Η χθεσινή μέρα χαρακτηρίστηκε από πολλούς ιστορική για την Κύπρο, και δικαιολογημένα.
Όμως, θα έπρεπε να είναι μέρα προβληματισμού για αρκετούς στην Ελλάδα.
Η πρώτη δοκιμαστική παραγωγή κυπριακού φυσικού αερίου μπορεί να μην οδήγησε τελικά στο να ανάψει η φλόγα από το φυσικό αέριο που βγήκε στην επιφάνεια στο τεμάχιο «Αφροδίτη» του οικοπέδου 12 της κυπριακής ΑΟΖ και αυτό να μετατέθηκε ελαφρά.
Αυτό που έχει σημασία όμως είναι ότι χρειάσθηκε να περάσουν μερικά χρόνια για να φθάσει η Μεγαλόνησος σ' αυτό το σημείο, αλλά ακόμη και τώρα δεν γνωρίζει με μεγάλη ακρίβεια το μέγεθος του κοιτάσματος. Όμως, τουλάχιστον είναι θέμα χρόνου να το μάθει.
Ας έρθουμε τώρα στην Ελλάδα.
Γεωτρήσεις δεν έχουν γίνει για υδρογονάνθρακες, όπως στην Κύπρο, παρά μόνο οι έρευνες που διεξήγαγε νορβηγικό σκάφος σε μια σημαντική θαλάσσια έκταση.
Όμως, οι προβλέψεις και οι εκτιμήσεις που θέλουν η χώρα να έχει μεγάλα υποθαλάσσια κοιτάσματα με βάση τα μορφολογικά χαρακτηριστικά κάποιων περιοχών δίνουν και παίρνουν εδώ και καιρό.
Μερικοί μιλάνε ήδη για λύση στο πρόβλημα του χρέους από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, προδικάζοντας ότι τα κοιτάσματα θα είναι μεγάλα και αξιοποιήσιμα από οικονομική πλευρά.
Μακάρι να έχουν δίκιο.
Όμως, καλό θα ήταν να διάβαζαν τις χθεσινές δηλώσεις του Κύπριου υπουργού Ενέργειας Γιώργου Λακκοτρύπη.
Σύμφωνα με τις ανταποκρίσεις από τη Μεγαλόνησο, ο κ. Λακκοτρύπης δήλωσε ότι εξαγωγή και χρήση του κυπριακού φυσικού αερίου αναμένεται προς το τέλος του 2019 - αρχές του 2020.
Να υπενθυμίσουμε ότι είμαστε στο 2013, ενώ οι έρευνες για φυσικό αέριο στη Μεγαλόνησο ξεκίνησαν πριν από λίγα χρόνια.
Ακόμη λοιπόν κι αν ο θεός της Ελλάδας βοηθήσει και βρεθούν μεγάλα κοιτάσματα σε περιοχές όπου η οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ δεν θα δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις μας με άλλες χώρες, θα χρειαστούν πολλά χρόνια, πιθανόν καμιά δεκαριά, για να εκμεταλλευθούμε εμπορικά το φυσικό αέριο.
Κι όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι οι τιμές του φυσικού αερίου δεν θα υποστούν τόσο μεγάλη καθίζηση από τις νέες ποσότητες που αναμένεται να πέσουν στη διεθνή αγορά τα επόμενα χρόνια από τις ΗΠΑ κι αλλού λόγω των νέων τεχνολογικών δυνατοτήτων, ώστε να καταστήσουν την οικονομική εκμετάλλευση των ελληνικών κοιτασμάτων απρόσφορη.
Ελπίζουμε ότι μέχρι τότε το δημόσιο χρέος θα έχει πάψει να είναι ο βρόχος που είναι σήμερα.
Σε διαφορετική περίπτωση, θα έχει ήδη καταπιεί τη χώρα, οπότε θα μιλάμε για άλλες ακραίες καταστάσεις.
Η περίπτωση της Κύπρου προσφέρεται για την εξαγωγή διαφόρων συμπερασμάτων.
Ένα από αυτά είναι ότι έχουμε να διανύσουμε πολύ δρόμο μέχρι να μπορούμε να εκμεταλλευθούμε τη δική μας «Αφροδίτη».
Αν φυσικά υπάρχει «Αφροδίτη».