Θυμάστε την επαναγορά των ελληνικών ομολόγων ονομαστικής αξίας 30 δισ. ευρώ περίπου τον περασμένο Δεκέμβριο;
Η επαναγορά, η οποία υλοποιήθηκε στο πλαίσιο της απόφασης του eurogroup για μείωση του δημοσίου χρέους στο 128% του ΑΕΠ το 2020 ώστε να μη μείνει παραπονεμένο το ΔΝΤ, αφαίρεσε χρέος ύψους 20 δισ. ευρώ.
Για να γίνει αυτό χρειάστηκαν κάπου 10-11 δισ. ευρώ μπροστά.
Όμως, οι δανειστές δεν ήταν διατεθειμένοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη εκ νέου.
Τέθηκε λοιπόν το ερώτημα: από πού θα βρεθούν τα λεφτά αφού δεν μπαίνουν φρέσκα;
Η λύση που δόθηκε δεν θα πρέπει να εξέπληξε κανέναν.
Από δάνειο του EFSF που θα αποπληρωνόταν από τα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων.
Όμως, αρκετές ιδιωτικοποιήσεις είχαν αξιολογηθεί και τα έσοδα προορίζονταν να καλύψουν συγκεκριμένες χρηματοδοτικές ανάγκες του προγράμματος προσαρμογής (αποπληρωμή δημοσίου χρέους)
Σε εκείνη τη φάση προτάθηκαν διάφορες σκέψεις, που αποσκοπούσαν στην επιτάχυνση και στη διεύρυνση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων.
Μία από αυτές βασιζόταν στην ιδέα της άντλησης κεφαλαίων πιο γρήγορα μέσω της τιτλοποίησης ακινήτων και άλλων περιουσιακών στοιχείων που ανήκαν στο δημόσιο.
Η ιδέα ήταν απλή και βασιζόταν στη λογική ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να ιδρύσει ένα όχημα ειδικού σκοπού (SPV) σε ξένη χώρα με το κατάλληλο νομικό πλαίσιο, π.χ. Λουξεμβούργο, που θα προίκιζε με ακίνητα τα οποία δεν είχαν χρηματικές ροές, π.χ. ενοίκια.
Το SPV θα ήταν υπερεξασφαλισμένο (over-collateralized) υπό την έννοια ότι η αξία των ακινήτων θα ήταν πολύ μεγαλύτερη από την ονομαστική αξία των χρεογράφων που θα εξέδιδε και θα πουλούσε.
Το SPV θα εξέδιδε κατά πάσα πιθανότητα δύο κατηγορίες χρεογράφων (tranches).
Η μία θα είχε το ρίσκο της χώρας, ενώ η άλλη θα είχε επιπλέον εξασφαλίσεις.
Κατά πάσα πιθανότητα τα χρεόγραφα δεν θα βαθμολογούνταν από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης, π.χ. Moody's, S&P.
Kοινώς, θα ήταν αβαθμολόγητα (non rated).
Το αντάλλαγμα θα ήταν τα υψηλά επιτόκια που θα πρόσφεραν τα χρεόγραφα.
Με αυτόν τον τρόπο, η Ελλάδα θα εισέπραττε χρήμα νωρίς και θα αγόραζε χρόνο για να «ωριμάσουν» τα ακίνητα.
Την προηγούμενη εβδομάδα, οι Financial Times ανέφεραν ότι το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Φινλανδία πιέζουν τη χώρα να δεχτεί τη δημιουργία ταμείου ακινήτων με έδρα το Λουξεμβούργο.
Το ταμείο θα διοικείται από ξένους, αλλά η περιουσία του θα είναι υπό τον έλεγχο της ελληνικής κυβέρνησης.
Με αφορμή τις καθυστερήσεις στο ελληνικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, οι υπουργοί οικονομικών ζήτησαν από τον ESM να διερευνήσει το θέμα περαιτέρω, αναφέρθηκε.
Αναμφισβήτητα, υπάρχει απόσταση μεταξύ της λύσης με το SPV και την τιτλοποίηση που συζητούνταν πριν από μήνες και του ταμείου ακινήτων με ξένους επικεφαλής.
Όμως, η άντληση κεφαλαίων μέσω της τιτλοποίησης ακινήτων που θα πάρει χρόνια να «ωριμάσουν», με σκοπό την αποπληρωμή του δανείου του EFSF που χρηματοδότησε την επαναγορά του δημοσίου χρέους, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί.