Ο πρόεδρος της Ν.Δ. το βράδυ της Κυριακής με συνοπτικές διαδικασίες διέγραψε 21 βουλευτές της Ν.Δ. Περίπου 1 στους 4 βουλευτές του, δηλαδή.

Μεταξύ αυτών, Ηρακλειδείς της Λαϊκής Δεξιάς. Όσους, δηλαδή, τον στήριξαν στις εσωκομματικές εκλογές κόντρα στην Ντ. Μπακογιάννη.

Ο Σαμαράς, λένε τα ρεπορτάζ, το έκανε με βαριά καρδιά. Με εξίσου βαριά καρδιά, σύμφωνα με τα ίδια ρεπορτάζ, δέχθηκαν τη θυσία τους και τα θύματα.

Η πολιτική, όμως, πόρρω απέχει από συναισθηματισμούς.

Σε πολιτικό επίπεδο, ο Αντώνης Σαμαράς το πρωί του Σαββάτου ήταν απόλυτα ξεκάθαρος.

Μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, δεν έθεσε απλώς θέμα κομματικής πειθαρχίας για την ψήφιση του προμνημονίου, αλλά ανέπτυξε και το νέο περίγραμμα της στρατηγικής του.

Η Ν.Δ., είπε ο πρόεδρός της, σήμερα είναι η μοναδική υπεύθυνη αστική δύναμη, την ώρα που το ΠΑΣΟΚ καταρρέει και τα πολιτικά άκρα -αριστερά και δεξιά- ενισχύονται.

Με μία φράση ο Σαμαράς άφησε πίσω του την αντιμνημονιακή ρητορική καθώς και όσους πίστεψαν σε αυτήν περισσότερο από όσο έπρεπε, επιχειρώντας να μετατοπίσει τη Ν.Δ. και πάλι στον μεσαίο χώρο.

Πρόκειται για εξ ανάγκης «κωλοτούμπα», μια και για όσους δεν το πρόσεξαν ο Σαμαράς ήδη κυβερνά.

Με το ΠΑΣΟΚ, δε, να αποδομείται ταχύτατα και το ΛΑΟΣ να φεύγει από την κυβέρνηση, καθίσταται κεντρικό πρόσωπο στο κάδρο της συγκυβέρνησης. Επομένως, λαμβάνει και το μεγαλύτερο κόστος.

Η μετατόπιση στον μεσαίο χώρο επιδιώκει να αναπληρώσει ή και να υπερκαλύψει με «νοικοκυραίους» από τη δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ τις διαρροές προς τη λαϊκή ή την άκρα δεξιά.

Πρόκειται για ένα δύσκολο, ενδιαφέρον όμως στοίχημα.

Το γεγονός ότι το… ξεκαθάρισμα στη Ν.Δ. έγινε και γίνεται πριν από τις εκλογές μπορεί να οδηγήσει σε εκλογική αποτυχία.

Μπορεί, όμως, ο Σαμαράς να επιτύχει δύο στα δύο: και αυτοδυναμία και στελεχιακό προσωπικό, που θα μπορεί πιο ξεκάθαρα να εφαρμόσει τη στροφή από τις αντιμνημονιακές θέσεις στην εν εξελίξει επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου.

Σε αυτήν την περίπτωση, ο ίδιος και η χώρα θα έχουν κερδίσει πολύτιμο χρόνο. Αυτόν που έχασε ο Παπανδρέου, όταν επί δύο χρόνια παλινδρομούσε μεταξύ των προεδρικών και των ντεμέκ ή πραγματικών μεταρρυθμιστών.

Και ο χρόνος τώρα είναι πολύ πιο πυκνός από τη διετία Παπανδρέου…

ΥΓ.: Ο Σαμαράς δεν θα είναι ο πρώτος αρχηγός που από άλλους εκλέχθηκε και με άλλους κυβέρνησε.