ΕΝΕΡΓΕΙΑ. Μία πολιτική κρίνεται από τα αποτελέσματα της. Και όχι από τις προσδοκίες ή τα οράματα της. Καλά και χρήσιμα είναι κι αυτά, αλλά χρειάζεται να συμβαδίζουν με έργα και όχι με λόγια.
Η ενεργειακή πολιτική, τουλάχιστον με βάση την εικόνα που υπάρχει έως αυτή τη στιγμή, φαίνεται προβληματική. Βιαστήκαμε, καταρχήν, και χωρίς να μας πιέζουν επί της ουσίας οι Βρυξέλλες, να αποσύρουμε πολύ νωρίτερα τις μονάδες βάσης, δηλαδή, τους λιγνίτες.
Ως «πράσινη» κίνηση δείχνει θεμιτή. Εμφανιζόμαστε συμβατοί με την ευρωπαϊκή πολιτική για την πράσινη μετάβαση και ξεφορτωνόμαστε ρυπογόνες και ακριβές, πλέον, λόγω δικαιωμάτων ρύπων, λιγνιτικές μονάδες.
Τίθεται όμως το ερώτημα: Πώς προετοιμάζουμε στο μεταξύ το Σύστημα μας για να ανταπεξέλθει σε έκτακτες συνθήκες όπως αυτές που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες, αλλά και τον Ιούλιο;
Εδώ προκύπτουν… θέματα.
Δίνουμε μεγάλη σημασία στην ανάπτυξη των ΑΠΕ. Και καλά κάνουμε. Αλλά πού είναι οι ΑΠΕ όταν τις χρειαζόμαστε; Και στον πρώτο καύσωνα, τον Ιούλιο, και στον δεύτερο τώρα έχουν βγει σχεδόν εκτός λειτουργίας. Όταν δεν φυσάει, δεν έχεις αιολικά. Όταν οι θερμοκρασίες παίρνουν την ανιούσα «κρασάρουν» τα συστήματα των φωτοβολταϊκών.
Τι άλλο μας μένει ως καύσιμο; Τα φθηνά νερά που κι αυτά δεν τα έχεις άμα δεν βρέξει. Το εισαγόμενο φυσικό αέριο, που έχει γίνει πανάκριβο. Και οι εισαγωγές από τους γείτονες.
Τι μας λένε όλα αυτά; μια δύσκολη αλήθεια: ότι είμαστε αυτή τη στιγμή ενεργειακά εξαρτημένοι. Πλην των νερών και των ΑΠΕ υπό προϋποθέσεις δεν έχουμε εγχώρια καύσιμα.
Να την κάνουμε την πράσινη μετάβαση. Με σοβαρό σχεδιασμό, όμως, και προσεκτικά βήματα και όχι με τη λογική «αέρα στα πανιά μας και όπου μας βγάλει», λένε άνθρωποι της αγοράς.
Όπως λένε άνθρωποι της αγοράς προτού βγάλουμε από το ενεργειακό μίγμα τους λιγνίτες, έπρεπε να δώσουμε προτεραιότητα στα συστήματα αποθήκευσης ενέργειας, στην επέκταση των διεθνών διασυνδέσεων, στον εκσυγχρονισμό των δικτύων διανομής και μεταφοράς και παράλληλα στην κατασκευή νέων μονάδων φυσικού αερίου. Για να μην αγωνιούμε κάθε φορά που θα προκύπτουν ακραία καιρικά φαινόμενα όπως αυτό που βιώνουμε.
Συστήματα αποθήκευσης στην καλύτερη των περιπτώσεων θα έχουμε μετά από πέντε -και βάλε- χρόνια.
«Βρώμικα» τα ορυκτά καύσιμα, αλλά είναι τυχαίο το γεγονός ότι δεν τα έχουν αποσύρει εντελώς χώρες όπως η Γερμανία;
Κάτι θα ξέρουν παραπάνω.
PICAR. Μετά την επιβεβαιωμένη πρόθεση της διοίκησης της Τρ. Πειραιώς να μετακομίσει στο Ελληνικό από το 2025 και μετά, η Picar ως διαχειρίστρια του ακινήτου του περιβόητου City Link διερευνά τα πρώτα σχέδια υποκατάστασης του μισθωτή.
Προφανώς προκαταρκτική η διερεύνηση καθώς η τετραετία που μεσολαβεί αποτελεί μακρύ χρονικό διάστημα, ώστε να ληφθούν αποφάσεις (ακόμη και από την ίδια την Πειραιώς, που ενδεχομένως να κρατήσει τετραγωνικά έως και όροφο, για να συνεχίσει να στεγάζει την ανώτατη διοίκηση).
Πιθανός μισθωτής για τους πάνω ορόφους (που ταιριάζουν χωροταξικά και αρχιτεκτονικά με το υπόλοιπο οικοδόμημα), είναι η Αττικά Πολυκαταστήματα, αλλά ακόμη και για αυτή την πιθανότητα χρειάζεται χρόνος. Μετά την πανδημία και με το αθηναϊκό κέντρο να έχει υποστεί συνδυαστικό πλήγμα από πανδημία και τουρισμό, είναι προφανές ότι εμβληματικές επενδύσεις στο retail θα αργήσουν.
Η δε πρόθεση μετακόμισης υπουργείων από το αθηναϊκό κέντρο με προορισμό την ΠΥΡΚΑΛ ανακατεύει ακόμη περισσότερο την τράπουλα, καθώς μεγάλος όγκος εργαζομένων θα απομακρυνθεί, ενώ ταυτόχρονα θα απελευθερωθούν μεγάλα (έστω και παλιά ακίνητα), αναδιαμορφώνοντας το real estate του κέντρου.