Μία από τις πιο εντυπωσιακές διαφορές ανάμεσα στα κρατικά προγράμματα στήριξης του χρηματοοικονομικού κλάδου των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας είναι ότι οι Αρχές στην Ουάσιγκτον ευθέως στήριξαν την αγορά στεγαστικών, ενώ οι βρετανικές στήριξαν τις τράπεζες. Εξ αυτού και οι μη τραπεζικοί δανειστές δεν αισθάνονται μόνο πληγωμένοι αλλά και ανεπιθύμητοι.

Τα μέτρα της βρετανικής κυβέρνησης έχουν σε μεγάλο βαθμό προκαταλάβει τον τραπεζικό κλάδο όσον αφορά στη φθορά των building societies και άλλων εξειδικευμένων δανειστών των οποίων η βασική ενασχόληση -το να προσελκύουν καταθέσεις και να δανείζουν- μαραίνεται. Οι νικητές (ή τουλάχιστον αυτοί που χάνουν τα λιγότερα) στη σημερινή αγορά είναι οι Γολιάθ που έχουν την κυβέρνηση ή/και το brand για να τους συντηρεί.

Είναι ειρωνεία ότι τα στοιχήματα για όσα μέρη δεν είναι τράπεζες είναι τα μεγαλύτερα και παρ’ όλα αυτά είναι αυτές που τυγχάνουν της μικρότερης στήριξης. Σύμφωνα με στατιστικές που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα από τη βρετανική Building Society Association, δισεκατομμύρια στερλίνες αποσύρονται από τις building societies (περισσότερα από 30 δισ. λίρες Αγγλίας μέσα στο 2009) και οι τράπεζες προχωρούν για να καλύψουν το κενό που άφησε η φθορά του ανταγωνισμού. Οι εταιρίες building societies προμήθευσαν το 13% του δανεισμού το 2009, ενώ το ίδιο ποσοστό βρισκόταν στο 17% το 2003.

Ο κλάδος των στεγαστικών δανείων θα πρέπει να ασκήσει έντονες πιέσεις ώστε να παρασχεθεί υποστήριξη στο ευρύτερο χρηματοοικονομικό σύστημα, χρησιμοποιώντας μέτρα εξισορρόπησης του ανταγωνισμού αλλά και ενθάρρυνσής του.

Οι επικεφαλής της εφόδου των building societies θα πρέπει να ρίξουν πιο δυνατά και πιο εύστοχα χτυπήματα. Τα μέλη τέτοιων ενώσεων πρέπει επίσης να απαιτούν αποδόσεις σε αντάλλαγμα για την προμήθεια μέλους.

Στο μεταξύ, για τις μικρότερες και ήσσονος σημασίας αγορές το να μην κάνουν τίποτα δεν αποτελεί επιλογή. Οι επιχειρήσεις θα πρέπει να αναδιοργανώσουν και να εστιάσουν εκ νέου στις δραστηριότητες, στους ισολογισμούς και ασφαλώς στην καρδιά και στην ψυχή των οργανισμών, προκειμένου όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά και να μεγαλουργήσουν στη νέα εποχή.

Θα μπορούσαμε ευχαρίστως να συζητήσουμε τα οφέλη της δημιουργίας μιας ανταγωνιστικής αγοράς και της διατήρησης της καταναλωτικής επιλογής, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση και οι ρυθμιστές δεν έχουν την αντίληψη, την επιθυμία ή την ικανότητα για να παρέμβουν.

Περικοπή κόστους - όχι ποιότητας

Η ερώτηση που οι επικεφαλής του κλάδου θα πρέπει να θέσουν είναι: «Πώς θα μπορούσαμε να ελαχιστοποιήσουμε το κόστος, ενώ θα προσφέρουμε υψηλά standards υπηρεσιών και ελέγχου με ταυτόχρονη ευελιξία έναντι αλλαγών που επιβάλλει η αγορά του μέλλοντος;».

Το οutsourcing φεύγει και έρχεται στη μόδα σαν να πρόκειται για κάποιου είδους αξεσουάρ ένδυσης. Υπάρχουν ουκ ολίγα success stories, όπως και αρκετές σχετικές τραγωδίες. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, οι δανειστές προσπαθούν να εκχωρήσουν με τη διαδικασία του outsource περισσότερες και όχι λιγότερες δραστηριότητες, αλλά οι mortgage servicers http://financial-dictionary.thefreedictionary.com/Mortgage+servicing δεν έχουν τη δυνατότητα να απορροφήσουν αυτήν την προσφορά.

Στη Μ. Βρετανία, το outsourcing servicing και οι άλλες λειτουργίες περιφερειακής υποστήριξης αποτελούν ευκαιρία για τους δανειστές να μειώσουν το κόστος. Η σωστή αρχή με ασφαλή ιδρύματα είναι σημαντική. Οι δανειστές στεγαστικών δανείων χρειάζεται επίσης να εξασφαλίσουν ότι όλες οι διαδικασίες ελέγχου θα λειτουργήσουν, προκειμένου να αμβλυνθούν το επιχειρησιακό, το ρυθμιστικό ρίσκο και το ρίσκο της φήμης. Περαιτέρω, είναι σημαντικό να συνεχίσει η πληροφορία να κυκλοφορεί. Το οutsourcing πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως οποιαδήποτε άλλη επιχειρηματική πρακτική, ενώ πρέπει να υπάρχουν και στόχοι προκειμένου η επιτυχία να είναι μετρήσιμη.

Κατανοώντας τη δουλειά

Ακόμα και στις περιπτώσεις όπου οι δραστηριότητες παραμένουν In house, οι εταιρίες χρειάζεται να διαχειριστούν αποτελεσματικά το προφίλ κινδύνου - απόδοσης ώστε να αντιληφθούν πραγματικά το πεδίο στο οποίο δραστηριοποιούνται. Η end-to-end αλυσίδα στεγαστικών δεν τυγχάνει ρυθμιστικής παρακολούθησης και υποφέρει από φτωχό risk management.

Οι ερωτήσεις που κατ’ αρχάς πρέπει να τεθούν και να απαντηθούν εδώ είναι: κατανοώ κάθε τμήμα της αλυσίδας εφοδιασμού μου; Έχω επαρκή ενημέρωση για τους τρίτους από τους οποίους προμηθεύομαι υπηρεσίες; Έχω έλεγχο επί αυτής της διαδικασίας;

Αλλά ακόμη και πριν βεβαιωθούν ότι το κόστος διατηρείται υπό έλεγχο, οι δανειστές έχουν ανάγκη να ξέρουν ότι λειτουργούν στη σωστή αγορά. Οι senior managers πρέπει να είναι «ανοιχτοί» σε καινοτόμες ιδέες και να επανεξετάζουν τη θέση τους στην αγορά. Είναι μια εποχή όπου πρέπει κάποιος να είναι ενεργητικός - να εξετάσει το πεδίο όπου μια εταιρία μπορεί να είναι ανταγωνιστική στον μελλοντικό σχεδιασμό νέων προϊόντων και υπηρεσιών. Οι καιροί έχουν αλλάξει.

Τελικά, για την επιτυχή εκτέλεση το παν είναι το timing και η ποιότητα. Περισσότερο από ποτέ, το ένστικτο της αλλαγής είναι τώρα καταπιεσμένο από τη ρυθμιστική αυστηρότητα και τη γενικά χαμηλή αυτοεκτίμηση που νιώθουν οι επικεφαλής του κλάδου των στεγαστικών δανείων. Ωστόσο, τώρα είναι καιρός για αλλαγή, αφού τα κόστη θα κινούνται μόνο ανοδικά. Απαιτούνται ποιότητα όσο και αποτελεσματικότητα. Σε εξειδικευμένους τομείς, οι δανειστές πρέπει να απασχολούν ειδικούς.

* Ο κ. Richard Powell είναι managing director για την Ευρώπη για λογαριασμό της Newbold Advisors.