Πολύς λόγος γίνεται για τα Ταμεία που έχουν μετοχές της Εμπορικής, αν θα πρέπει να τις κρατήσουν ή να τις πουλήσουν και γιατί.

Παρότι στο σπίτι του… κρεμασμένου δεν πρέπει να μιλάνε για σχοινί (ποιος ξεχνάει τι έγινε το 2000;), το ΠΑΣΟΚ κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία ότι ”ξεπουλάει” και πέρα από τα λεκτικά πυροτεχνήματα εκατέρωθεν ουδείς ασχολείται με το ουσιώδες:

ότι πρέπει να αλλάξει, και μάλιστα ριζικά, ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζονται τα Ταμεία τα διαθέσιμά τους, κάτι που μόνο ο ΣΕΒ, ορθώς, επισήμανε.

Το μέγα θέμα δεν είναι γιατί θα πουλήσουν τώρα τα Ταμεία στα 25 ευρώ, ειδικά εφόσον έχουν κέρδος, αλλά ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΟΥΛΗΣΑΝ όταν η τιμή στο ταμπλό ήταν ”καρφωμένη” στα 27 ευρώ ανά μετοχή, ενόσω υπήρχε η προσφορά της C.A. και της Κύπρου.

Γιατί κανένα Ταμείο δεν θεώρησε τότε σκόπιμο να ”δοκιμάσει” αυτή την τιμή;

Ας μην κοροϊδευόμαστε, το μέγα θέμα (προϋπόθεση για να αυξηθεί το ποσοστό των διαθεσίμων τους που επενδύεται στη Σοφοκλέους, χωρίς να γίνει πραγματικό μπάχαλο, το οποίο εν συνεχεία θα χρεωθεί χωρίς να φταίει η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς) είναι να αρχίσει η διαχείριση να γίνεται ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ, με απόλυτη διαφάνεια και χωρίς διαφόρων ειδών πολιτικές και μικροπολιτικές παρεμβάσεις.

Αυτό όμως, την ουσία του θέματος, δεν φαίνονται πρόθυμα να το... αγγίξουν νομοθετώντας τα πολιτικά κόμματα. Κι έτσι διαιωνίζεται μια άρρωστη κατάσταση.

ΥΓ.: Η συμβουλή της στήλης, προς κατόχους Εμπορικής, για πωλήσεις ”στο ταμπλό” μέρους έστω των κεφαλαίων στα 27 και στα 27,5 ευρώ αποδείχτηκε… προφητική. Θα τολμήσουμε λοιπόν άλλη μια… προφητεία:

Εφεξής η Εμπορική προσφέρεται μόνον για μακροπρόθεσμους ”παίκτες”, οι οποίοι μάλιστα θα πρέπει να είναι πρόθυμοι να αναλάβουν το ρίσκο εκείνου που είναι απέναντι σε έναν μεγαλομέτοχο που έχει το καρπούζι, το μαχαίρι και καμία σκασίλα για… υπεραξίες!