Η χρεοκοπία μιας χώρας δεν είναι τελικά το τέλος του κόσμου. Αυτό μας διδάσκει το παράδειγμα της Ισλανδίας.

Το 2008 άπαντες παρακολουθούσαν με αγωνία την κατάρρευση της ισλανδικής οικονομίας και των τραπεζών της. Η γραμμή που ακολούθησε η κυβέρνηση του Ρέικιαβικ ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με όσα έγιναν στις τρεις χώρες που πήραν πακέτα στήριξης.

Οι κάτοχοι ισλανδικών ομολόγων είναι οι μόνοι που υπέστησαν haircuts, οι τράπεζες κρατικοποιήθηκαν, ενώ οι Ισλανδοί, με δημοψήφισμα, αρνήθηκαν να καταβάλουν κεφάλαια 4 δισ. ευρώ στη Βρετανία και στην Ολλανδία ως αποζημιώσεις για τις χαμένες καταθέσεις.

Έπειτα από όλα αυτά, όσα δηλαδή αποκηρύσσει ως σενάριο καταστροφής η ΕΚΤ, η Ισλανδία επιστρέφει στις αγορές με έκδοση ομολόγων και στόχο άντλησης 1 δισ. δολαρίων.

Και οι επενδυτές φαίνεται πως την εμπιστεύονται! Τα CDSs της χώρας βρίσκονται στις 264 μονάδες, πολύ χαμηλότερα δηλαδή από ό,τι τα ελληνικά, τα ιρλανδικά και τα πορτογαλικά CDSs, ενώ το κουπόνι του ομολόγου είναι μόλις 320 μονάδες βάσης πάνω από το μέσο επιτόκιο.

Το μάθημα για όλους τους υπόλοιπους είναι πως όταν υπάρχουν αξιόπιστα σχέδια για την αντιμετώπιση της κρίσης οι επενδυτές είναι διατεθειμένοι να συγχωρήσουν.