ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Στις 6 Δεκεμβρίου του 2018, το Euro2day.gr είχε δημοσιεύσει άρθρο με τίτλο «Κόκκινα δάνεια: Οι δικαστικές καθυστερήσεις καίνε τράπεζες και εταιρείες» , υποστηρίζοντας πως οι πολλοί μήνες που μεσολαβούν μεταξύ εκδίκασης και απόφασης λειτουργούν σε βάρος όλων: των τραπεζών, των λοιπών πιστωτών, των ίδιων των εταιρειών, των εργαζομένων, του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων.
Μιλώντας για περιπτώσεις της συγκεκριμένης κατηγορίας -που λογικά θα έπρεπε να προηγηθούν χρονικά έναντι των υπολοίπων, καθώς οι αιτούμενες εταιρείες βρίσκονται σε κατάσταση... έκτακτης ανάγκης- είχαμε αναφερθεί ενδεικτικά:
Στη Unisoft, που εκδικάστηκε τον Οκτώβριο του 2017.
Στην Axon Συμμετοχών (εκδίκαση για την ανάληψη της διαχείρισης από Μάιο του 2018).
Στην Pasal Development (εκδίκαση Μάιο 2018).
Στην Επίλεκτο Κλωστοϋφαντουργία (αρχική εκδίκαση τον Σεπτέμβριο του 2017 και συζήτηση της έφεσης τον Δεκέμβριο του 2018).
E, λοιπόν, σαράντα ημέρες που μεσολάβησαν από τη δημοσίευση του άρθρου έως σήμερα, όλες οι προαναφερόμενες υποθέσεις (που είναι ενδεικτικές, καθότι υπάρχουν πολύ περισσότερες) εξακολουθούν να βρίσκονται σε εκκρεμότητα…
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ. Μικρή βελτίωση στο περιβάλλον που δραστηριοποιούνται βλέπουν οι επιχειρήσεις τα τελευταία έξι χρόνια. Αυτό είναι το συμπέρασμα της Diorama, του μεγαλύτερου εγχώριου private equity fund, το οποίο έχει ήδη επενδύσει σε επτά μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αποκτώντας είτε πλειοψηφικό πακέτο είτε σημαντικά ποσοστά μειοψηφίας.
Οι επιχειρήσεις στις οποίες έχει επενδύσει το fund σημειώνουν ότι μεταξύ 2012 (σ.σ. σημείο καμπής για την ελληνική κρίση) και του 2018 υπήρξε σαφής βελτίωση στο εργατικό κόστος και στην παροχή ρευστότητας από το τραπεζικό σύστημα σε υγιείς επιχειρήσεις, ενώ μειώθηκε και η αρνητική εικόνα στο εξωτερικό για το brand «made in Greece».
Από την άλλη, αυξήθηκε σημαντικά η φορολογία και το κόστος των μεταφορών, ενώ παραμένουν τα προβλήματα της βαριάς γραφειοκρατίας και των ελλιπών υποδομών, που αυξάνουν το κόστος των επενδύσεων και της διατήρησης παραγωγικής δραστηριότητας στη χώρα μας.
Όλα αυτά μετά από σειρά Μνημονίων, τα οποία διαχειρίστηκαν διαφορετικές κυβερνήσεις με ένα κοινό σημείο: την άρνησή τους να εφαρμόσουν ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.