Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το χρονικό διάστημα από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 μέχρι και σήμερα υπήρξε ένα από τα καλύτερα μεταπολεμικά για το σύνολο των ελληνικών κατασκευαστικών εταιριών, λέει ο Κ. Μπαλάφας Πρόεδρος του ΔΣ και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρίας Μπαλάφας ΑΤΕ.

Το ζητούμενο για τον ελληνικό κατασκευαστικό κλάδο σήμερα δεν είναι άλλο από την παγίωση αυτής της σταθερά αναπτυξιακής πορείας που διαγράφει τα τελευταία χρόνια. Είναι δεδομένο πως μετά την παρέλευση του 2004 σημαντικότατο μέρος των εσόδων των τεχνικών εταιριών, το οποίο σήμερα προέρχεται από τη χρηματοδότηση των έργων μεγάλης κλίμακας που βρίσκονται σε φάση πλήρους εξέλιξης, θα εκλείψει.

Η ολοκλήρωση των προαναφερθέντων έργων και η απορρόφηση των κονδυλίων από το Γ΄ ΚΠΣ σίγουρα θα καταγραφούν αρνητικά στα... ταμεία των εταιριών.

Εξίσου δεδομένο, όμως, πρέπει να θεωρείται το ότι η ”πίτα” των δημοσίων έργων, καίτοι θα συρρικνωθεί, ουδέποτε θα απαλειφθεί.

Δημόσιες επενδύσεις και ανάλογες ανάγκες κατασκευής δημόσιων έργων πάντοτε θα υπάρχουν και μεγάλο μερίδιο αυτών θα προσπορίζονται οι ελληνικές κατασκευαστικές εταιρίες. Ας μην ξεχνάμε πως ακόμα κι αυτό το... πολυθρύλητο Γ΄ ΚΠΣ στην ουσία τερματίζεται -ως προς τη ροή των κεφαλαίων του- το 2006 και σε ορισμένες περιπτώσεις χρηματοδοτήσεων το 2007 ή το 2008. Είναι όμως επιτακτική η ανάγκη, ήδη από σήμερα, όλες οι εταιρίες να καταστρώσουν τα σχέδιά τους για την... επόμενη ημέρα.

Έτσι, η υγιής διάρθρωση του ”χαρτοφυλακίου” τους πρέπει να προβλέπει τον καταμερισμό των πιθανών πηγών εσόδων τους από μια σειρά δράσεων, από μια δραστηριοποίηση, τόσο στην κατεύθυνση των δημοσίων έργων όσο και στην κατεύθυνση των ιδιωτικών.

Στην ουσία αυτό που χρειάζεται ο ελληνικός κατασκευαστικός κλάδος δεν είναι τίποτε άλλο από τη δημιουργία νέων προϊόντων, καλύτερων νέων οριζόντων δραστηριοποίησης. Όταν ο... πελάτης που λέγεται Ελληνικό Δημόσιο περιορίσει τις ανάγκες του, τότε οι τεχνικές εταιρίες θα κληθούν να αντισταθμίσουν τις όποιες απώλειες εσόδων τους από άλλες πηγές.

Τα ιδιωτικά έργα μεγάλης κλίμακας είναι μια λύση. Όπως και η περαιτέρω δραστηριοποίηση των ελληνικών εταιριών στο εξωτερικό. Βαλκάνια και Μέση Ανατολή θα μπορούσαν να αποτελέσουν το επόμενο βήμα, ίσως δε και η αγορά του Ιράκ με την περίφημη ανοικοδόμησή του.

Τέλος, τόσο η συμμετοχή τεχνικών εταιριών σε ενεργειακά projects όσο και η εκμετάλλευση του real estate αποτελούν σαφώς σταθερές επιλογές για τις διορατικές διοικήσεις εταιριών, πλην όμως θα χρειασθεί η αλλαγή του τρόπου δραστηριοποίησής τους στους συγκεκριμένους τομείς.

Συν τω χρόνω θα επέλθει ο αναγκαίος εξορθολογισμός στους ασχολούμενους με την ανάπτυξη ακινήτων στη χώρα μας (διότι το μέλλον είναι το real estate development και όχι απλά η αγοραπωλησία ακινήτων), ενώ σταδιακά θα ανοίξει η ”πίτα” και αυτής της αγοράς, που σήμερα περιορίζεται κυρίως στην Αττική. Η Ελλάδα εξακολουθεί και αποτελεί χώρα -και χώρο- ευκαιριών, ακόμα και σ’ αυτόν τον τομέα.

Και μετά το 2004 θα φανεί ποιοι είναι ικανοί να μετεξελιχθούν και να επιτύχουν...