Και να που οι κυβερνώντες βάλθηκαν να δικαιώσουν όσους τους κατηγορούν για ιδεοληψία.
Την αφορμή δίνει η διάταξη-προαπαιτούμενο που ορίζει ότι για να αποφασίσει την προκήρυξη απεργίας ένα πρωτοβάθμιο σωματείο θα πρέπει στη συνέλευση να συμμετέχει το 50% συν ένας των ταμειακώς εντάξει εγγεγραμμένων σε αυτό.
Παράδειγμα: Εάν σε μία επιχείρηση 100 εργαζομένων είναι ταμειακώς εντάξει (σ.σ. έχουν καταβάλει συνδρομή) και οι 100, τότε στη συνέλευση πρέπει να συμμετέχουν τουλάχιστον 51 και η απόφαση να ληφθεί από τουλάχιστον 26. Δηλαδή, να ψηφίσει υπέρ της απεργίας το 1/4 των εργαζομένων.
Γιατί δυσφορούν το κυβερνών κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ) και ουκ ολίγοι υπουργοί (μεταξύ αυτών και ο κ. Τσακαλώτος); Διότι «μας το επέβαλαν οι δανειστές» -όπερ, «είναι αποτέλεσμα επιβολής και όχι επιλογής». Ή επειδή «οι δανειστές το ζήτησαν με το βλέμμα στις ΔΕΚΟ».
Οι κατ' επάγγελμα συνδικαλιστές (σ.σ. όλων των κομμάτων), οι οποίοι θέλουν «να αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς», ακριβώς επειδή… αυτό τους κάνει να υπάρχουν.
Η Αριστερά όμως υποτίθεται ότι ήταν πάντοτε υπέρ της όσο γίνεται μεγαλύτερης συμμετοχής των εργαζομένων στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων που τους αφορούν.
Εκτός κι αν η κυβερνώσα Αριστερά προτιμά τον... καναπέ.