Ο Χαμαιλέων βλέπει με μεγάλη καχυποψία τη συνεχιζόμενη άνοδο στις χρηματιστηριακές αγορές, εδώ και αρκετό καιρό. Ως τώρα έχει αποφύγει να εκφράσει την άποψή του.

Κι αν την εξέφραζε τόσο καιρό, καλό δεν θα σας έκανε, λεφτά ίσως θα χάνατε περιμένοντας το γύρισμα που -προς το παρόν τουλάχιστον- δεν… έρχεται.

Τώρα όμως δεν το αντέχει, θέλει να γράψει αυτά που τον προβληματίζουν. Με πρώτο το τελευταίο χρονικά. Δηλαδή τη νέα αφορμή για άνοδο των αγορών, την άνοδο της "καταναλωτικής εμπιστοσύνης" στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Προφανώς δικαιούνται να πανηγυρίσουν όσοι ενδεχομένως σκέφτηκαν ότι μια "γερή" άνοδος στις αγορές θα μειώσει την ανησυχία των πολιτών και θα αυξήσει την αισιοδοξία τους.

Αυτό ακριβώς φαίνεται ότι συνέβη, καθώς στις ΗΠΑ πολύ μεγάλος αριθμός πολιτών είναι και επενδυτές, ή έστω παρακολουθούν αρκετά στενά τι συμβαίνει στις αγορές μετοχών.

Κάποιοι… συνωμοσιολόγοι θα πουν μάλιστα ότι αυτός ήταν ακριβώς ένας από τους λόγους για τους οποίους κάποια ισχυρά χέρια αποφάσισαν ότι πρέπει να ανέβουν οι αγορές από τα χαμηλά στα οποία είχαν πέσει στις αρχές Μαρτίου. Για να διακοπεί αυτό το καθοδικό σπιράλ μεταξύ πτώσης αγορών, πτώσης ψυχολογίας κ.λπ.

Ωστόσο, όπως έσπευσε χθες να παρατηρήσει και ο πολύς κ. Mark Ηulbert ως καλός contrarian, εδώ ίσως κρύβεται… "λούμπα".

Διότι οι απότομες άνοδοι της καταναλωτικής εμπιστοσύνης ΔΕΝ πρέπει να αποτελούν λόγο περαιτέρω ανόδου στις αγορές. Διότι ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι α) η άνοδος των αγορών φέρνει άνοδο της καταναλωτικής εμπιστοσύνης και β) όταν ανεβαίνει αισθητά η καταναλωτική εμπιστοσύνη, το επόμενο διάστημα οι αγορές συνήθως ΔΕΝ ανεβαίνουν.

Πέραν όμως αυτού, ο καημένος ο Χαμαιλέων δεν μπορεί να καταλάβει -παρεκτός της ψυχολογίας, που αλλάζει η ρημάδα εύκολα- πόσο έχει αλλάξει κάτι το απτό για την παγκόσμια οικονομία και τις αγορές.

Ναι, είναι προφανές ότι ο δανεισμός έχει αρχίσει να κινείται στο σύστημα (σ.σ. μεταξύ των τραπεζών), κι αυτό είναι εύλογο αφού μειώθηκαν (μετά τις απίστευτες ενέσεις χρήματος εκ μέρους των κρατών) οι φόβοι για κατάρρευση των τραπεζών.

Προφανώς αυτό είναι θετικό από μόνο του.

Ωστόσο, όσοι έχουν κάπως συντηρητική λογική (μεταξύ αυτών και ο Χαμαιλέων) αναγνωρίζουν ακόμη δυο-τρία πράγματα, που ίσως κρύβουν «λούμπες»:

1. Προφανώς δεν πρόκειται να επαναληφθεί το φαινόμενο του αλόγιστου δανεισμού που μας έφερε ως την κρίση. Άρα, η πιστωτική επέκταση θα παραμείνει πολύ περιορισμένη, άρα δύσκολα θα δούμε σοβαρή οικονομική ανάπτυξη για αρκετό διάστημα.

2. Τα ίδια τα κράτη τύπωσαν τεράστιες ποσότητες χρήματος προκειμένου να σώσουν το σύστημα, που σημαίνει ότι ο πληθωρισμός μάλλον μας περιμένει στη… γωνία, πιθανώς συνοδευόμενος από περιορισμένη πραγματική ανάπτυξη.

3. Και, επίσης σημαντικό, αν η κρίση ήταν τόσο σοβαρή όσο όλοι οι μεγαλόσχημοι μας είπαν, είναι δυνατόν να περάσει έτσι, σχεδόν… ανώδυνα και ολίγον… γρήγορα;

Γι' αυτό και ο Χαμαιλεών πιστεύει ότι το γράμμα W αποτελεί το πιο πιθανό σενάριο εξέλιξης για τις αγορές και την παγκόσμια οικονομία, κι ότι όπως είδαμε το πρώτο μέρος του, έτσι θα δούμε και το δεύτερο… sooner or later μπροστά μας.