία έστειλαν επιστολή υπέρ του φόρου και οι Βρυξέλλες ζήτησαν από τα κράτη-μέλη να αποσαφηνίσουν τις θέσεις τους.

Πρακτικά ψάχνουμε επτά «εθελοντές». Κι αυτό γιατί σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανόνες χρειάζονται εννέα μέλη να υπογράψουν για να εφαρμοστεί αυτό που στην ευρωπαϊκή νομοθεσία ονομάζεται «διευρυμένη συνεργασία», ένα εργαλείο που επιτρέπει σε ομάδες χωρών να συμφωνήσουν σε μια πολιτική παραμένοντας εντός νομοθετικού πλαισίου της Ε.Ε.

Διπλωμάτες στις Βρυξέλλες λένε ότι δύσκολα θα συγκεντρωθεί ο αριθμός. Και αυτό παρά το γεγονός ότι ο Σόιμπλε και ο Μοσκοβισί τονίζουν ότι είναι αναγκαίο εργαλείο για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Ο τελευταίος, μάλιστα, από το καλοκαίρι έχει υιοθετήσει έναν ανάλογο φόρο στις συναλλαγές επί τίτλων μεγάλων εταιρειών στο χρηματιστήριο του Παρισιού.