Σε παλιότερο τεύχος του ”Μ” (271, 30/5/2003), με θέμα τις προοπτικές του κατασκευαστικού κλάδου μετά το 2004 και το τέλος των Oλυμπιακών έργων, ο κ Δημήτρης Κούτρας, πρόεδρος της Άκτωρ, είχε δηλώσει μεταξύ άλλων τα εξής ”προφητικά”:

”Αναντίρρητα η ”εγχώρια πίτα” των έργων μετά το 2004 θα είναι μικρότερη και οπωσδήποτε δυσανάλογη με τον αριθμό των τεχνικών εταιρειών που προέκυψαν από τον πρώτο κύκλο συγχωνεύσεων.

Από την άλλη μεριά, τα μεγάλα συγχρηματοδοτούμενα έργα απαιτούν εταιρείες ικανού κατασκευαστικού μεγέθους και οικονομικής επιφάνειας για να είναι φερέγγυοι και αξιόπιστοι εταίροι των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που θα τις δανείσουν.

Π.χ., εταιρείες με χαμηλό ετήσιο κύκλο εργασιών, κάτω από τα 150.000.000 ευρώ (50.000.000.000 δρχ.), είναι δύσκολο να αντέξουν για πολύ στην 7η ανώτατη τάξη, που προϋποθέτει σταθερά έξοδα για τη διατήρηση απαραίτητων τμημάτων, όπως ποιότητας - υγιεινής - ασφάλειας - προγράμματος - προμηθειών - κοστολόγησης - προσφορών. Και το ίδιο αναμένεται να συμβεί για τις εταιρείες 6ης τάξης για κύκλο εργασιών κάτω των 30.000.000 ευρώ.

Για να διατηρηθούν οι τεχνικές εταιρείες που προέκυψαν από τις πρόσφατες συγχωνεύσεις, θα πρέπει να διατηρήσουν έναν ετήσιο κύκλο εργασιών τουλάχιστον πάνω από τα 150.000.000 ευρώ και για έναν πρόσθετο λόγο, διότι τα συγχρηματοδοτούμενα έργα απαιτούν παράλληλα ισχυρή οικονομική επιφάνεια.

Αναπόφευκτα, λοιπόν, θα υπάρξει και νέος κύκλος συγχωνεύσεων, αναγκαίος για την επιβίωση και διατήρησή τους. Βεβαίως, οι παραπάνω δομικές αλλαγές από μόνες τους δεν θα λύσουν το πρόβλημα του κατασκευαστικού κλάδου.

Πρέπει να υπάρξουν και άλλες δραστηριότητες για την επιβίωση των εταιρειών σε μια ανοιχτή ανταγωνιστική ευρωπαϊκή αγορά που είναι ο μελλοντικός χώρος μας”.

* Στη δεξιά στήλη ”Συνοδευτικό Υλικό” δημοσιεύεται το αρχείο ”Εκτίμηση κατασκευαστικής δαπάνης μεγάλων έργων”.