Κλίμα ανησυχίας επικρατεί το τελευταίο χρονικό διάστημα σε ορισμένους καταθέτες, οι οποίοι φοβούνται μήπως τους επόμενους μήνες δουν τις αποταμιεύσεις τους να δημεύονται λόγω του νόμου 4151, που είχε ψηφιστεί τον Απρίλιο του 2013.
Το σημερινό σχόλιο του «Χαμαιλέοντα» έρχεται να ξεκαθαρίσει τα πράγματα και να λύσει κάποιες παρεξηγήσεις.
Ο νόμος 4151/2013 όρισε -μεταξύ άλλων- ως «αδρανείς» τους τραπεζικούς λογαριασμούς που δεν έχουν κινηθεί για είκοσι συναπτά έτη (η πίστωση των τόκων δεν θεωρείται κίνηση) και επίσης ότι τα υπόλοιπα των αδρανών αυτών λογαριασμών θα πηγαίνουν υπέρ του δημοσίου.
Πιθανότατα, βασικοί στόχοι του νομοθέτη ήταν η ύπαρξη διαφάνειας, η παραγωγικότερη λειτουργία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και η αποφυγή του ενδεχομένου κάποια κυκλώματα τραπεζικών υπαλλήλων να καρπώνονται τα υπόλοιπα καταθετικών λογαριασμών πελατών που απεβίωσαν.
Η παρεξήγηση και η τρέχουσα ανησυχία ορισμένων καταθετών συνδέεται με το έτος νομοθέτησης (2013) και την πενταετία που αναφέρει ο νόμος (2013 συν 5 ίσον 2018, δηλαδή φέτος).
Συγκεκριμένα, ο νόμος λέει ότι πέντε χρόνια από τη στιγμή που κάποιος λογαριασμός δεν κινηθεί, τότε η τράπεζα υποχρεούται να ενημερώσει γραπτώς τους δικαιούχους του λογαριασμού, πράγμα που πρέπει να κάνει στο δέκατο και στο 15ο έτος ακινησίας του λογαριασμού, εφόσον το υπόλοιπό του είναι μεγαλύτερο των εκατό ευρώ.
Άρα λοιπόν, ο καταθέτης θα ενημερωθεί γραπτώς τουλάχιστον τρεις φορές, πριν οι αποταμιεύσεις του πάνε υπέρ του ελληνικού δημοσίου, είκοσι χρόνια μετά την τελευταία κίνηση του λογαριασμού.
Και από τη στιγμή που κάνει έστω και κάποια μικρή συναλλαγή, δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα.