Το τρίπτυχο αυτό, αναπόσπαστο μέρος των πάλαι ποτέ διαφημίσεων για οικόπεδα (άλλο ένα σημείο, συχνότατα, ήταν η θέα στη… θάλασσα), φαίνεται ότι λαμβάνει προσωρινά έστω τη σκυτάλη του υψηλού… σεναριακού ”sex appeal” από τον τραπεζικό τομέα στη χρηματιστηριακή μας αγορά.

Μόνο που σε ό,τι αφορά τις ελεγχόμενες από το κράτος εταιρίες η σειρά φαίνεται να είναι αντίστροφη. Τα… τηλέφωνα βρίσκονται από καιρό στο επίκεντρο (κάνοντας τη ”νύφη” και το ”γαμπρό” ταυτόχρονα), ακολουθεί η θάλασσα (λιμάνια με Κινέζους και στο βάθος ολίγον από… Άραβες), έπεται το νερό (με τις γαλλικές βλέψεις να έχουν ξεκινήσει δυνατά από τη συμπρωτεύουσα) και ακολουθεί τελευταίο το… φως, καθώς η ΔΕΗ έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά της.

Ακόμη καλά καλά δεν ξεκίνησε να ”εξερευνά” τη γύρω περιοχή για επενδύσεις και σίγουρα δεν θα ψάξει για ”μνηστήρες” χωρίς να έχει κι αυτή την… ”προίκα” της.

Οι τράπεζες, βέβαια, θα επανέλθουν σύντομα στο προσκήνιο, μόλις η αγορά αρχίσει να ”χωνεύει” την παρουσία της Credit Agricole και να βγάζει συμπεράσματα.

Ως τότε, όμως, για όσους παρακολουθούν τις ”υποδομές” και τα περί αυτών σενάρια έχουμε μια συμβουλή: Όπου ακούτε πολλά κεράσια να κρατάτε και μικρό… καλάθι. Καθένας από αυτούς τους χώρους έχει τα δικά του προβλήματα, τα δικά του μυστικά και τις ”αγκυλώσεις” του.

Δεν αλλάζουν τα πράγματα σε μια μέρα. Ιδίως όταν οι εμπλεκόμενες εταιρίες μπορεί μεν να είναι εισηγμένες, ανώνυμες εταιρίες, δεν παύουν όμως να έχουν σαφή κρατική διάσταση και ”σύνδεση”, οι οποίες κατά κανόνα καθυστερούν τις εξελίξεις…