Πολλά ακούγονται κι άλλα τόσα γράφονται για τους τραπεζίτες και το περίφημο "πακέτο". Κάποια είναι αλήθεια. Κάποια όμως οφείλονται είτε σε άγνοια είτε σε εσκεμμένη παραπληροφόρηση.

"Η κυβέρνηση θα υποχρεώσει τις τράπεζες να αυξήσουν τον δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας": Ψεματάκι, αλλά με δόση… αλήθειας. Αυτό που μπορεί να κάνει η Τράπεζα της Ελλάδος είναι να… ψαχουλεύει πώς ακριβώς κάθε τράπεζα καταλήγει στο ποιος είναι ο δείκτης της και να ασκεί… διορθώσεις.

Σε αρκετές περιπτώσεις, δε, λένε οι κακές γλώσσες, αν θελήσει, μπορεί να βρει… πατήματα!

"Οι τραπεζίτες αυξάνουν τα επιτόκια, ενώ το κόστος του χρήματος μειώνεται". Αυτό ισχύει μεν στη θεωρία, αλλά δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Πράγματι το επιτόκιο της ΕΚΤ έχει μειωθεί. Ωστόσο την περίοδο αυτή σημασία έχει πρώτα να βρεις τα λεφτά που χρειάζεσαι, (ακόμη κι αν είσαι τράπεζα) και μετά με ποιο επιτόκιο.

Ενδεικτικό του πώς βλέπουν οι τράπεζες το κόστος του χρήματος είναι το επιτόκιο που δίνουν οι ίδιες για να προσελκύσουν καταθέσεις. Αν προσφέρουν 5,5% και 6% (ενώ παλαιότερα και με πιο υψηλά επιτόκια της ΕΚΤ δεν έβρισκε κανείς εύκολα τέτοια απόδοση), τότε το κόστος του χρήματος προφανώς δεν είναι τόσο φτηνό όσο… φαίνεται.

Στην πραγματικότητα το θέμα είναι στο περίφημο "spread" (η ψαλίδα ανάμεσα στο επιτόκιο που προσφέρει και στο επιτόκιο που ζητάει μια τράπεζα). Που στην Ελλάδα είναι μεγάλο. Δεν το βλέπουμε όμως να αλλάζει αυτό σε περίοδο κρίσης, ιδίως όταν οι ελληνικές τράπεζες αποφεύγουν (θέλοντας και μη, δεν έχει σημασία) τις απολύσεις.

"Οι ελληνικές τράπεζες είναι όλες υγιείς. Αν το πακέτο δεν τους αρέσει δεν θα μπουν και απλώς θα χάσει η οικονομία" . Έτσι θα ήταν αν μιλούσαμε αποκλειστικά για τον κίνδυνο να βαρέσουν... κανόνι. Στην πράξη, με εξαίρεση εκείνες τις τράπεζες που έχουν πολύ μεγάλη ρευστότητα αλλά και δυνατότητα αύξησης κεφαλαίων, αυτό είναι η μισή αλήθεια.

Η άλλη… μισή είναι ότι: α) κάποιες από τις τράπεζες θα γράψουν ζημίες και επισφάλειες από την κρίση οπότε η σημερινή εικόνα της επάρκειας μπορεί να αλλάξει σύντομα, β) για να επεκτείνει της δραστηριότητές της μια τράπεζα πρέπει να μπορεί να αυξήσει τα ίδια κεφάλαιά της και γ) αρκετές αγκομαχούν και πληρώνουν ακριβά τη ρευστότητα που ψάχνουν σχεδόν καθημερινά.

Με μια φράση, τράπεζες που ενδεχομένως βρίσκονται ή θα βρεθούν σε αυτή τη θέση πρέπει να παγώσουν την ανάπτυξή τους ή και να συρρικνωθούν

Κι εδώ αγαπητοί μου βρίσκεται το… ψητό.

Κάποιοι τραπεζίτες φοβούνται ότι θα βρεθούν να είναι αδύναμα ψάρια σε μια θάλασσα γεμάτη κύματα (της κρίσης) στην οποία κολυμπάνε… καρχαρίες. Και άρα, θα γίνουν αργά ή και... γρήγορα... μια μπουκιά.

Πώς θα μπορούσαν να το γλιτώσουν; Μα... συμμετέχοντας σε ένα "πακέτο-δώρο", κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους.

Αυτό θέλησαν κάποιοι να πετύχουν, αλλά μέχρι στιγμής δεν τους βγαίνει.