Παράγοντας της χρηματιστηριακής αγοράς θυμήθηκε ένα διδακτικό περιστατικό από τις «παλιές, καλές ημέρες» της ελληνικής οικονομίας: ότι το έτος ιστορικού υψηλού για την εγχώρια ζήτηση τσιμέντου δεν ήταν ούτε το 2007 ούτε το 2008, αλλά το 2006.
Και ο λόγος; Απλά, εκτός των άλλων (ανάπτυξη οικονομίας, στεγαστικά δάνεια με… τη σέσουλα), πριν τις τότε δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, οι περισσότεροι τοπικοί άρχοντες είχαν σπεύσει να ασφαλτοστρώσουν δρόμους και γενικότερα να ξεκινήσουν όπως όπως ένα σωρό έργα (έστω για να φαίνεται πως αυτά προχωρούν), προκειμένου να κερδίσουν την προτίμηση των τοπικών ψηφοφόρων.
Τακτική Μαυρογιαλούρου, που όμως στη χώρα μας… πολύ συχνά «πιάνει».
Όσο και αν στις μέρες μας τα οικονομικά των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι έντονα στριμωγμένα, όλο και κάποια έργα «της τελευταίας στιγμής» φαίνεται πως θα ξεκινήσουν και φέτος.
Ιδίως αν συνεκτιμηθεί πως, εκτός των άλλων, θα έχουμε και τη διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών.
Σε άλλες εποχές, αυτό θα μεταφραζόταν σε αυξημένο τζίρο εταιρειών από διάφορους κλάδους και πιθανόν σε θετικό επηρεασμό των τιμών των μετοχών τους στο ταμπλό του ΧΑ.
Σήμερα ωστόσο, σχεδόν κανείς επενδυτής δεν επηρεάζεται από τέτοιες καταστάσεις. Η αγορά του ΧΑ… δεν τσιμπάει. Και αυτό, γιατί συνήθως μετά την προεκλογική παροχολογία, ακολουθεί η… μετεκλογική λιτότητα.
ΥΓ1: Μελετώντας την προεκλογική πορεία του Γενικού Δείκτη του ΧΑ μεταπολιτευτικά, διαπιστώνει κάποιος πως άλλες φορές υπήρξε ανοδική και άλλες όχι.
ΥΓ2: Φέτος, η πορεία του Γενικού Δείκτη φαίνεται πως θα επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τις προσδοκίες που θα διαμορφωθούν για τη μετεκλογική πορεία της οικονομίας (πολιτική σταθερότητα, φιλοεπιχειρηματικό κλίμα).