Σε τι διαφέρει η τρέχουσα περίοδος από αυτήν στις αρχές της δεκαετίας, όταν είχε σκάσει η φούσκα των χρηματιστηρίων; Στο ότι τότε μπορεί μεν να είχαν κατρακυλήσει οι μετοχές, ωστόσο σημείωναν κέρδη όλες σχεδόν οι υπόλοιπες επενδύσεις, όπως για παράδειγμα τα ακίνητα και τα ομόλογα.

Σήμερα, ο επενδυτής βρίσκεται ενώπιον αδιεξόδου.

Οι προθεσμιακές καταθέσεις δίνουν αποδόσεις που μετά τον φόρο σπάνια υπερβαίνουν το 2,3% - 2,4%. Μάλιστα, κάποιοι από τους καταθέτες -βλέποντας τη σχετικά μικρή διαφορά από τα επιτόκια ταμιευτηρίου- αποφεύγουν να δεσμεύσουν τα χρήματά τους, αρκούμενοι σε ακόμη μικρότερη απόδοση.

Στα ακίνητα δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος που να προβλέπει άνοδο τιμών μέσα στο 2010.

Όλοι διαπιστώνουν πτώση τιμών φέτος και παράλληλα, βλέποντας τον όγκο των συναλλαγών να μειώνεται σε τόσο χαμηλά επίπεδα, ανησυχούν για περαιτέρω υποχώρηση των τιμών στο μέλλον.

Όσο για τα ενοίκια των εμπορικών καταστημάτων, ενώ στην αρχή της κρίσης οι ιδιοκτήτες δεν συζητούσαν το ενδεχόμενο υποχώρησής τους, το τελευταίο διάστημα κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και προχωρούν σε μειώσεις που φτάνουν έως και το 30%...

Για τα κρατικά ομόλογα, ούτε λόγος. Με τις υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας και με την άνοδο των spreads, οι τιμές τους όχι μόνο έχουν σημειώσει πτώση, αλλά επίσης συνεπάγονται και αυξημένο κίνδυνο για τους κατόχους τους.

Μπαίνουμε λοιπόν σε λίγες ημέρες στο 2010 με τους επενδυτές να έχουν να επιλέξουν μεταξύ του «τίποτε» των τραπεζικών καταθέσεων και του κινδύνου (πέραν των υψηλότερων προσδοκώμενων αποδόσεων) που συνεπάγονται οι κυριότερες άλλες μορφές επενδύσεων.