Οι παλιοί επενδυτές του Χρηματιστηρίου της Αθήνας θα θυμούνται τη συρματουργία του Λεβεντέρη ως ένα από τα πολύ «γερά χαρτιά» της δεκαετίας του 1980.Με ετήσια κέρδη της τάξεως των 400-500 εκατ. παλαιών ελληνικών δραχμών (τόσα περίπου έβγαζαν και οι τράπεζες!), διέθετε άριστη ρευστότητα και μάλιστα ήταν από τις πρώτες εισηγμένες που εκείνη την περίοδο είχαν Γερμανούς στο μετοχικό τους χαρτοφυλάκιο.
Από τότε μέχρι σήμερα βέβαια, άλλαξαν πολλά.
Η «πτώση του ανατολικού μπλοκ» στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και μια σειρά άλλες εξελίξεις έφεραν τη γνωστή συρματουργία σε φάση συρρίκνωσης και σε ζημιογόνα αποτελέσματα (κύκλος εργασιών το 2015 1,93 εκατ., EBITDA -451 χιλ., καθαρή ζημία 731 χιλ. ευρώ), πλην όμως η ρευστότητα διατηρείται ακόμη σε ικανοποιητικά επίπεδα (μέχρι πριν κάποια χρόνια διέθετε και θετικό καθαρό ταμείο).
Η τελευταία χρονιά που μοίρασε μέρισμα η εισηγμένη ήταν το 2007, διανέμοντας 0,03 ευρώ ανά μετοχή.
Έκτοτε όμως, και παρά τα μετριότατα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρείας, την... τύχη τους την έχουν κάνει οι προνομιούχοι μέτοχοι της Λεβεντέρης, οι οποίοι εισπράττουν κάθε χρόνο που δεν διανέμεται μέρισμα, τόκο!
Έτσι, από το 2008 (κατά σύμπτωση από την έναρξη της εγχώριας οικονομικής κρίσης), οι προνομιούχοι μέτοχοι του Λεβεντέρη καρπώνονται κάθε χρόνο τόκο ύψους (συνήθως) 0,04355 ευρώ, η φορολόγηση του οποίου εμφανίζεται διαφοροποιημένη κατά περιόδους.
Έτσι, στις 10 Αυγούστου οι κάτοχοι μετοχών ΛΕΒΠ θα εισπράξουν τόκους 0,04355 ευρώ (0,03702 ευρώ μετά τη φορολόγηση του ποσού με 15%).
Η ουσία είναι ότι από το 2008 έως και φέτος οι προνομιούχοι μέτοχοι έχουν εισπράξει μικτά 0,387 ευρώ ανά μετοχή, όταν η τρέχουσα τιμή της ΛΕΒΠ είναι 1,24 ευρώ και όταν προ πενταετίας ήταν μόλις γύρω στο 0,30 ευρώ.
Λόγω του διανεμόμενου τόκου άλλωστε, ερμηνεύεται και το γιατί (σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις) η προνομιούχος μετοχή διαπραγματεύεται πολύ ψηλότερα από την κοινή (1,24 έναντι 0,35 ευρώ).
Το... πάρτι βέβαια για τους προνομιούχους θα συνεχιστεί σε βάθος χρόνου, υπό την προϋπόθεση ότι η Λεβεντέρης θα καταφέρει να ανακάμψει οικονομικά, καθώς μια συνεχώς ζημιογόνος εταιρεία δεν θα μπορεί να «συντηρεί» για πάντα τους προνομιούχους μετόχους της.