Εδώ και πολύ καιρό έχει διαρρεύσει ότι οι κεφαλαιακές ανάγκες των τεσσάρων συστημικών ελληνικών τραπεζών ανέρχονται σε περίπου 5 δισ. ευρώ.
Στη συνάντηση των επικεφαλής των συστημικών τραπεζών στην Τράπεζα της Ελλάδος, το σενάριο επιβεβαιώθηκε.
Όμως, η τρόικα δεν είχε δώσει ακόμη το πράσινο φως.
Ίως γιατί υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των μελών της γι' αυτό το ζήτημα. Διαφωνίες που εξηγούν πιθανόν τις διαρροές των τελευταίων εβδομάδων που ήθελαν το ΔΝΤ να ανεβάζει τον λογαριασμό πολύ ψηλότερα. Όμως, η Ιστορία διδάσκει ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών εμφανίζονται με κοινή γραμμή στο τέλος.
Ποια θα είναι αυτή; Οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη.
Παρ' όλα αυτά μπορούμε να φανταστούμε έναν λόγο για τον οποίο έχει καθυστερήσει η «επικύρωση» της ελληνικής εκτίμησης για τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών που λαμβάνει υπόψη τα αποτελέσματα των διαγνωστικών τεστ της BlackRock Solutions.
Η ΕΚΤ, που έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο σε τραπεζικά ζητήματα, δεν είναι έτοιμη, ή τουλάχιστον δεν ήταν έτοιμη μέχρι πρότινος.
Δεν αναφερόμαστε τόσο στις παραμέτρους, π.χ. στο ύψος του δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας των βασικών ιδίων κεφαλαίων (Core Tier I), όσο στο ίδιο το υπόδειγμα (μοντέλο) που θα χρησιμοποιήσει για τα δικά της τεστ (AQR).
Προφανώς, η ΕΚΤ δεν μπορεί να κάνει εξαιρέσεις ανάμεσα στις τράπεζες των χωρών-μελών.
Αυτό ακούγεται καλό και είναι για τις ελληνικές συστημικές τράπεζες όσον αφορά τις παραμέτρους. Όμως, το ίδιο ισχύει για το μοντέλο. Αν το μοντέλο της ΕΚΤ δεν είναι ακόμη 100% λειτουργικό, τι γίνεται;
Θα αποδεχθεί τα αποτελέσματα από το μοντέλο της BlackRock στην ελληνική περίπτωση;
Η απάντηση στο ερώτημα έχει ενδιαφέρον.