Η πρόταση της Ομοσπονδίας Ασφαλιστικών Συλλόγων Ελλάδος (ΟΑΣΕ) για τα συμβόλαια του κλάδου ζωής της International Life που δεν θα μεταβιβαστούν στην Εθνική Ασφαλιστική έχει βάση.Να κατανεμηθεί -λέει η ΟΑΣΕ- αναλογικά το παραπάνω χαρτοφυλάκιο σε όλες τις εταιρείες (του κλάδου ζωής), έτσι ώστε όλες μαζί «να επωμιστούν ένα μικρό μέρος από την πιθανή (βέβαιη, λέμε εμείς) ζημία...».
Η λογική της πρότασης είναι κατανοητή: Αν επιμεριστεί η χασούρα, το ποσό δεν θα είναι πολύ μεγάλο για κάθε εταιρεία και εν πάση περιπτώσει θα αποφευχθούν οι παρενέργειες στον κλάδο της ιδιωτικής ασφάλισης από μια ενδεχόμενη επανάληψη του «φαινομένου ΑΣΠΙΣ».
Το μη χείρον βέλτιστον δηλαδή, ιδίως αν συνεκτιμήσει κάποιος πως δεν πιθανολογείται στον ορίζοντα κάποιο άλλο «λουκέτο» ασφαλιστικής εταιρείας στον κλάδο ζωής.
Ωστόσο, παρά το βάσιμο της πρότασης, υπάρχουν δύο «αλλά» που πρέπει να συνεκτιμηθούν.
Πρώτον, ότι για τη δουλειά αυτή υπάρχει το Εγγυητικό Κεφάλαιο Ιδιωτικής Ασφάλισης Ζωής, το οποίο εισπράττει το (καθόλου ευκαταφρόνητο) 1,5% της συνολικής ετήσιας παραγωγής ακαθάριστων εγγεγραμμένων ασφαλίστρων του κλάδου ζωής. Έλα όμως που το Εγγυητικό Κεφάλαιο δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε στις απαιτήσεις των ασφαλισμένων της πρώην ΑΣΠΙΣ και
δεύτερον, ότι υπάρχει και μια εποπτική αρχή που πρέπει να φροντίζει έγκαιρα, έτσι ώστε να μην προκύπτουν «κανόνια» στον ασφαλιστικό κλάδο, ή αν προκύπτουν, ο «λογαριασμός» να είναι σχετικά μικρός.
Στην περίπτωση της International Life, δεν έχει υπάρξει επίσημη ενημέρωση για το πόσο είναι το ύψος της «τρύπας».
Κάποιοι μιλάνε για δέκα εκατ. ευρώ, κάποιοι για είκοσι, κάποιοι για σαράντα...
ΥΓ: Αναμφίβολα, επειδή κανείς στην αγορά και την κυβέρνηση δεν θέλει να δει και πάλι να επαναλαμβάνεται το «φαινόμενο ΑΣΠΙΣ», εκτιμάται ότι θα «πέσουν» και άλλες προτάσεις στο τραπέζι για την επίλυση του θέματος.