Τρώγοντας έρχεται η όρεξη, λέει ο λαός.
Θα μπορούσε να ισχύει το ίδιο για τον δανεισμό της Ελλάδας από τις αγορές;
Η απάντηση θα ήταν καταφατική αν το επέτρεπαν οι «γιατροί», κοινώς οι θεσμικοί πιστωτές, ή καλύτερα ο «γιατρός» που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η τελευταία έδωσε μεν το πράσινο φως για την πρόσφατη έκδοση του 5ετούς ομολόγου, αλλά χρειάσθηκε να περάσουν αρκετοί μήνες για να πεισθούν από την ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με τις συγκλίνουσες πληροφορίες.
Όμως, υπάρχει μία εκκρεμότητα. Το υπουργείο Οικονομικών και άλλοι χαρακτηρίζουν «ομόλογο αναφοράς» (benchmark) το 5ετές ομόλογο που φέρει κουπόνι 4,75%.
Όμως, είναι γνωστό σ' αυτούς που ασχολούνται με το αντικείμενο ότι τα ομόλογα αναφοράς έχουν ελάχιστο μέγεθος τα 5 δισ. ευρώ. Επομένως, λείπουν κάπου 2 δισ. ευρώ τουλάχιστον για να είναι το 5ετές ομόλογο αναφοράς και να έχει ικανοποιητική ρευστότητα στην αγορά.
Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό;
Ένα σενάριο είναι να ξαναβγεί η Ελλάδα στις αγορές, ανοίγοντας την έκδοση του 5ετούς για να αντλήσει επιπλέον 2 δισ. ευρώ.
Αν κι αυτό δεν μπορεί να αποκλεισθεί, θα το τοποθετούσαμε χρονικά αρκετά αργότερα, κάπου στο β΄ εξάμηνο, κι αυτό υπό προϋποθέσεις.
Ένα άλλο σενάριο είναι να εκδώσει η Ελλάδα επιπλέον 5ετή ομόλογα με τα ίδια χαρακτηριστικά όπως το πρόσφατο και να τα ανταλλάξει με άλλα κρατικά ομόλογα ή και έντοκα γραμμάτια μέσω ανοικτής διαδικασίας.
Το δεύτερο σενάριο θα μπορούσε να υλοποιηθεί ταχύτερα χωρίς μεγάλο ρίσκο και μάλιστα σχετικά σύντομα. Αν λοιπόν ήταν να επιλέξουμε ανάμεσα στα δύο, η λογική θα μας υπαγόρευε να ποντάρουμε στο δεύτερο.
Το γοργόν και χάριν έχει, μάλιστα.