Κοινή πεποίθηση αποτελεί στους κύκλους της τηλεπικοινωνιακής αγοράς, ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα αυτό που συμβαίνει ανάμεσα στις ατμομηχανές της παγκόσμιας οικονομίας, ΗΠΑ και Ευρώπη, είναι ξεκάθαρα ”αγώνας δρόμου”.

Αγώνας δρόμου με τεράστιο έπαθλο, αυτό της κυριαρχίας στον τηλεπικοινωνιακό κλάδο, ο οποίος, αν και έχει ”ανακρούσει πρύμναν”, αποτελεί μαζί με το διαδίκτυο τη σημαντικότερη ελπίδα της νέας οικονομίας.

Όταν τα κινητά τηλέφωνα πρώτης και, κυρίως δεύτερης γενιάς (GSM) κατέκλυσαν την αγορά, ο κερδισμένος ήταν αναμφισβήτητα η ευρωπαϊκή ήπειρος. Ήταν εκείνη την περίοδο που γιγαντώθηκαν εταιρίες όπως η Nokia και η Vodafone.

Ο πρώτος πόλεμος της κινητής στην Ευρώπη την περίοδο 1997-1998, μπορεί να άφησε δανειακά… ”κουσούρια” στην εταιρίες της γηραιάς ηπείρου, τις κατέστησε όμως ταυτόχρονα και market leaders.

Τώρα το στοίχημα είναι μεγαλύτερο. Θα προλάβουν οι κατασκευάστριες κινητών τηλεφώνων να τροφοδοτήσουν την αγορά με συσκευές συμβατές προς την τρίτη γενιά και προς τις υπηρεσίες που αυτή μπορεί να προσφέρει; ”Δύσκολα”, απαντούν αμερικανοί αναλυτές, καθώς οι ΗΠΑ, αφού είδαν την αγορά κινητής να σταθεροποιείται και πήραν μια γεύση από το μέγεθος της πίτας, δεν είναι πρόθυμες να ”ρίξουν λευκή πετσέτα”.

Μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο, το γαλλικό και όχι μόνο, κοινό μιας σχετικής με το τεχνολογικό μέλλον ημερίδας, είδε την αμερικανική Qualcomm να επιδεικνύει μια εν λειτουργία συσκευή κινητού 3G, ενώ οι παρέχουσες υπηρεσίες κινητής, Sprint και Verizon, ανακοίνωναν τα σχέδια τους για διάθεση υπηρεσιών τρίτης γενιάς από τον ερχόμενο Οκτώβριο.

Όσοι νομίζουν ότι η Ευρώπη κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα, κάνουν, απλώς, λάθος. Οι πολυάριθμες ευρωπαϊκές ρυθμιστικές επιτροπές, γνωρίζοντας ότι αμερικανικές και ιαπωνικές εταιρίες ”εργάζονται” εδώ και δύο περίπου έτη, πάνω σε ηλεκτρονική πλατφόρμα, που θα επιτρέψει την παροχή των υπηρεσιών 3ης γενιάς και που φέρει την ονομασία CDMA 2000, ενέκριναν τις αντίστοιχες εργασίες για τις ευρωπαϊκές εταιρίες, με τη βασική διαφορά ότι η ευρώ-πλατφόρμα (UMTS) βασίζεται στην -ιαπωνικής επινόησης- παραλλαγή, που είναι γνωστή ως w-CDMA. Οι διαφορές ανάμεσά τους είναι μικρές, καθιστούν ωστόσο την επικοινωνία των δύο συστημάτων αδύνατη.

”Αυτό σημαίνει”, εξηγούν οι παρατηρητές του κλάδου, ”ότι όποιος προλάβει να βγάλει στην αγορά το δικό του μοντέλο λειτουργίας, θα πάρει το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς”. Τα τεχνικά εμπόδια που θέτει η Ευρώπη, ώστε να υπερασπιστεί την κυριαρχία της, δεν σταματούν εκεί.

Η συχνότητα στην οποία λειτουργούν τα τηλέφωνα δεύτερης γενιάς είναι το εύρος μεταξύ των 900 και των 1800 MHz. Οι ιθύνοντες των Βρυξελλών, επιμένουν τα κινητά τηλέφωνα τρίτης γενιάς να λειτουργούν στη συχνότητα των 2,1 GHz, κάτι που αποτελεί αναμφισβήτητα ”πολιτική απόφαση”.

Εξηγούμαστε: H εμμονή της Ευρώπης μπορεί να εκτοξεύει το κόστος αντικατάστασης των σταθμών μετάδοσης σήματος και να προσθέτει επιπλέον χρέη στην πλάτη του υπερ-εκτεθειμένου τηλεπικοινωνιακού κλάδου, θα αποδώσει όμως τα μέγιστα αν οι ευρωπαϊκές εταιρίες προλάβουν να διαθέσουν πρώτες την εν λόγω τεχνολογία στο κοινό.

Η επιτυχία που αναμένεται να συνοδεύσει όποιον ”προλάβει”, δεν θα αποτελεί απλά και μόνο μια ακόμη επενδυτική ευκαιρία. Στατιστικά στοιχεία από τα αποτελέσματα των εταιριών κινητής κάνουν λόγο για δραματική συρρίκνωση των εσόδων από φωνητικές υπηρεσίες στα επόμενα 2-3 χρόνια, ενώ αναλυτές επισημαίνουν χαρακτηριστικά ότι ”οποιαδήποτε σημαντική κερδοφορία για την κινητή στο μέλλον, θα προέλθει από τις υπηρεσίες της τρίτης γενιάς και μόνο”.

Επιμέλεια: Δημήτρης Γλύστρας