Ίσως είναι τυχαίο, αλλά μάλλον όχι. Αναφερόμαστε στις «προτιμήσεις» των ειδικών του ΔΝΤ και της Ε.Ε. όπως προκύπτουν μέσα από τις εκθέσεις τους για την ελληνική οικονομία.
Εκεί που ορισμένα μακροοικονομικά μεγέθη λάμπουν διά της απουσίας τους, ενώ υπάρχει χώρος για άλλα, συγγενικής προέλευσης.
Αφορμή γι’ αυτήν την παρατήρηση έδωσε η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα.
Σε αυτή γίνεται αναφορά στη συρρίκνωση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών στο 3,5% του ΑΕΠ το 2012, με πρόβλεψη ότι θα συνεχιστεί τη φετινή χρονιά, οδηγώντας το έλλειμμα στο 1% του ΑΕΠ ή χαμηλότερα.
Όμως, η αναφορά συνοδεύεται από μία επισήμανση που πέρασε απαρατήρητη. Το διαρθρωτικό έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών παραμένει υψηλό, στο 5% του ΑΕΠ.
Αυτό είναι το έλλειμμα που εκτιμά η τρόικα ότι θα είχε το ισοζύγιο αν η οικονομία δούλευε με φυσιολογικούς ρυθμούς και δεν ήταν βυθισμένη στην ύφεση, γιατί θα γίνονταν περισσότερες εισαγωγές.
Οι ειδικοί του Ταμείου αναφέρονται στο διαρθρωτικό έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών για να δείξουν ότι η μεγάλη πτώση του ονομαστικού ελλείμματος είναι ευάλωτη στις επικρατούσες οικονομικές συνθήκες.
Είναι σαν να προτρέπουν να ληφθούν μέτρα για να διασφαλισθεί η περαιτέρω μείωση του ελλείμματος, π.χ. μέσω ενίσχυσης των εξαγωγών.
Όμως, οι ειδικοί της τρόικας «ξεχνούν» να αναφερθούν στο διαρθρωτικό πρωτογενές ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης.
Απ΄ ό,τι δείχνουν τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για έναν πολύ απλό λόγο: το διαρθρωτικό πρωτογενές ισοζύγιο είναι πλεονασματικό.
Για την ακρίβεια, είναι πολύ πλεονασματικό αφού ξεπερνά το 6% του ΑΕΠ το 2013 και το 2014.
Με άλλα λόγια, τα έσοδα θα ξεπερνούσαν κατά πολύ τις δαπάνες χωρίς τους τόκους αν η οικονομία αναπτύσσετο με φυσιολογικό ρυθμό.
Όμως, μια τέτοια αναφορά θα ήταν επίσης μια έμμεση παραδοχή ότι η λιτότητα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα είναι υπερβολική, ανοίγοντας έναν ακόμη κύκλο συζητήσεων που η τρόικα δεν επιθυμεί.